HER KİTAP OKUNMAZ!
"Zekeriyyâ Ensârî", hâlis Allah adamı.
Hizmet ile geçmişti hayâtının tamâmı.
O, bir gün buyurdu ki: (İslâma hizmet için,
Tam ihlâslı olması lâzım gelir kişinin.
Zerre kadar menfaat düşünürse hizmette,
Onun fâidesini göremez âhirette.
Yine böyle birinin kitâbını okuyan,
İstifâde yerine, çok zarar görür ondan.
Vaktiyle bir talebe, bir küçük kitap görmüş.
Hemence onu alıp, hocasına götürmüş.
(Oku da dinliyeyim bir miktar) buyurunca,
Okumuş hocasına, o kitaptan bir parça.
Dinleyip, (Biraz daha okuyuver) buyurmuş.
Talebe "Peki" deyip, biraz daha okumuş.
Sonradan, (Yine oku, yine oku...) diyerek,
Dinlemiş o kitâbı, başından sonuna dek.
Talebe, şu husûsu çok merak etmiş ancak,
Ki, "O kitap hakkında acep ne buyuracak?"
Buyurmuş ki: (Tamâmı doğru ve yerindedir.
Hiç yanlış yok ve lâkin okuyan zehirlenir.
Sebebine gelince, habîstir bunu yazan.
Bir zulmet yayılıyor, satırlar arasından.
Zîrâ o, bu kitâbı yazmamış Allah için.
Sırf para kazanmaktır maksadı o kişinin.)
"Ekmek yemek" gibidir, yâni kitap okumak.
Ve yâhut da "Su içmek" gibidir ki bir bardak,
Pis, necis bir bardağa, temiz su konur ise,
Onu, o pis bardaktan içebilir mi kimse?
Hattâ bilmese bile onun pis olduğunu,
İçerse, zehirlenir ve hasta yapar onu.
Kitap okumak dahî, böyle tehlikelidir.
"Kim yazmış?", öncelikle bunu bilmek gerektir.
Hakîkî bir âlimin yazdığı kitap ise,
Onu okuyanlardan, faydalanır her kimse.
Yine islâmiyyetten bir şey öğrenmek için,
Sohbetine gitmek de herhangi bir kişinin,
Gâyet tehlikelidir yine aynı sebepten.
Zîrâ âhiretini yıkabilir o hepten.
Bir "Allah adamı"nın kitâbı ve sohbeti,
Siler atar kalpteki karartı ve zulmeti.
Lâkin böyle değilse durumu o kişinin,
"Öldürücü zehir"dir, sözleri herkes için.
Bu iş, iki tarafı keskin kılıç gibidir.
Ya kalpleri temizler, yâhut da bir zehirdir.
Hâlis bir müslümânın, bir tek kelâmı ile,
Hidâyete kavuşur, bir insan tamâmiyle.
Lâkin câhil ve habîs bir kişinin sözleri,
Felâkete sürükler, dinliyen kimseleri.
Hâlis mü'min olmanın nişânı, "İcraat"tır.
Yâni farzları yapıp, her günâhtan kaçmaktır.)
Şiirlerle Menkıbeler
"Zekeriyyâ Ensârî", hâlis Allah adamı.
Hizmet ile geçmişti hayâtının tamâmı.
O, bir gün buyurdu ki: (İslâma hizmet için,
Tam ihlâslı olması lâzım gelir kişinin.
Zerre kadar menfaat düşünürse hizmette,
Onun fâidesini göremez âhirette.
Yine böyle birinin kitâbını okuyan,
İstifâde yerine, çok zarar görür ondan.
Vaktiyle bir talebe, bir küçük kitap görmüş.
Hemence onu alıp, hocasına götürmüş.
(Oku da dinliyeyim bir miktar) buyurunca,
Okumuş hocasına, o kitaptan bir parça.
Dinleyip, (Biraz daha okuyuver) buyurmuş.
Talebe "Peki" deyip, biraz daha okumuş.
Sonradan, (Yine oku, yine oku...) diyerek,
Dinlemiş o kitâbı, başından sonuna dek.
Talebe, şu husûsu çok merak etmiş ancak,
Ki, "O kitap hakkında acep ne buyuracak?"
Buyurmuş ki: (Tamâmı doğru ve yerindedir.
Hiç yanlış yok ve lâkin okuyan zehirlenir.
Sebebine gelince, habîstir bunu yazan.
Bir zulmet yayılıyor, satırlar arasından.
Zîrâ o, bu kitâbı yazmamış Allah için.
Sırf para kazanmaktır maksadı o kişinin.)
"Ekmek yemek" gibidir, yâni kitap okumak.
Ve yâhut da "Su içmek" gibidir ki bir bardak,
Pis, necis bir bardağa, temiz su konur ise,
Onu, o pis bardaktan içebilir mi kimse?
Hattâ bilmese bile onun pis olduğunu,
İçerse, zehirlenir ve hasta yapar onu.
Kitap okumak dahî, böyle tehlikelidir.
"Kim yazmış?", öncelikle bunu bilmek gerektir.
Hakîkî bir âlimin yazdığı kitap ise,
Onu okuyanlardan, faydalanır her kimse.
Yine islâmiyyetten bir şey öğrenmek için,
Sohbetine gitmek de herhangi bir kişinin,
Gâyet tehlikelidir yine aynı sebepten.
Zîrâ âhiretini yıkabilir o hepten.
Bir "Allah adamı"nın kitâbı ve sohbeti,
Siler atar kalpteki karartı ve zulmeti.
Lâkin böyle değilse durumu o kişinin,
"Öldürücü zehir"dir, sözleri herkes için.
Bu iş, iki tarafı keskin kılıç gibidir.
Ya kalpleri temizler, yâhut da bir zehirdir.
Hâlis bir müslümânın, bir tek kelâmı ile,
Hidâyete kavuşur, bir insan tamâmiyle.
Lâkin câhil ve habîs bir kişinin sözleri,
Felâkete sürükler, dinliyen kimseleri.
Hâlis mü'min olmanın nişânı, "İcraat"tır.
Yâni farzları yapıp, her günâhtan kaçmaktır.)
Şiirlerle Menkıbeler