Hayatın anlamını öğrenmek isteyen bir genç, BİLGE bir insanın kapısını çalar ve ondan yardım ister. “Öğretirim” der, bilge kişi “ama önce imtihan ederim”. “Olur” diyen gencin eline çay kaşığı verir ve silme zeytinyağı doldurur. - “Şimdi bahçeyi dolaş gel. Ama yağdan bir gram eksilirse kaybedersin. ” Genç bahçeyi dolaşır gelir. Gözünü kaşığa dikmiş hiç damlatmamıştır. Bilge insan; “Bahçe nasıldı?” diye sorar. Genç şaşkın, “Ben sadece zeytinyağına dikkat ettim.” der ve tekrar elinde kaşıkla bahçeye çıkar. Döndüğünde “Üstadım der, bahçe mükemmeldi. Ben böyle bir güzellik görmedim. ” Bilge insan; “Bak oğul. Kaşıkta bir damla yağ kalmamış!” der gülümseyerek. Ve ekler:
“HAYAT SENİN BAKIŞINLA ANLAM KAZANIR...YA SADECE BİR NOKTAYI GÖRÜRSÜN, HAYATIN AKIP GİDER SEN FARKINA VARMAZSIN; YA DA GÖREBİLECEĞİN TÜM GÜZELLİKLERİN TAM ORTASINDA HAYATI YAŞARSIN. BÖYLECE AKIP GİDEN ZAMANIN BİR ANLAM KAZANIR.”
“HAYAT SENİN BAKIŞINLA ANLAM KAZANIR...YA SADECE BİR NOKTAYI GÖRÜRSÜN, HAYATIN AKIP GİDER SEN FARKINA VARMAZSIN; YA DA GÖREBİLECEĞİN TÜM GÜZELLİKLERİN TAM ORTASINDA HAYATI YAŞARSIN. BÖYLECE AKIP GİDEN ZAMANIN BİR ANLAM KAZANIR.”