ALGILADIĞIMIZ VE ALGILAYAMADIĞIMIZ
HER “ŞEY”,RAB’BIN ESMÂ’ÜL HÜSNA’DA
TANIMLANAN ZELLİKLERİYLE YARATILMIŞ VE
VARLIKLARINI DEVAM ETTİRİR BİR HALDE
BULUNMAKTADIR
Algıladığımız ve algılayamadığımız her "şey", "RAB"bın "esmâ-ül hüsnâ"da tanımlanan özellikleriyle yaratılmış ve varlıklarını devam ettirir bir halde bulunmaktadırlar, ki bu da onun "RAB" tarafından "terbiye" edilmesinden başka bir şey değildir..
Her "şey"in bu "terbiye" altında yaşamını sürdürmekte olduğu gerçeği, şu âyetle daha da açık bir şekilde vurgulanmaktadır:
-"HAREKET HÂLİNDE OLAN HİÇ BİR ŞEY HARİÇ OLMAMAK ÜZERE, TÜMÜNÜ ALNINDA ÇEKİP YÖNETEN O'DUR !." (11-56)
DIŞARIDA BİR DALGALAR VE FREKANSLAR
OKYANUSU VARKEN, BEYNİMİZ BUNLARI
DÜNYAMIZI MEYDANA GETİREN ŞEKİLLERE ÇEVİRİYOR!
Bohm ve Pribram'ın görüşleri birleştirilince, bilim dünyasından, yaşanılan boyuta yeni bir bakış açısı getirildi. Buna göre..
Beynimiz, zaman ve mekânın ötesinde, derindeki bir mevcûdiyet emrinin, başka bir boyuttan gönderdiği projeksiyonların girişim frekanslarının, matematiksel olarak değerlendirilerek, gördüğümüz yapılara dönüştürücüsü; idi!
Pribram için, bu sentez, dünyamızın gerçekte mevcut olmadığını idrâke yetti. En azından bildiğimiz gibi var olmadığına!
Dışarıda bir dalgalar ve frekanslar okyanusu varken, beynimiz bunları gördüğümüz maddelere, taşlara ve dünyamızı meydana getiren şekillere çeviriyordu. Acaba beynimizin kendisi de frekanstan meydana gelmesine rağmen, dışarıdaki frekans bulutlarını, hayâli bir şeyi, dokunduğumuzda nasıl sert bir şekle sokuyordu?
Pribram'a göre, Bekesy'nin vibratörlerle yaptığı deney, beynimizin nasıl çalıştığını gösteren iyi bir örnekti.
Pribram'a göre bir porselenin pürüzsüzlüğü ile kumsalda ayağımızın altındaki kumların hisleri, sadece Hayâli Yapı (Phantom Limb) sendromunun değişik şekilleri idi. Bu onların varolmadığı anlamına gelmiyordu.
Pribram'a göre gözlerimizle baktığımızda çeşitli şekillerde görülenler, gözlerimiz olmasa, beynimize göre dalga şeklinde idiler!
Hangisi doğru?
Her ikisi de doğru; veya her ikisi de doğru değil! Kendimizi de böyle görebiliriz...
Ancak gerçeğe en yakın olanı; hologramik bir bedene sahip olduğumuzdur.
Pribram bizim zaman ve mekânı üretebilecek yetenekte olduğumuzu söylemektedir.
Bohm'a göre bilinç, bölünmezlik ve akışkanlığın en güzel göstergesidir, bu nedenle holografik modele çok uygundur.
ahmed hulusi..
Algılama Teorileri..
-------------------------------------------------------------------------
1970'li yıllarda Bem tarafından formüle edilen bu teori (self-perception theory), bireylerin kendilerini daha iyi tanımayı nasıl öğrendiklerini konu almaktadır. Atıf konusunda benliğin analizinde önemli bir katkı sağlayan bu teori, iki postülaya dayanmaktadır:
• Bireyler, kendi tutumlarını, duygularını ve benzeri içsel durumlarını, kendi davranışlarından ve bu davranışların içinde yer aldığı koşullardan hareketle yordayarak tanırlar.
