Bismillahirrahmanirrahim.
Bu, Hüseyin b. Ali b. Ebu Ta-lib'in, İbn Hanefiye olarak tanınan kardeşi Muhammed'e vasiyetidir.
Hüseyin şehadet ediyor ki, Allah'tan başka ilah yoktur ve Muhammed (s.a.a) O'nun kulu ve elçisidir; hakkı (İslâm'ı) Hak (Allah) tarafından getirmiştir.
Cennet ve cehennem haktır ve kıyamet günü vuku bulacaktır.
Onun vuku bulmasında hiçbir şüphe yoktur ve Allah, kabirlerdekileri diriltecektir.
Ben azgınlık, makam, fesat ve zulüm yapmak için -Medine'den- çıkmadım.
Ben ceddimin ümmetini ıslah etmek, iyiliği buyurmak, kötülükten sakındırmak, ceddim Resulullah (s.a.a) ve babam Ali b. Ebu Talib'in gidişatı üzere hareket etmek için kıyam ettim.
Öyleyse her kim hakkı kabulle beni kabul edecek olsa, şüphesiz ki Allah hakka daha evladır; kim de bunu bana geri çevirecek olsa, Allah benimle bu kavim arasında hakla hükmedene kadar sabrederim.
O'dur hükmedenlerin en hayırlısı. Kardeşim! İşte bu, benim sana olan vasiyetimdir.
Başarım ancak Allah'tandır; O'na tevekkül ediyorum ve dönüşüm de O'nadır.
Hüseyin (a.s) sonra mektubu sararak yüzüğüyle mühürledi ve kardeşi Muhammed'e verdi.
Sonra da onunla vedalaşarak gecenin karanlığında Medine'den ayrıldı.
İmam Hüseyin'in (a.s) Konuşması
Musiru'l-Ahzan kitabında şöyle geçer:
İmam Hüseyin (a.s) Abdullah b. Ömer'le konuştuktan sonra ayağa kalkıp şöyle buyurdu:
Hamd Allah'adır.
Allah neyi dilerse o olur.
Kuvvet ve kudret ancak Allah'tandır.
Gerdanlığın genç kızların boyunlarında iz etmesi gibi, ölüm de Ademoğulları için yazılmıştır.
Yakub'un Yusuf'a olan özlemi kadar ben de, benden öncekilere kavuşmayı ne de özlemişim!
Bana, varacağım bir katligâh tayin edilmiştir.
Öyle ki, o ıssız çöllerin yırtıcı kurt ve hayvanlarının, Nevavis ve Kerbela arasında benim azalarımı parçaladıklarını, aç karın ve boş dağarcıklarını benim bedenimle doldurduklarını adeta görüyorum!
Allah'ın kaza kalemiyle yazılmış olan böyle bir günden kurtuluş yoktur.
Allah'ın razı olduğu şeye biz Ehlibeyt de razıyız.
O'nun bela ve imtihanı karşısında sabrediyoruz.
O, sabredenlerin sevabını bize tamamıyla verecektir.
Resulullah'ın (s.a.a) bedeninin parçası olan evlatları, ondan hiçbir zaman ayrı düşmeyeceklerdir.
Cennette de onun yanında olacaklardır. Peygamber'in (s.a.a) gözü onları görmekle aydınlanacak ve onlar hakkındaki vaadi de gerçekleşecektir.
Şimdi kim bizim uğrumuzda canını vermeye ve Allah'ı mülakat etmeye kendini hazırlamışsa, bizimle birlikte göçsün!
Ben Allah'ın izniyle sabahleyin buradan göçeceğim.
Bu, Hüseyin b. Ali b. Ebu Ta-lib'in, İbn Hanefiye olarak tanınan kardeşi Muhammed'e vasiyetidir.
Hüseyin şehadet ediyor ki, Allah'tan başka ilah yoktur ve Muhammed (s.a.a) O'nun kulu ve elçisidir; hakkı (İslâm'ı) Hak (Allah) tarafından getirmiştir.
Cennet ve cehennem haktır ve kıyamet günü vuku bulacaktır.
Onun vuku bulmasında hiçbir şüphe yoktur ve Allah, kabirlerdekileri diriltecektir.
Ben azgınlık, makam, fesat ve zulüm yapmak için -Medine'den- çıkmadım.
Ben ceddimin ümmetini ıslah etmek, iyiliği buyurmak, kötülükten sakındırmak, ceddim Resulullah (s.a.a) ve babam Ali b. Ebu Talib'in gidişatı üzere hareket etmek için kıyam ettim.
Öyleyse her kim hakkı kabulle beni kabul edecek olsa, şüphesiz ki Allah hakka daha evladır; kim de bunu bana geri çevirecek olsa, Allah benimle bu kavim arasında hakla hükmedene kadar sabrederim.
O'dur hükmedenlerin en hayırlısı. Kardeşim! İşte bu, benim sana olan vasiyetimdir.
Başarım ancak Allah'tandır; O'na tevekkül ediyorum ve dönüşüm de O'nadır.
Hüseyin (a.s) sonra mektubu sararak yüzüğüyle mühürledi ve kardeşi Muhammed'e verdi.
Sonra da onunla vedalaşarak gecenin karanlığında Medine'den ayrıldı.
İmam Hüseyin'in (a.s) Konuşması
Musiru'l-Ahzan kitabında şöyle geçer:
İmam Hüseyin (a.s) Abdullah b. Ömer'le konuştuktan sonra ayağa kalkıp şöyle buyurdu:
Hamd Allah'adır.
Allah neyi dilerse o olur.
Kuvvet ve kudret ancak Allah'tandır.
Gerdanlığın genç kızların boyunlarında iz etmesi gibi, ölüm de Ademoğulları için yazılmıştır.
Yakub'un Yusuf'a olan özlemi kadar ben de, benden öncekilere kavuşmayı ne de özlemişim!
Bana, varacağım bir katligâh tayin edilmiştir.
Öyle ki, o ıssız çöllerin yırtıcı kurt ve hayvanlarının, Nevavis ve Kerbela arasında benim azalarımı parçaladıklarını, aç karın ve boş dağarcıklarını benim bedenimle doldurduklarını adeta görüyorum!
Allah'ın kaza kalemiyle yazılmış olan böyle bir günden kurtuluş yoktur.
Allah'ın razı olduğu şeye biz Ehlibeyt de razıyız.
O'nun bela ve imtihanı karşısında sabrediyoruz.
O, sabredenlerin sevabını bize tamamıyla verecektir.
Resulullah'ın (s.a.a) bedeninin parçası olan evlatları, ondan hiçbir zaman ayrı düşmeyeceklerdir.
Cennette de onun yanında olacaklardır. Peygamber'in (s.a.a) gözü onları görmekle aydınlanacak ve onlar hakkındaki vaadi de gerçekleşecektir.
Şimdi kim bizim uğrumuzda canını vermeye ve Allah'ı mülakat etmeye kendini hazırlamışsa, bizimle birlikte göçsün!
Ben Allah'ın izniyle sabahleyin buradan göçeceğim.