Ebû Saîd Mîhenî hazretlerini "rahmetullahi aleyh" seven bir tüccarın, yahûdî bir ortağı vardı. Ortağını ne kadar İslâma dâvet etti ise, müslümanlığı kabûl etmedi. Hattâ bu ortağına;
"Eğer müslüman olursan, malımın üçte birini sana veririm." dedi. Yahûdî yine kabûl etmedi. O zat başka bir gün;
"Eğer müslüman olursan, malımın yarısını sana veririm." demesine rağmen yine kabûl etmedi. Bir süre sonra;
"Eğer müslüman olursan, malımın üçte ikisini sana veririm." dedi. Yahûdî yine kabûl etmedi. O tüccar artık ortağının müslüman olmasından ümidini kesmişti. Bir gün Ebû Saîd Mîhenî hazretlerinin dergâhının yanından geçiyordu. Yahûdî ortağı da yanında idi. Bu sırada dergâha girdi. Ebû Saîd Mîhenî "rahmetullahi aleyh" bu sırada sohbet ediyordu. Yahûdî ortağı da kendi kendine;
"Ben de dergaha gireyim, bir dinleyeyim, bakalım neler anlatıyor. Onun halk arasında kabûl görmesinin sebebi nedir bir göreyim? Yahûdî olduğuma dâir üzerimde her hangi bir işâret olmadığı için beni nasıl olsa tanımaz" dedi. Yahûdî, gizlenerek dergaha girdi. Bir direğin arkasına oturdu. Ebû Saîd Mîhenî "rahmetullahi aleyh" sohbet esnâsında bir ara yahûdînin arkasında oturduğu direğe doğru dönerek;
"Ey yahûdî! Direğin arkasında ne kadar kendini gizlemeye çalışsan da gizlenemezsin." dedi. Yahûdî gayri ihtiyârî ayağa kalktı. Ebû Saîd Mîhenî hazretlerinin yanına vardı. Ebû Saîd hazretleri ona müslüman olmasını söyleyince, birden kalbinde bu zata karşı bir muhabbet hasıl oldu ve iman etti.
Ebû Saîd hazretleri "rahmetullahi aleyh" buyurdu ki;
"Her şeyin zamanı ezelde takdir edilmiştir, vakti zamânı gelince olur. Ondan önce olmaz. Bunun için kendini üzmeye, hattâ malını vermeye hâcet kalmaz."
HUZUR PINARI - İslamiyet, İslam Dini, Ehl-i Sünnet İtikadı, İlmihal, Kitaplar..."Eğer müslüman olursan, malımın üçte birini sana veririm." dedi. Yahûdî yine kabûl etmedi. O zat başka bir gün;
"Eğer müslüman olursan, malımın yarısını sana veririm." demesine rağmen yine kabûl etmedi. Bir süre sonra;
"Eğer müslüman olursan, malımın üçte ikisini sana veririm." dedi. Yahûdî yine kabûl etmedi. O tüccar artık ortağının müslüman olmasından ümidini kesmişti. Bir gün Ebû Saîd Mîhenî hazretlerinin dergâhının yanından geçiyordu. Yahûdî ortağı da yanında idi. Bu sırada dergâha girdi. Ebû Saîd Mîhenî "rahmetullahi aleyh" bu sırada sohbet ediyordu. Yahûdî ortağı da kendi kendine;
"Ben de dergaha gireyim, bir dinleyeyim, bakalım neler anlatıyor. Onun halk arasında kabûl görmesinin sebebi nedir bir göreyim? Yahûdî olduğuma dâir üzerimde her hangi bir işâret olmadığı için beni nasıl olsa tanımaz" dedi. Yahûdî, gizlenerek dergaha girdi. Bir direğin arkasına oturdu. Ebû Saîd Mîhenî "rahmetullahi aleyh" sohbet esnâsında bir ara yahûdînin arkasında oturduğu direğe doğru dönerek;
"Ey yahûdî! Direğin arkasında ne kadar kendini gizlemeye çalışsan da gizlenemezsin." dedi. Yahûdî gayri ihtiyârî ayağa kalktı. Ebû Saîd Mîhenî hazretlerinin yanına vardı. Ebû Saîd hazretleri ona müslüman olmasını söyleyince, birden kalbinde bu zata karşı bir muhabbet hasıl oldu ve iman etti.
Ebû Saîd hazretleri "rahmetullahi aleyh" buyurdu ki;
"Her şeyin zamanı ezelde takdir edilmiştir, vakti zamânı gelince olur. Ondan önce olmaz. Bunun için kendini üzmeye, hattâ malını vermeye hâcet kalmaz."
İnşallahü teala cümlemizden.Mahşer yerinde onlarla beraber haşreylesin..