Peygamber Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem) her ise besmele ile baslardi. “Besmele ile baslamayan isin hayri ve bereketi kesIktir” buyurmustu.
Herkese selam verirdi. “Allah katinda insanlarin en degerlisi karsilastiklarinda once selam vermek icin harekete gecendir” buyururdu.
Bos sozlerden kacinirdi. “Malayani seyleri terk etmesi, bir kisinin Muslumanliginin guzel olmasindandir.” buyurmustu.
Evine selam vererek girerdi.
Cocuklarla sakalasirdi.
Bir evin kapisini en fazla 3 kez calardi.
Isteyeni reddetmezdi. “Bana infak etmem ve yoksulluktan korkmamam emredildi” buyurmustu.
Karni acikmadan yemezdi. “Karniniz iyice acikmadan yemege oturmayin; tam doymadan da kalkin” buyurmustu.
Guzel kokular surunurdu.
Misafire ikram etmeyi severdi. “Allah’a ve kiyamet gunune iman eden kimse, misafirine ikram etsin” buyurmustu.
Hasta ziyaretini ihmal etmezdi.
Cenaze namazlarina katilirdi.
Irkcilik yapanlari sevmezdi.
Namazlari cemaatle kilardi.
Hep hayri tavsiye ederdi.
Yemekten once ve sonra ellerini yikardi.
Elbisesini sagdan giyerdi.
Alis-veriste sag elini kullanirdi.
Olmus kisileri hayirla yad ederdi.
Yemegin sonunda sukrederdi.
Insanlara hediye verir ve hediyelerini kabul ederdi.
Insanlarin en mutebessimiydi.
Insanlara latife yapardi.
Ondan asla kaba bir soz duyulmamisti.
Temizlige cok onem verirdi.
Iscinin emeginin karsiligini hemen verirdi. “Iscinin ucretini alninin teri kurumadan veriniz.” buyurmustur.
Esnaflara durust olmayi tavsiye ederdi.
Komsu iliskilerinde cok hassasti.
Evleneceklere yardim ederdi.
Hazret-i Omer (radiyallahu anh) adaleti O'ndan ogrenmisti.
Ben kral degilim, derdi. Karsisinda titreyen bir adama, Korkma! “Ben kral degilim. Kureys’ten kuru ekmek yiyen kadinin ogluyum.” demisti.
Hayvanlara iyi bakilmasini ister, asiri yuk yuklemeyi yasaklardi.
Iyilikleri asla unutmazdi.
Ayiplari yuze vurmazdi.
Aksi bilinmedikce husnu zan yapardi. “Baskasi hakkinda bana kotu bilgi getirmeyin; ben yaniniza hakkinizda iyi dusunerek selim bir kalple gelmek isterim” buyurarak husn-u zannin esas oldugunu belirtmisti.
Allah Rasulu’nun (sallallahu aleyhi ve sellem) hayatinda istikrar onemli bir yer tutar. “Ibadetlerin en hayirlisi az da olsa devamli olanidir.” buyurmustu.
Her konuda guvenilir bir insandi. “Durust ve guvenilir tuccar kiyamette peygamberler, siddîkler ve sehitlerle beraber” olarak diriltilecektir.” buyurmustu.
Ashabinin hal ve hatirini sorardi.
Cok nazikti, kimseyi rahatsiz etmezdi.
Herkese iltifat ederdi.
Dislerin bakimina onem verirdi.
Ilim ogrenenlere destek verirdi.
Evlenenleri tebrik ederdi.
Iskenceye hicbir mazeret olamaz derdi. Allah Rasûlu (aleyhissalâtu vesselâm), savas halinde bile kadin ve cocuklarin oldurulmesini, hatta olunun cesedine bile eziyeti yasaklamisti.
Allah Rasulu (aleyhissalatu vesselam), yatmadan once avuclarini birbirine birlestirir. Ihlas, Felak ve Nas sûrelerini okur, sonra da basindan baslayarak mubarek vucudunu meshederdi.
Ashabiyla tokalastiginda karsisindaki elini cekmedikce Kendisi cekmezdi.
Hapsirdiginda eliyle agzini kapatirdi.
