Bir çocuğun neşesi kadar masum muydu hayat
Gülüşünde kaybolacak kadar çocuk muydu
Heyhat kararıyor aydınlıklar,
Uykuları bölünüyor çocukların
Saadeti arayan bunca yığın,
Asr-ı Saadetten bihaber mi acep?
Ve sen Ey Nebi
Sana Gül diyen bunca Ümmet,
Bülbüllükten neden kaçar acep?
Her çocuğun yüreği, sensin Ya Resulalllah
Öyle saf, öyle temiz,
Bir çocuğun gözlerinde ki sevinç sensin,
Ağladığında bir çocuk,
Bedir;deki bir duadasın
Bense bazen Bağdat;ım, bazen Kudüsüm ama
Medinenin yolcusuyum
Vücudum çöllerin kumlarına sarılı,
Sanma ki anlımda başımdaki sarıktır,
Boyu boyuma kefendir
Dudaklar susmuşsa bile,
Ben Muhammedi severim
Her çocuğun yüreği, sensin Ya Resulalllah
Bir pencerede baba yollarına dikilmiş,
Nemli gözler gibi bakışlarım
Gelsen, bir gelsen, bir gelişle gelsen
Ben o çocuğun neşesiyle koşsam yollarına,
her çocuğun yüreği, sensin Ya Resulalllah
Gurbetindeyim, sılam sensin,
Mülteciyim, sana iltica ederim,
Her mekan soğuktur bana,
Ben ancak gönlünde ikamet ederim
Adına söz sıralamaktan, Rabbime sığınırım,
Ben bilirim ki, bununla ancak aşkıma aşk katarım
Bunu şiirden sayma çünkü sen
Sen, tüm zamanların en güzel şiirisin,
Mısra tadında sararsın ümmetini
Küçük ellerin semaya kalkışıdır, çocuk
Melekler imrenir dudaklardan dökülenlere
Her Rabbim; diyişine,
Bir melek atar kendini yer semasına
Bir yetim miniği dinlerken,
Tüm melekler saf saf
Benimde sana yetimliğim düşer,
Gönül tezgahımdan
Minik ellere iki damla gözyaşı düşer,
Ve senin gül yanakların ıslanır,
Çünkü her çocuğun yüreği, sensin
Ağlasam kollarında incinir misin?
alıntı