Rabbim sen çok büyüksün.. Bize verdiklerini bizimmişçesine hoyratça, şımarıkça, düşünmeden rahatça sahiplenişimiz çok acı..
Bize verdiklerinden vermemizi istiyorsun bizden.. Ama düşünen kim? Ne kadar düşünüyoruz bunu.. Nefsimiz çok aç.. Boğazımızdan geçen her bir şeyin hesabını vereceğiz. Hamd edilesi nimetler içinde boğuluyoruz ama şükür nerede?