Hz. Ömer(r.a)’in mübarek adetlerindendi ki, her zaman camiye erken giderlerdi.
Bir gün bir çocugun erkenden kosarak , acele acele camiye gittigini gördü.
Hz. Ömer(r.a) çocuga;
- Yavrum ne oldu böyle acele camiye kosuyorsun? dedi.
Çocuk;
- Namaza gidiyorum efendim, namaz vakti yaklasti abdestim yok, ezan okunmadan abdest alacagim dedi.
Hz. Ömer(r.a):
- Yavrum sen daha küçüksün, sana namaz farz olmamistir, buyurdu.
Çocuk;
- Efendim bu isin büyügü küçügü olurmu? Dün benden küçük bir çocuk vefat etmisti de mezarliga götürüyorlardi.
Hz. Ömer(r.a), çocugun bu cevabindan öyle duygulandi ki , göz yaslarini tutamadi ve:
"Ya rabbi bu çocuk ne iyi ne akilli çocuk" demekten kendini alamadi...
Bir gün bir çocugun erkenden kosarak , acele acele camiye gittigini gördü.
Hz. Ömer(r.a) çocuga;
- Yavrum ne oldu böyle acele camiye kosuyorsun? dedi.
Çocuk;
- Namaza gidiyorum efendim, namaz vakti yaklasti abdestim yok, ezan okunmadan abdest alacagim dedi.
Hz. Ömer(r.a):
- Yavrum sen daha küçüksün, sana namaz farz olmamistir, buyurdu.
Çocuk;
- Efendim bu isin büyügü küçügü olurmu? Dün benden küçük bir çocuk vefat etmisti de mezarliga götürüyorlardi.
Hz. Ömer(r.a), çocugun bu cevabindan öyle duygulandi ki , göz yaslarini tutamadi ve:
"Ya rabbi bu çocuk ne iyi ne akilli çocuk" demekten kendini alamadi...