Hiç Bir Kalbi İncitmemeli
Kalb, carullahtır yani Allahü teâlânın komşusudur. Allahü teâlâya kalb gibi yakın bir şey yoktur. Bu sebeple kalbin incitilmesinden kaçınmak lazımdır.
Allahü teâlâyı, Peygamber efendimizi sevmemiz lazım olduğu gibi, Eshab-ı kiramı yani ilk Müslümanları da sevmemiz, onlara düşmanlık etmememiz, incitmememiz emredilmiştir. Zira hadis-i şerifte; (Onlara düşmanlık bana düşmanlıktır. Onları incitmek, beni incitmektir. Beni incitmek de, Allahü teâlâya eziyet etmektir) buyurulmuştur.
İnsanları dara düşürmek, sıkıştırmak ve incitmek haramdır. Hatta, müminin kalbini incitmek, Kâbe’yi birkaç kere yıkmaktan daha büyük günahtır. Anaya, babaya karşı gelmek, sert konuşmak, kalblerini incitmek haramdır.
İnsanları incitmek, onların kalblerini kırmak değil, onlara yardım etmek, yardımcı olmak lazımdır. Zira Allahü Teâlâ; (Benim kullarıma yardım edene, ben fazlasıyla yardım ederim) buyuruyor.
Elinden yardım geldiği halde, yardımı esirgeyen insan, Allahü teâlânın indinde sevgili bir kul olabilir mi? İnsanların kalbini kırmak ise, Allahü teâlânın gadabını üzerine çekmek demektir. Bundan çok kaçınmalıdır. İnsan kalbi, Allahü teâlânın sevgisinin tecelli ettiği bir yerdir. Oraya dokunmak, çok tehlikelidir. Hele o kalbde, Allahü teâlânın korkusu ve Allahü teâlânın sevgisi varsa, onu incitmekten, son derece kaçınmalıdır.
Bir Müslümana kötü gözle bakmak, onu çekiştirmek, ona iftira etmek, kalbini kırmak haramdır. Bunların her biri ayrı ayrı büyük günahtır. Müslümana kin beslemek de günahtır. Bunların her biri Kur’an-ı kerimde yasak edilmiştir.
Allahü teâlâyı en ziyade inciten, küfürden sonra, kalb kırmak gibi büyük günah yoktur. Bu sebeple kâfir bile olsa, hiç kimsenin kalbini kırmamalıdır. Zira kalb kırmak, Allahü teâlâyı incitmek demektir.
İyi olsun, kötü olsun hiçbir insanın kalbini incitmemeli, kırmamalıdır. Zira Allahü Teâlâyı en çok inciten, küfürden, inkârdan sonra, kalb kırmak gibi büyük günah yoktur.
Kalb, carullahtır yani Allahü teâlânın komşusudur. Allahü teâlâya kalb gibi yakın bir şey yoktur. Bu sebeple kalbin incitilmesinden kaçınmak lazımdır.
Allahü teâlâyı, Peygamber efendimizi sevmemiz lazım olduğu gibi, Eshab-ı kiramı yani ilk Müslümanları da sevmemiz, onlara düşmanlık etmememiz, incitmememiz emredilmiştir. Zira hadis-i şerifte; (Onlara düşmanlık bana düşmanlıktır. Onları incitmek, beni incitmektir. Beni incitmek de, Allahü teâlâya eziyet etmektir) buyurulmuştur.
İnsanları dara düşürmek, sıkıştırmak ve incitmek haramdır. Hatta, müminin kalbini incitmek, Kâbe’yi birkaç kere yıkmaktan daha büyük günahtır. Anaya, babaya karşı gelmek, sert konuşmak, kalblerini incitmek haramdır.
İnsanları incitmek, onların kalblerini kırmak değil, onlara yardım etmek, yardımcı olmak lazımdır. Zira Allahü Teâlâ; (Benim kullarıma yardım edene, ben fazlasıyla yardım ederim) buyuruyor.
Elinden yardım geldiği halde, yardımı esirgeyen insan, Allahü teâlânın indinde sevgili bir kul olabilir mi? İnsanların kalbini kırmak ise, Allahü teâlânın gadabını üzerine çekmek demektir. Bundan çok kaçınmalıdır. İnsan kalbi, Allahü teâlânın sevgisinin tecelli ettiği bir yerdir. Oraya dokunmak, çok tehlikelidir. Hele o kalbde, Allahü teâlânın korkusu ve Allahü teâlânın sevgisi varsa, onu incitmekten, son derece kaçınmalıdır.
Bir Müslümana kötü gözle bakmak, onu çekiştirmek, ona iftira etmek, kalbini kırmak haramdır. Bunların her biri ayrı ayrı büyük günahtır. Müslümana kin beslemek de günahtır. Bunların her biri Kur’an-ı kerimde yasak edilmiştir.
Allahü teâlâyı en ziyade inciten, küfürden sonra, kalb kırmak gibi büyük günah yoktur. Bu sebeple kâfir bile olsa, hiç kimsenin kalbini kırmamalıdır. Zira kalb kırmak, Allahü teâlâyı incitmek demektir.
İyi olsun, kötü olsun hiçbir insanın kalbini incitmemeli, kırmamalıdır. Zira Allahü Teâlâyı en çok inciten, küfürden, inkârdan sonra, kalb kırmak gibi büyük günah yoktur.
