Elektrik bir merkeze bağlı olmasına rağmen çok yerlerde bir anda muhtelif vazifeler görüyor. Bir yerde çimento fabrikasını çalıştırırken, bir yerde ütü yapıyor, bir yerde etrafı aydınlatıyor ve hakeza. Cenab-ı Hakk ın mahlûku böyle olursa, maddeden mekândan münezzeh ve Müberra olan Cenab-ı Hak da bu kanun ne derece olur, anlaşılır herhalde?
Kâinat bir terbiyeden geçiyor. Bir evin iki odası, salonu, mutfağı vs. olduğunu düşünelim. Bu evi bir tanzim, tanzif, tevzin eden bir zat muhakkak ki vardır. Manzume-i Şemsiye(Güneş sistemi) de çok odalı bir ev gibidir. Bizler dünya odasında oturuyoruz. Elbette bu evi de bir terbiye eden vardır.
Tamam olan talimlerinden sonra askerini toprağa gömen, yetiştirdiği talebeleri çoban yapan devlete rastlanmaz. Hâşâ, Allah dünyada her şeyi hizmetine verdiği insanları toprak yaparak böyle bir abesle iştigal eder mi?
· İnsan, sevdiği bir dostunun fotoğrafını yere atabilir mi? Elbette atmaz. Allah, o gölgenin sahibi olan, ahsen-i takvim suretinde yaratılan insanı nasıl adem(yokluk) çukuruna atar ve hiç kalkmamak üzere onu toprakta yatırır?
Altın bir sene dursa yine altındır. Bir elma tohumu ise, o altına göre çok küçük kıymettedir. Fakat eğer terakki etse, ağaç olsa altını geçer. İşte insan ve melek gibi..
· İnsan üzerinde en büyük hak Allah ındır. Kedi fare yer, öküz saman yer, bitki çamur yer, insan ise malum. Soralım, hangisi Allah ı bilsin, ibadet etsin?
Nefsi kayıt altına almazsak dünya ve ahiret saadetini mahveder. Kayıt altına alsak, zararlarından kurtulduğumuz gibi, fayda da temin ederiz. Ateş odunlar arasında açıkta olsa, milyonları yakabilir. Sobaya koysak fayda verir. Veya gübreyi toprağa koysak faydasını görür, gül yetiştiririz. Açıkta kalsa pis kokusu herkesi rahatsız eder.
· İmanda terakkinin hududu yok. Her bir delil bir refref, her bir hüccet ve ibadet bir Burak gibi sema-yı imanın basamaklarına doğru insanı devamlı uruç ettiriyor.
Masivayı terk etmeyi şu şekilde anlamak lazımdır; Paran olsun, onu kasaya koy. Evin olsun, onu arsaya dik. Araban olsun fakat onu garaja çek. Yeter ki kalbine bağlama. Kalpte ancak iman ve İslamiyet olmalı. Bir misafir, beraberinde getirmediği bir şeye kalbini bağlamaz.
* Yazılmış bir cümlede mana vardır. Cümle 29 harften müteşekkildir. Harflerde ayrı ayrı olursa bir mana yoktur. Demek bir araya getiren onlara mana veriyor. İnsan da mükemmel bir cümledir. 108 harften mürekkep. Bu elementlerde şefkat, acıma, akıl yok. Demek dışarıdan verilmiş.
Kâinat bir terbiyeden geçiyor. Bir evin iki odası, salonu, mutfağı vs. olduğunu düşünelim. Bu evi bir tanzim, tanzif, tevzin eden bir zat muhakkak ki vardır. Manzume-i Şemsiye(Güneş sistemi) de çok odalı bir ev gibidir. Bizler dünya odasında oturuyoruz. Elbette bu evi de bir terbiye eden vardır.
Tamam olan talimlerinden sonra askerini toprağa gömen, yetiştirdiği talebeleri çoban yapan devlete rastlanmaz. Hâşâ, Allah dünyada her şeyi hizmetine verdiği insanları toprak yaparak böyle bir abesle iştigal eder mi?
· İnsan, sevdiği bir dostunun fotoğrafını yere atabilir mi? Elbette atmaz. Allah, o gölgenin sahibi olan, ahsen-i takvim suretinde yaratılan insanı nasıl adem(yokluk) çukuruna atar ve hiç kalkmamak üzere onu toprakta yatırır?
Altın bir sene dursa yine altındır. Bir elma tohumu ise, o altına göre çok küçük kıymettedir. Fakat eğer terakki etse, ağaç olsa altını geçer. İşte insan ve melek gibi..
· İnsan üzerinde en büyük hak Allah ındır. Kedi fare yer, öküz saman yer, bitki çamur yer, insan ise malum. Soralım, hangisi Allah ı bilsin, ibadet etsin?
Nefsi kayıt altına almazsak dünya ve ahiret saadetini mahveder. Kayıt altına alsak, zararlarından kurtulduğumuz gibi, fayda da temin ederiz. Ateş odunlar arasında açıkta olsa, milyonları yakabilir. Sobaya koysak fayda verir. Veya gübreyi toprağa koysak faydasını görür, gül yetiştiririz. Açıkta kalsa pis kokusu herkesi rahatsız eder.
· İmanda terakkinin hududu yok. Her bir delil bir refref, her bir hüccet ve ibadet bir Burak gibi sema-yı imanın basamaklarına doğru insanı devamlı uruç ettiriyor.
Masivayı terk etmeyi şu şekilde anlamak lazımdır; Paran olsun, onu kasaya koy. Evin olsun, onu arsaya dik. Araban olsun fakat onu garaja çek. Yeter ki kalbine bağlama. Kalpte ancak iman ve İslamiyet olmalı. Bir misafir, beraberinde getirmediği bir şeye kalbini bağlamaz.
* Yazılmış bir cümlede mana vardır. Cümle 29 harften müteşekkildir. Harflerde ayrı ayrı olursa bir mana yoktur. Demek bir araya getiren onlara mana veriyor. İnsan da mükemmel bir cümledir. 108 harften mürekkep. Bu elementlerde şefkat, acıma, akıl yok. Demek dışarıdan verilmiş.