Hazret-i İbrahim Filistin den kalkıp sık sık Mekke ye geliyor, oğlu İsmâil ile hanımı Hacer i ziyaret ediyordu. Bu mutat ziyaretlerinden birinde, yolculuğunu sahilden yapmak zorunda kalmıştı. Deniz kenarında bir hayvan leşi gördü. Leş üzerine dalgalar vuruyor ve dalgalarla birlikte gelen balıklar ve deniz hayvanları, o leşten yiyorlardı. Dalga çekilince, bu defa da kara hayvanları ve kuşlar leşin başına üşüşüyorlardı. Her bir hayvan, leşten bir parça koparıp midesine indiriyordu.
Gördüğü bu manzara Hz. İbrahim in merakını çekti. "Cenâb-ı Hak, acaba bu hayvanı nasıl diriltecek? Her biri başka bir hayvanın midesinde olan zerrelerini nasıl toplayıp bir araya getirecek?" diye düşündü. Bu düşünce, onda "dirilme" hâdisesini gözüyle görmek arzusunu
uyandırmıştı. Allah a yönelerek,"Ey Rabbim! Ölüleri nasıl diriltirsin? Bana göster" diye dua etmeye başladı. Hz. İbrahim in bu dua ve niyazına Allah (c.c.):
"Ey İbrahim! Ölüleri Allah ın dirilteceğine îmanın yok mu? Bu hususta herhangi bir şüphen mi mevcut?" sorusuyla karşılık verdi. Hazret-i İbrahim cevaben: "Ey Rabbim! Ben ölüleri dirilteceğine kesin olarak inanıyor, bu hususta hiçbir şüphe duymuyorum. Ancak bu hârika fi lini gözümle de görüp kalben tam tatmîn olmak istiyorum" dedi. İnsan bâzen, kesin olarak bildiği, inandığı şeyleri, gözüyle de görmek ister. Bu, son derece tabiî bir haldir.
Hz. İbrahim in isteği de bu nevidendi. Şüphesiz onun, Allah ın ölüleri dirilteceğine inancı tamdı. Bu konuda hiçbir şüphesi yoktu. Buna rağmen, dirilme hâdisesini merak ediyor, gözüyle de görmek istiyordu. Allah ın Hz. İbrahim in niyetini bildiği halde, "sen îman etmedin
mi?" diye sorması da düşündürücüdür. Böylece Hz. İbrahim in içindeki niyetini açıklamasına imkân vermiş oluyordu. Hâdiseyi sonradan duyan insanların onun hakkında kötü düşünmelerine fırsat bırakmıyordu.
Cenâb-ı Hak, Hazret-i İbrahim in, ölülerin nasıl diriltildiğini görme isteğini kabul ederek, ona: "Ayrı cinsten 4 kuş al. Onları önce iyice kendine alıştır. Sonra kes. Parçalarını birbirine karıştır. Bu parçalardan her birini etrafında görünen şu dağların ayrı bir yerine koy. Sonra o kuşları isimleriyle çağır.
Süratle, âzaları tam ve diri olarak sana geldiklerini göreceksin" dedi. Hazret-i İbrahim verilen bu emri yerine getirdi. Önce kuşları bulup kendine alıştırdı. Sonra kesti. Tüylerini yolarak her birini 4 parçaya ayırdı. Her parçayı diğerleriyle karıştırarak, başlarını da yanlarına koydu. Dört ayrı dağın tepesine baktı. Sonra o kuşları, isimleriyle çağırdığı zaman,
hepsinin canlı olarak kendisine uçup geldiğini gördü.
Bu manzara karşısında kalbi heyecanla çarpmaya başlamıştı. Çünkü ölülerin dirilişi hakikatini bizzat görme nimetine nail olmuştu. Bundan dolayı, Allah a hamd ve şükürlerde bulunuyordu. Kalbi tam itmi nan bulmuş, huzur ve vecd içinde kalmıştı.
Gördüğü bu manzara Hz. İbrahim in merakını çekti. "Cenâb-ı Hak, acaba bu hayvanı nasıl diriltecek? Her biri başka bir hayvanın midesinde olan zerrelerini nasıl toplayıp bir araya getirecek?" diye düşündü. Bu düşünce, onda "dirilme" hâdisesini gözüyle görmek arzusunu
uyandırmıştı. Allah a yönelerek,"Ey Rabbim! Ölüleri nasıl diriltirsin? Bana göster" diye dua etmeye başladı. Hz. İbrahim in bu dua ve niyazına Allah (c.c.):
"Ey İbrahim! Ölüleri Allah ın dirilteceğine îmanın yok mu? Bu hususta herhangi bir şüphen mi mevcut?" sorusuyla karşılık verdi. Hazret-i İbrahim cevaben: "Ey Rabbim! Ben ölüleri dirilteceğine kesin olarak inanıyor, bu hususta hiçbir şüphe duymuyorum. Ancak bu hârika fi lini gözümle de görüp kalben tam tatmîn olmak istiyorum" dedi. İnsan bâzen, kesin olarak bildiği, inandığı şeyleri, gözüyle de görmek ister. Bu, son derece tabiî bir haldir.
Hz. İbrahim in isteği de bu nevidendi. Şüphesiz onun, Allah ın ölüleri dirilteceğine inancı tamdı. Bu konuda hiçbir şüphesi yoktu. Buna rağmen, dirilme hâdisesini merak ediyor, gözüyle de görmek istiyordu. Allah ın Hz. İbrahim in niyetini bildiği halde, "sen îman etmedin
mi?" diye sorması da düşündürücüdür. Böylece Hz. İbrahim in içindeki niyetini açıklamasına imkân vermiş oluyordu. Hâdiseyi sonradan duyan insanların onun hakkında kötü düşünmelerine fırsat bırakmıyordu.
Cenâb-ı Hak, Hazret-i İbrahim in, ölülerin nasıl diriltildiğini görme isteğini kabul ederek, ona: "Ayrı cinsten 4 kuş al. Onları önce iyice kendine alıştır. Sonra kes. Parçalarını birbirine karıştır. Bu parçalardan her birini etrafında görünen şu dağların ayrı bir yerine koy. Sonra o kuşları isimleriyle çağır.
Süratle, âzaları tam ve diri olarak sana geldiklerini göreceksin" dedi. Hazret-i İbrahim verilen bu emri yerine getirdi. Önce kuşları bulup kendine alıştırdı. Sonra kesti. Tüylerini yolarak her birini 4 parçaya ayırdı. Her parçayı diğerleriyle karıştırarak, başlarını da yanlarına koydu. Dört ayrı dağın tepesine baktı. Sonra o kuşları, isimleriyle çağırdığı zaman,
hepsinin canlı olarak kendisine uçup geldiğini gördü.
Bu manzara karşısında kalbi heyecanla çarpmaya başlamıştı. Çünkü ölülerin dirilişi hakikatini bizzat görme nimetine nail olmuştu. Bundan dolayı, Allah a hamd ve şükürlerde bulunuyordu. Kalbi tam itmi nan bulmuş, huzur ve vecd içinde kalmıştı.
