İffeti ve Dili Korumak İçin Nasıl Konuşmalıdır?
1-Açık ve net bir şekilde, muhâtabın seviyesine uygun konuşmalıdır. Peygamber Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem-, herkesin rahatça anlayabilmesi için konuşmalarında neredeyse kelimeleri sayılacak derecede tane tane konuşur, bazı önemli şeyleri akılda kalması için üç kere tekrar ederdi.
2-Yapmacık kelimelerle kendini farklı göstermemeli ve bilgiçlik taslamamalıdır. Bu şekilde konuşmak, insanın samimiyetini gölgeler, söylediklerini tesirsiz kılar.
3-Bağırıp çağırarak, yüksek sesle değil, yumuşak tonla, sesini alçaltarak konuşmalıdır. Âyet-i kerîmede yüksek sesle konuşmak yerilmiştir: “Sesini alçalt. Unutma ki, seslerin en kötüsü merkeb sesidir.” buyrulmuştur. (Lokman, 19)
5-Bir mecliste bir mevzû açılmışsa, ilk söz hakkını büyüklere bırakmalıdır. Sonra büyüklerin izniyle küçükler de konuşabilir. Peygamber Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem- zamanında, böyle bir mevzû konuşulurken ilk konuşan, küçük yaşta biri olmuştu. Peygamber Efendimiz, ona: “Sözü, büyüklerine bırak.” diye iki kere tekrarlayarak emir buyurdu.
7-Maddî ve mânevî bir faydası olmayan sözlerden şiddetle kaçınmalıdır. Zira kişinin konuştuğu her söz ve her kelime melekler tarafından kayda alınmaktadır.
8-Kişi; helâl mi, haram mı; hayır mı, şer mi, ne olduğunu kestiremediği bir sözü söylememelidir. Ve daha önemlisi, haram olduğunu kesin olarak bildiği bir şeyi helâl, helâl olduğunu kesin olarak bildiği bir şeyi de haram kılmamalıdır. Çünkü haram ve helâl kılma yetkisi, sadece Allâh’a ve Rasûlü’ne âittir.
10-Mü’min, her hâlükârda doğru konuşmalı, yalandan kaçınmalıdır. Zira yalanın kökü cehennemdedir ve yalan söyleye söyleye insan cehennemlik hâle gelir. Diğer bir ifâdeyle, insanın cennete ya da cehenneme gitmesi, dilinin ucundadır. Çünkü kelime-i şehâdet ve kelime-i küfür dille ifade edilir.