• İçten gelen işaretler belirsiz, zayıf ve güç yordanır oldukları ölçüde birey, işlevsel olarak, tıpkı bir dış gözlemcinin konumundadır, yani o da kendisini tanıma çabasında iken, dış gözlemcinin ona baktığı gibi bakar ve dışa yansıyan işaretlerden çıkarsama yapar.
Özetle bu teori, insanın kendisini bir gözlem objesi gibi aldığını ve kendi tepkilerine ve tutumlarına bakarak yorumda bulunduğunu öne sürmektedir. Kendini algılama teorisi, bilişsel çelişki teorisine ve bireyin kendine atıfları konusuna getirdiği farklı bakış ya da katkılar bakımından da sıklıkla tartışılmaktadır.
Bem, bireyin tutumuna aykırı bir davranış yapmasının, onda iç gerilimi azaltmaya yönelik bilişsel bir çabaya yol açtığı fikrini temelsiz bulmaktadır. Ona göre bu durumdaki birey, kendi davranışını ve onu buna iten koşullan irdeler; en çok ücret ya da ödül alanların, tutum değişikliğine gitmemesini, buna karşılık az ücret veya ödülü az olanların tutum değiştirmesini doğal bulur.
Festinger ve Carlsmith'in deneyinde denekler, davranışlarını ödülün sonucu gibi algılamakta ve dolayısıyla kendi gerçek tutumlarını yansıtmamaktadır. Eğer buna aykırı davranmışsa, önemli düzeyde bir Ödül aldığı içindir. Bern'e göre dış gözlemcilere, bu deneklerin davranışı ve deney koşulları açıklansa, onlar da aynı davranışları ortaya koyarlar.
Nitekim Bem, gözlemci deneklere (aktör değil) durumun verilerini sunarak aktör konumundaki deneklerin ne tür çıkarsamalar yapacaklarını sorar. Bern'in denekleri (gözlemci), gerçek deneklerle aynı sonuçlan gösterirler (Bem, deneyinde, gözlemci deneklere, aktör deneklerin ilk tutumlarını belirtmemiş olması dolayısıyla eleştirilmiştir).
_alıntı_
HER “ŞEY”,RAB’BIN ESMÂ’ÜL HÜSNA’DA
TANIMLANAN ZELLİKLERİYLE YARATILMIŞ VE
VARLIKLARINI DEVAM ETTİRİR BİR HALDE
BULUNMAKTADIR
Algıladığımız ve algılayamadığımız her "şey", "RAB"bın "esmâ-ül hüsnâ"da tanımlanan özellikleriyle yaratılmış ve varlıklarını devam ettirir bir halde bulunmaktadırlar, ki bu da onun "RAB" tarafından "terbiye" edilmesinden başka bir şey değildir..
Her "şey"in bu "terbiye" altında yaşamını sürdürmekte olduğu gerçeği, şu âyetle daha da açık bir şekilde vurgulanmaktadır:
-"HAREKET HÂLİNDE OLAN HİÇ BİR ŞEY HARİÇ OLMAMAK ÜZERE, TÜMÜNÜ ALNINDA ÇEKİP YÖNETEN O'DUR !." (11-56)
DIŞARIDA BİR DALGALAR VE FREKANSLAR
OKYANUSU VARKEN, BEYNİMİZ BUNLARI
DÜNYAMIZI MEYDANA GETİREN ŞEKİLLERE ÇEVİRİYOR!
Bohm ve Pribram'ın görüşleri birleştirilince, bilim dünyasından, yaşanılan boyuta yeni bir bakış açısı getirildi. Buna göre..
Beynimiz, zaman ve mekânın ötesinde, derindeki bir mevcûdiyet emrinin, başka bir boyuttan gönderdiği projeksiyonların girişim frekanslarının, matematiksel olarak değerlendirilerek, gördüğümüz yapılara dönüştürücüsü; idi!
Pribram için, bu sentez, dünyamızın gerçekte mevcut olmadığını idrâke yetti. En azından bildiğimiz gibi var olmadığına!
