Yavuz sultan selim han, kendisine sohbet arkadaşı edindiği Hasan canı çok sever ve onun anlattıklarına çok değer verirdi.yine bir gün ona; “bre hasan can bir ibretlik hadise anlat da ,biz de ders çıkaralım!” deyince Hasan can da şu hikayeyi anlatır;
Zamanın hükümdarlarının yanındaki has adamlarından biri, karşılaştıkları her olaydan sonra, “ Her şeyde bir hayır vardır.” Der dururmuş. Eh kötü bir temenni değil nasıl olsa ,sultan da pek ses etmezmiş, “öyledir” der geçermiş.
Gel zaman git zaman bir gün ava çıktıklarında yollarını kaybetmişler.yağmur ve fırtınalı bir gecede bir kulübeye sığınmışlar.güç bala buldukları birkaç odunu kırıp yakmak için uğraşırken,sultanın gözüne bir kıymık kaçmış.gözü bir anda kör olan sultan acı ile kıvranırken , adamcağız her zamanki hali ile “üzülmeyin sultanım. Her şeyde bir hayır vardır” deyivermiş.sultan dayanamayıp “Efendi efendi gözüm kör oldu,görmüyor musun bunun hayır neresindedir?” demiş ve adamı kovmuş.
Birkaç gün içinde kendini toparlayan sultan dönüş yoluna koyulmuş.yol üzerinde eşkıyalar kendisini yakalamışlar ve “Efendi, bugün eşkiyabaşının bir dileği kabul oldu.bize de dileğimin kabulu karşılığı olarak bugün ilk yakaladığınız canlıyı kurban niyeti ile kesin!” dedi.seni bu niyetle boğazlayacağız. Ne yapalım biz de emir kuluyuz. Hakkını helal et!” demişler.
Sultanı şaşkın ve bitkin yatırıp bogazına bıçağı dayayan eşkıya bir gözün kör olduğunu görünce ,eşkıya başına seslenmiş :” reis birini yakaladık ama bir gözü kör, bildiğimiz kadarı ile bundan kurban olmaz!” reis de;” salın o zaman gitsin,sağlam birini bekleyin!” demiş.
Sultan kurtulup saraya varınca ; “ her şeyde bir hayır vardır” deyen şahsı aratıp buldurmuş.kendisinden helallik dilemiş ve onu yanından kovduğu için özür dilemiş.adamcağız da; “sultanım yanınızdan beni kovmanızda da bir hayır varmış.yoksa aksi halde beni keserlerdi” demiş…
Zamanın hükümdarlarının yanındaki has adamlarından biri, karşılaştıkları her olaydan sonra, “ Her şeyde bir hayır vardır.” Der dururmuş. Eh kötü bir temenni değil nasıl olsa ,sultan da pek ses etmezmiş, “öyledir” der geçermiş.
Gel zaman git zaman bir gün ava çıktıklarında yollarını kaybetmişler.yağmur ve fırtınalı bir gecede bir kulübeye sığınmışlar.güç bala buldukları birkaç odunu kırıp yakmak için uğraşırken,sultanın gözüne bir kıymık kaçmış.gözü bir anda kör olan sultan acı ile kıvranırken , adamcağız her zamanki hali ile “üzülmeyin sultanım. Her şeyde bir hayır vardır” deyivermiş.sultan dayanamayıp “Efendi efendi gözüm kör oldu,görmüyor musun bunun hayır neresindedir?” demiş ve adamı kovmuş.
Birkaç gün içinde kendini toparlayan sultan dönüş yoluna koyulmuş.yol üzerinde eşkıyalar kendisini yakalamışlar ve “Efendi, bugün eşkiyabaşının bir dileği kabul oldu.bize de dileğimin kabulu karşılığı olarak bugün ilk yakaladığınız canlıyı kurban niyeti ile kesin!” dedi.seni bu niyetle boğazlayacağız. Ne yapalım biz de emir kuluyuz. Hakkını helal et!” demişler.
Sultanı şaşkın ve bitkin yatırıp bogazına bıçağı dayayan eşkıya bir gözün kör olduğunu görünce ,eşkıya başına seslenmiş :” reis birini yakaladık ama bir gözü kör, bildiğimiz kadarı ile bundan kurban olmaz!” reis de;” salın o zaman gitsin,sağlam birini bekleyin!” demiş.
Sultan kurtulup saraya varınca ; “ her şeyde bir hayır vardır” deyen şahsı aratıp buldurmuş.kendisinden helallik dilemiş ve onu yanından kovduğu için özür dilemiş.adamcağız da; “sultanım yanınızdan beni kovmanızda da bir hayır varmış.yoksa aksi halde beni keserlerdi” demiş…