Hüzün senesi!..
http://img127.imageshack.us/img127/8445/87givr4.png
İslâmiyet yayılıyor; deniz yükseliyor. Fakat, acılarla beraber...
Resulullah efendimizin dert ortağı, yirmi dört senelik hayat arkadaşı olan mübarek Hazret-i Hadice validemiz de, dert ve üzüntülerle geçen üç senelik muhasaradan sonra, Hicret'ten üç sene önce, Ramazan ayının başında, 65 yaşında vefat etti.
Fahr-i kainat efendimiz, hazret-i Hadice validemizi kendi mübarek elleriyle defneylediler. Üstüne atılan kara toprağa uzun uzun bakıp döndüler. Onun ayrılığından, çok hüzünlendiler. Aynı sene içinde amcası Ebu Talib'in ve hazret-i Hadice validemizin vefatı, Peygamber efendimizi üzüntüye boğmuştu. Bundan dolayı bu seneye "Senet-ül-hüzn" yani hüzün senesi denildi.
Hazret-i Hadice validemizin vefatı, sevgili Peygamberimizi haddinden ziyade üzmüştü. Çünkü en önce imana gelen ve Resulullah efendimizi tastik eden o idi. Ayrıca O'nun en büyük desteği ve teselli vereni idi...
Herkes düşman iken, o, bütün kalbini açmış ve Peygamberimizin muhabbetiyle dolmuş idi. Bütün malını, servetini, nesi varsa İslâmiyet uğruna harcamış, sevgili Peygamberimizin hizmetini görmek için, gecesini gündüzüne katmıştı.
Resulullahı hiç bir zaman üzmemiş, asla hatırını kırmamıştı. Peygamber efendimiz, bunu zaman zaman anlatır, böylece mübarek hanımının faziletlerini yadederlerdi.
Bir gün hazret-i Hadice, Peygamber efendimiz dışardayken, O'nu aramak için çıkmıştı. Cebrail aleyhisselam insan suretinde hazret-i Hadice'ye göründü, hazret-i Hadice validemiz, ona, Peygamber efendimizi sormak istediyse de, düşmanlardan olma ihtimalini düşünerek geri döndü.
Sevgili Peygamberimizi evde görünce, hadiseyi anlattı. Fahr-i kainat efendimiz buyurdu ki:
"Senin gördüğün ve beni sormak istediğin o zatın kim olduğunu biliyor musun? O, Cebrail (aleyhisselam) idi. Selamını sana bildirmemi söyledi. Şunu da sana bildirmemi söyledi ki; Cennet'te senin için incilerden yapılmış bir bina hazırlanmıştır. Tabii orada böyle üzüntülü, sıkıntılı, zahmetli ve külfetli şeyler bulunmayacaktır."
Hazreti Hadicet'ül Kübra, gerçekten takva, fazilet ve feragat sahibi bir üstün insandı. İlk iman şerefi O'na aittir. Ki bu şerefi bir başka liyakatle mukayese etmek mümkün olamaz.
Eşsiz şekilde eli açıktı. Olanca servetini tereddüt etmeden İslâmiyet uğruna feda etmiştir. Sevgili Peygamberimizi tebliğ yaptığı günlerdeki o sıkıntılı anlarında daima destekler ve O'na ümid ve teselli verirdi. Allah Resulü'nün İbrahim hariç bütün çocukları ondan dünyaya gelmiştir. .
Bu ve daha nice kıymetli vasfı ile O, rızayı ilahiyi kazanmış ve Hak teâlâyı razı etmişti. Bu sebeple Cenab-ı Hak dahi Cebrail'le Hadice validemize selam yollamıştır.
Altmışbeş yıllık ömür, işte Hacun Mezarlığı'nda mübarek Ramazan günü noktalanmış; Hadice validemiz cennetteki inciden sarayına gitmek üzere ilk eşikten geçmişti..
alıntı
http://img127.imageshack.us/img127/8445/87givr4.png
İslâmiyet yayılıyor; deniz yükseliyor. Fakat, acılarla beraber...
Resulullah efendimizin dert ortağı, yirmi dört senelik hayat arkadaşı olan mübarek Hazret-i Hadice validemiz de, dert ve üzüntülerle geçen üç senelik muhasaradan sonra, Hicret'ten üç sene önce, Ramazan ayının başında, 65 yaşında vefat etti.
Fahr-i kainat efendimiz, hazret-i Hadice validemizi kendi mübarek elleriyle defneylediler. Üstüne atılan kara toprağa uzun uzun bakıp döndüler. Onun ayrılığından, çok hüzünlendiler. Aynı sene içinde amcası Ebu Talib'in ve hazret-i Hadice validemizin vefatı, Peygamber efendimizi üzüntüye boğmuştu. Bundan dolayı bu seneye "Senet-ül-hüzn" yani hüzün senesi denildi.
Hazret-i Hadice validemizin vefatı, sevgili Peygamberimizi haddinden ziyade üzmüştü. Çünkü en önce imana gelen ve Resulullah efendimizi tastik eden o idi. Ayrıca O'nun en büyük desteği ve teselli vereni idi...
Herkes düşman iken, o, bütün kalbini açmış ve Peygamberimizin muhabbetiyle dolmuş idi. Bütün malını, servetini, nesi varsa İslâmiyet uğruna harcamış, sevgili Peygamberimizin hizmetini görmek için, gecesini gündüzüne katmıştı.
Resulullahı hiç bir zaman üzmemiş, asla hatırını kırmamıştı. Peygamber efendimiz, bunu zaman zaman anlatır, böylece mübarek hanımının faziletlerini yadederlerdi.
Bir gün hazret-i Hadice, Peygamber efendimiz dışardayken, O'nu aramak için çıkmıştı. Cebrail aleyhisselam insan suretinde hazret-i Hadice'ye göründü, hazret-i Hadice validemiz, ona, Peygamber efendimizi sormak istediyse de, düşmanlardan olma ihtimalini düşünerek geri döndü.
Sevgili Peygamberimizi evde görünce, hadiseyi anlattı. Fahr-i kainat efendimiz buyurdu ki:
"Senin gördüğün ve beni sormak istediğin o zatın kim olduğunu biliyor musun? O, Cebrail (aleyhisselam) idi. Selamını sana bildirmemi söyledi. Şunu da sana bildirmemi söyledi ki; Cennet'te senin için incilerden yapılmış bir bina hazırlanmıştır. Tabii orada böyle üzüntülü, sıkıntılı, zahmetli ve külfetli şeyler bulunmayacaktır."
Hazreti Hadicet'ül Kübra, gerçekten takva, fazilet ve feragat sahibi bir üstün insandı. İlk iman şerefi O'na aittir. Ki bu şerefi bir başka liyakatle mukayese etmek mümkün olamaz.
Eşsiz şekilde eli açıktı. Olanca servetini tereddüt etmeden İslâmiyet uğruna feda etmiştir. Sevgili Peygamberimizi tebliğ yaptığı günlerdeki o sıkıntılı anlarında daima destekler ve O'na ümid ve teselli verirdi. Allah Resulü'nün İbrahim hariç bütün çocukları ondan dünyaya gelmiştir. .
Bu ve daha nice kıymetli vasfı ile O, rızayı ilahiyi kazanmış ve Hak teâlâyı razı etmişti. Bu sebeple Cenab-ı Hak dahi Cebrail'le Hadice validemize selam yollamıştır.
Altmışbeş yıllık ömür, işte Hacun Mezarlığı'nda mübarek Ramazan günü noktalanmış; Hadice validemiz cennetteki inciden sarayına gitmek üzere ilk eşikten geçmişti..
alıntı