Dışarıda bir dalgalar ve frekanslar okyanusu varken, beynimiz bunları gördüğümüz maddelere, taşlara ve dünyamızı meydana getiren şekillere çeviriyordu. Acaba beynimizin kendisi de frekanstan meydana gelmesine rağmen, dışarıdaki frekans bulutlarını, hayâli bir şeyi, dokunduğumuzda nasıl sert bir şekle sokuyordu?
Pribram'a göre, Bekesy'nin vibratörlerle yaptığı deney, beynimizin nasıl çalıştığını gösteren iyi bir örnekti.
Pribram'a göre bir porselenin pürüzsüzlüğü ile kumsalda ayağımızın altındaki kumların hisleri, sadece Hayâli Yapı (Phantom Limb) sendromunun değişik şekilleri idi. Bu onların varolmadığı anlamına gelmiyordu.
Pribram'a göre gözlerimizle baktığımızda çeşitli şekillerde görülenler, gözlerimiz olmasa, beynimize göre dalga şeklinde idiler!
Hangisi doğru?
Her ikisi de doğru; veya her ikisi de doğru değil! Kendimizi de böyle görebiliriz...
Ancak gerçeğe en yakın olanı; hologramik bir bedene sahip olduğumuzdur.
Pribram bizim zaman ve mekânı üretebilecek yetenekte olduğumuzu söylemektedir.
Bohm'a göre bilinç, bölünmezlik ve akışkanlığın en güzel göstergesidir, bu nedenle holografik modele çok uygundur.
ahmed hulusi..
Algılama Teorileri..
-------------------------------------------------------------------------
1970'li yıllarda Bem tarafından formüle edilen bu teori (self-perception theory), bireylerin kendilerini daha iyi tanımayı nasıl öğrendiklerini konu almaktadır. Atıf konusunda benliğin analizinde önemli bir katkı sağlayan bu teori, iki postülaya dayanmaktadır:
• Bireyler, kendi tutumlarını, duygularını ve benzeri içsel durumlarını, kendi davranışlarından ve bu davranışların içinde yer aldığı koşullardan hareketle yordayarak tanırlar.
• İçten gelen işaretler belirsiz, zayıf ve güç yordanır oldukları ölçüde birey, işlevsel olarak, tıpkı bir dış gözlemcinin konumundadır, yani o da kendisini tanıma çabasında iken, dış gözlemcinin ona baktığı gibi bakar ve dışa yansıyan işaretlerden çıkarsama yapar.
Özetle bu teori, insanın kendisini bir gözlem objesi gibi aldığını ve kendi tepkilerine ve tutumlarına bakarak yorumda bulunduğunu öne sürmektedir. Kendini algılama teorisi, bilişsel çelişki teorisine ve bireyin kendine atıfları konusuna getirdiği farklı bakış ya da katkılar bakımından da sıklıkla tartışılmaktadır.
Bem, bireyin tutumuna aykırı bir davranış yapmasının, onda iç gerilimi azaltmaya yönelik bilişsel bir çabaya yol açtığı fikrini temelsiz bulmaktadır. Ona göre bu durumdaki birey, kendi davranışını ve onu buna iten koşullan irdeler; en çok ücret ya da ödül alanların, tutum değişikliğine gitmemesini, buna karşılık az ücret veya ödülü az olanların tutum değiştirmesini doğal bulur.
Festinger ve Carlsmith'in deneyinde denekler, davranışlarını ödülün sonucu gibi algılamakta ve dolayısıyla kendi gerçek tutumlarını yansıtmamaktadır. Eğer buna aykırı davranmışsa, önemli düzeyde bir Ödül aldığı içindir. Bern'e göre dış gözlemcilere, bu deneklerin davranışı ve deney koşulları açıklansa, onlar da aynı davranışları ortaya koyarlar.
Nitekim Bem, gözlemci deneklere (aktör değil) durumun verilerini sunarak aktör konumundaki deneklerin ne tür çıkarsamalar yapacaklarını sorar. Bern'in denekleri (gözlemci), gerçek deneklerle aynı sonuçlan gösterirler (Bem, deneyinde, gözlemci deneklere, aktör deneklerin ilk tutumlarını belirtmemiş olması dolayısıyla eleştirilmiştir).
_alıntı_
