gecekondu
Kayıtlı Kullanıcı
hemşire anlatıyor
yıllar önce hastanede,çok ciddi ve az rastlanan bir hastalıga yakalanmış bir kız tanıdım İyileşmesi için bir tek yol vardı.Beş yaşındaki kardeşinden kan nakli yapılması gerekiyordu.Erkek kardeşi aynı hastalıgın üstesinden gelmiş ve vucudunda hastalıgı yenebilecek antikorlar oluşmuştu.
yıllar önce hastanede,çok ciddi ve az rastlanan bir hastalıga yakalanmış bir kız tanıdım İyileşmesi için bir tek yol vardı.Beş yaşındaki kardeşinden kan nakli yapılması gerekiyordu.Erkek kardeşi aynı hastalıgın üstesinden gelmiş ve vucudunda hastalıgı yenebilecek antikorlar oluşmuştu.
Doktor bu durumu kız çocugunun erkek kardeşine açıkladı ve ona ablasına kan vermeyi isteyip istemedigini sordu.
Küçük çocuk bir an tereddut etti
ve derin bir nefes aldıktan sonra,evet,eger kardeşim kurtulacaksa veririm dedi.Kan nakli yapılırken küçük çocuk ablasının yanındaki yatakta yatıyordu ve ablasının yanaklarına renk geldikçe bizimle birlikte gülümsüyordu.Sonra sanki yüzü sarardı yüzündeki gülümseme kayboldu.Başını kaldırıp doktora baktıktan sonra titreyen bir sesle,''hemen mi ölecegim?'' diye sordu.Yaşı çok küçük oldugu için doktorun sozlerini yanlış anlamıştı ve kanının tümünü ablasına vermesi gerektigini düşünümüştü...:A