Hüznüm içime öyle bir aktı ki, sormayın, yetişmesi için,
Kendisine teslim edilen sabiyi görünce, pürmelâl oldum.
Duramadım, mazi derinliğimde gezerken,
Takati her geçen gün azalan parmaklarımla,
Düşüncelerimi;
“atmosfer parkının” sakinleriyle paylaşmak istedim.
O çocuğun şahsında, Filistin, Irak, Afganistan,
Somali, Etiyopya ve ülkemin çocuklarının,
Çocuk yuvalarında, pansiyonlarda, yaşadıklarını andım.
Cehalet elçileri, vasıtasıyla idraki kesilmiş,
Şefkati duygusunu kaybetmiş, emanetlerimiz,
Bulunan çocuklarımızın, yaşadıkları, hazin, ibretamiz,
Niteliğinde ki, yüreğimizi çalkalayan bu sahneler,
Efendimizi, gönlümüzün gülünü, gözyaşlarımla hatırlattı.
Oysaki bizlere öyle güzel bir örnek olmuştu ki,
Mescitte hutbe irad ederken, sevgili torunu yanına çıkar,
Kâinatın efendisi dayanamaz, hutbeyi yarıda bırakır,
Sevgili torununu aşağıya indirerek, tekrar hutbesine devam eder.
Rahmet peygamberine yabancı kaldığımız sürece,
Bu ve benzeri trajik vakaları görmek zorunda kalacağız.
Erkek çocukları kesen, kız çocukları hiç acımadan gömen,
Yine gaflet deryasında yaşadığını zanneden biçarelerdi.
Efendimiz, gönlümüzün sultanı, Peygamberimiz,
Maksut için yaşamayı, vuslata koşmayı, o öğretmişti.
Ama şimdi;
Arzı mekânda hayatını idame ettiren bir âdemoğlu,
Yaratıldığı hilkat üzerine hayatını idame ettirmesi aslolandır.
Âdemin sulbü ve meşrebi, sosyal ve psikolojik analiz gerektirir.
Âdem mükellef oluncaya kadar elbette ki masumdur.
Sabiliğin cazibesi bir emanet olarak masum,
Ve şefkate muhtaç olmasıyla bağlantılıdır.
Yaşamak, mutlaka bir adam olmayı gerçekleştirmez.
Adam olmak için kanaat sahibinin niyeti,
Cehdi, idraki ve inkişafı mutlakıyet gerektirir.
Sosyal şartlar kapsamında var olan, yaşanılan mekân,
Çevre ve fiziki alt yapı, güç ve imkânlar,
Tamamlayıcı unsurların, önemli göstergelerdir.
Bilinç; akıl, bilgi, muhakeme ve tecrübe neticesinde oluşan idraktir.
İnsanların, bir düzen dâhilinde, yaşamaları için,
Disiplin ve asayişin asla, ihmal edilmemesi gerekir,
Zira gücün olduğu yerde yarış ve rekabet asıldır.
Kabul ve ret bilinç dâhilinde ve görsel olduğu için,
Tercihlerin farklı olacağı muhakkaktır.
Çünkü zevkler kültürlere göre anlam kazanacağından,
Tercihlerinde farklılığı kaçınılmaz olacaktır.
Doğruyu bulmanın, gerçeğe koşmanın temel koşulu,
Rehber, akıl, bilgi ve tecrübelerdir.
Kendisine teslim edilen sabiyi görünce, pürmelâl oldum.
Duramadım, mazi derinliğimde gezerken,
Takati her geçen gün azalan parmaklarımla,
Düşüncelerimi;
“atmosfer parkının” sakinleriyle paylaşmak istedim.
O çocuğun şahsında, Filistin, Irak, Afganistan,
Somali, Etiyopya ve ülkemin çocuklarının,
Çocuk yuvalarında, pansiyonlarda, yaşadıklarını andım.
Cehalet elçileri, vasıtasıyla idraki kesilmiş,
Şefkati duygusunu kaybetmiş, emanetlerimiz,
Bulunan çocuklarımızın, yaşadıkları, hazin, ibretamiz,
Niteliğinde ki, yüreğimizi çalkalayan bu sahneler,
Efendimizi, gönlümüzün gülünü, gözyaşlarımla hatırlattı.
Oysaki bizlere öyle güzel bir örnek olmuştu ki,
Mescitte hutbe irad ederken, sevgili torunu yanına çıkar,
Kâinatın efendisi dayanamaz, hutbeyi yarıda bırakır,
Sevgili torununu aşağıya indirerek, tekrar hutbesine devam eder.
Rahmet peygamberine yabancı kaldığımız sürece,
Bu ve benzeri trajik vakaları görmek zorunda kalacağız.
Erkek çocukları kesen, kız çocukları hiç acımadan gömen,
Yine gaflet deryasında yaşadığını zanneden biçarelerdi.
Efendimiz, gönlümüzün sultanı, Peygamberimiz,
Maksut için yaşamayı, vuslata koşmayı, o öğretmişti.
Ama şimdi;
Arzı mekânda hayatını idame ettiren bir âdemoğlu,
Yaratıldığı hilkat üzerine hayatını idame ettirmesi aslolandır.
Âdemin sulbü ve meşrebi, sosyal ve psikolojik analiz gerektirir.
Âdem mükellef oluncaya kadar elbette ki masumdur.
Sabiliğin cazibesi bir emanet olarak masum,
Ve şefkate muhtaç olmasıyla bağlantılıdır.
Yaşamak, mutlaka bir adam olmayı gerçekleştirmez.
Adam olmak için kanaat sahibinin niyeti,
Cehdi, idraki ve inkişafı mutlakıyet gerektirir.
Sosyal şartlar kapsamında var olan, yaşanılan mekân,
Çevre ve fiziki alt yapı, güç ve imkânlar,
Tamamlayıcı unsurların, önemli göstergelerdir.
Bilinç; akıl, bilgi, muhakeme ve tecrübe neticesinde oluşan idraktir.
İnsanların, bir düzen dâhilinde, yaşamaları için,
Disiplin ve asayişin asla, ihmal edilmemesi gerekir,
Zira gücün olduğu yerde yarış ve rekabet asıldır.
Kabul ve ret bilinç dâhilinde ve görsel olduğu için,
Tercihlerin farklı olacağı muhakkaktır.
Çünkü zevkler kültürlere göre anlam kazanacağından,
Tercihlerinde farklılığı kaçınılmaz olacaktır.
Doğruyu bulmanın, gerçeğe koşmanın temel koşulu,
Rehber, akıl, bilgi ve tecrübelerdir.