Sohbetleri insanlari usandiracak kadar uzun degildi.
ALINTI
Herkese selam verirdi. “Allah katinda insanlarin en degerlisi karsilastiklarinda once selam vermek icin harekete gecendir” buyururdu.
Bos sozlerden kacinirdi. “Malayani seyleri terk etmesi, bir kisinin Muslumanliginin guzel olmasindandir.” buyurmustu.
Evine selam vererek girerdi.
Cocuklarla sakalasirdi.
Bir evin kapisini en fazla 3 kez calardi.
Isteyeni reddetmezdi. “Bana infak etmem ve yoksulluktan korkmamam emredildi” buyurmustu.
Karni acikmadan yemezdi. “Karniniz iyice acikmadan yemege oturmayin; tam doymadan da kalkin” buyurmustu.
Guzel kokular surunurdu.
Misafire ikram etmeyi severdi. “Allah’a ve kiyamet gunune iman eden kimse, misafirine ikram etsin” buyurmustu.
Hasta ziyaretini ihmal etmezdi.
Cenaze namazlarina katilirdi.
Irkcilik yapanlari sevmezdi.
Namazlari cemaatle kilardi.
Hep hayri tavsiye ederdi.
Yemekten once ve sonra ellerini yikardi.
Elbisesini sagdan giyerdi.
Alis-veriste sag elini kullanirdi.
Olmus kisileri hayirla yad ederdi.
Yemegin sonunda sukrederdi.
Insanlara hediye verir ve hediyelerini kabul ederdi.
Insanlarin en mutebessimiydi.
Insanlara latife yapardi.
Ondan asla kaba bir soz duyulmamisti.
Temizlige cok onem verirdi.
Iscinin emeginin karsiligini hemen verirdi. “Iscinin ucretini alninin teri kurumadan veriniz.” buyurmustur.
Esnaflara durust olmayi tavsiye ederdi.
Komsu iliskilerinde cok hassasti.
Evleneceklere yardim ederdi.
Hazret-i Omer (radiyallahu anh) adaleti O'ndan ogrenmisti.
Ben kral degilim, derdi. Karsisinda titreyen bir adama, Korkma! “Ben kral degilim. Kureys’ten kuru ekmek yiyen kadinin ogluyum.” demisti.
Hayvanlara iyi bakilmasini ister, asiri yuk yuklemeyi yasaklardi.
Iyilikleri asla unutmazdi.
Ayiplari yuze vurmazdi.
Aksi bilinmedikce husnu zan yapardi. “Baskasi hakkinda bana kotu bilgi getirmeyin; ben yaniniza hakkinizda iyi dusunerek selim bir kalple gelmek isterim” buyurarak husn-u zannin esas oldugunu belirtmisti.
Allah Rasulu’nun (sallallahu aleyhi ve sellem) hayatinda istikrar onemli bir yer tutar. “Ibadetlerin en hayirlisi az da olsa devamli olanidir.” buyurmustu.
Her konuda guvenilir bir insandi. “Durust ve guvenilir tuccar kiyamette peygamberler, siddîkler ve sehitlerle beraber” olarak diriltilecektir.” buyurmustu.
Ashabinin hal ve hatirini sorardi.
Cok nazikti, kimseyi rahatsiz etmezdi.
Herkese iltifat ederdi.
Dislerin bakimina onem verirdi.
Ilim ogrenenlere destek verirdi.
Evlenenleri tebrik ederdi.
Iskenceye hicbir mazeret olamaz derdi. Allah Rasûlu (aleyhissalâtu vesselâm), savas halinde bile kadin ve cocuklarin oldurulmesini, hatta olunun cesedine bile eziyeti yasaklamisti.
Allah Rasulu (aleyhissalatu vesselam), yatmadan once avuclarini birbirine birlestirir. Ihlas, Felak ve Nas sûrelerini okur, sonra da basindan baslayarak mubarek vucudunu meshederdi.
Ashabiyla tokalastiginda karsisindaki elini cekmedikce Kendisi cekmezdi.
Hapsirdiginda eliyle agzini kapatirdi.
Sohbetleri insanlari usandiracak kadar uzun degildi.
ALINTI