Yabancı bir evde
Yabancı bir insan
Ve ben
Olmaz Yalnızlığım kıskanır beni
Hacer Nazan Toy
Bir gün evlenebileceğimi aklımın ucundan bile geçirmemiştim Çünkü kendi kendime yettiğime inanıyordum Bu yetmişliğimin(!), yetişmişliğimin(!), olgunluğumun(!) beni fütursuz bir hale getirdiğini ve bireyselliğin kucağındaki yalnızlığa ittiğini çoktandır uzak kaldığım Kur’an-ı Kerim’i açtığımda gördüm “Oku” diye başlıyordu ayet Okumalı ama neyi?
- Mesela kendini
Altıncı ve yedinci ayete geldiğimde… Ayetlerin yüzüme tokat gibi indiğini gördüm “Gerçek şu ki; insan fütursuzca azar, ne zaman kendi kendini yeterli görse”… İnsan ne zaman kendi kendini yeterli görse, küçük dağları ben yaratmışım gibi yürür fakat insan cüzilikten külliliğe soyunmak ister Bu imkânsız isteğin peşinde koşarken bir ömrü pervasızca tüketir gider
Sanırım ben de böyleydim
Moderndim ya Kendi paramı kendim kazanıyordum, ayaklarım yere sağlam basıyordu ya Daha ne olsun ki?
Modernliğimin getirdiği rasyonel düşüncelerle doluydum Bir eşin getirisi bana ne olabilirdi?
Ne verecekti ki bana? Daha iyi şartlarda yaşamamı sağlayabilecek miydi?
Her şey nasıl da değişti
Evimdeyim
Şimdi hayat tiyatrosunda bir zamanlar beni rahatsız eden klasik ev hanımı rolündeyim Evi süpürdüm, toz aldım, bulaşıkları yıkadım, yemek yaptım Eşimin işten dönmesini bekliyorum Evimdeyim Benim evim! Eskiden, benim dediğimde sadece kendimi düşünürdüm, şimdi iki kişiyi barındırıyor bu cümle Artık “biz”iz, “biz”im evimiz “Ben”in “biz”leşmesinde en çok eşyaların rolü var Müşterek bir birleşimdi Kız tarafı, erkek tarafı, yatak odası, yemek takımı, perdeleri, karyolası, nihayet bitti tantanası
Düşünüyorum
Severek beğenerek aldım her şeyi, yine de her şeyin bana yabancı olmasından kurtulamıyorum Bu yabancılık daha ne kadar sürecek bilmiyorum Biz oluyorum, bizlikten çıkıp ben oluyorum; bu benlik daha ne kadar sürecek?
Şimdi anlıyorum
Sözde kadını çağdaşlaştırmanın özde kadını depresyona ittiğini şimdi daha iyi anlıyorum Bunu ilk anlamaya başladığımda Allah’ın her şeyi çift olarak yarattığını gördüm Kadın varsa karşılığı erkekti, erkek varsa kadın kadındı
Ezbere söylediğimiz toplumun çekirdek yapısının aile olduğuna dair ezcümleler geliyor aklıma
O aile ne kadar sağlamsa toplumun da o kadar sağlam olacağı hem bize öğretiliyor hem de biz bundan uzaklaştırılıyorduk
Sağlam bir ailem olmalıydı
Yanlıştaydım; aile olmalıydım
Çağdaş kadın kendini oluşturmuş(!) kadındı Oysa ne kadar yalandı Bizim kültürümüzde kadın anaydı, yardı
At silah varsa yanında avrat vardı Babadolu değil anadoluydu ülkem Bizim kültürümüzde kadın yalnızlıkta değil bizlikte nefes alırdı
Şimdi, çağdaşlık onu değerli kılıyordu örtülerinden soyarak çağın bağrına sunmakla Değer bu muydu?
Beni kimse ben adına çağdaşlaştırmasın
Şimdi evimdeyim Klasiğim belki ama huzurluyum Düşüncelerim depresif halimden kurtulabilirse
Evimizdeyim Huzur Aranan şey bu değil mi?
Huzur
Annem bizler gibi olma derdi, ben onlar gibi olmaya özeniyorum Çünkü asıl olan huzur
- din dan din
- hoş geldin
- hoş bulduk
saliha okudan
Yabancı bir insan
Ve ben
Olmaz Yalnızlığım kıskanır beni
Hacer Nazan Toy
Bir gün evlenebileceğimi aklımın ucundan bile geçirmemiştim Çünkü kendi kendime yettiğime inanıyordum Bu yetmişliğimin(!), yetişmişliğimin(!), olgunluğumun(!) beni fütursuz bir hale getirdiğini ve bireyselliğin kucağındaki yalnızlığa ittiğini çoktandır uzak kaldığım Kur’an-ı Kerim’i açtığımda gördüm “Oku” diye başlıyordu ayet Okumalı ama neyi?
- Mesela kendini
Altıncı ve yedinci ayete geldiğimde… Ayetlerin yüzüme tokat gibi indiğini gördüm “Gerçek şu ki; insan fütursuzca azar, ne zaman kendi kendini yeterli görse”… İnsan ne zaman kendi kendini yeterli görse, küçük dağları ben yaratmışım gibi yürür fakat insan cüzilikten külliliğe soyunmak ister Bu imkânsız isteğin peşinde koşarken bir ömrü pervasızca tüketir gider
Sanırım ben de böyleydim
Moderndim ya Kendi paramı kendim kazanıyordum, ayaklarım yere sağlam basıyordu ya Daha ne olsun ki?
Modernliğimin getirdiği rasyonel düşüncelerle doluydum Bir eşin getirisi bana ne olabilirdi?
Ne verecekti ki bana? Daha iyi şartlarda yaşamamı sağlayabilecek miydi?
Her şey nasıl da değişti
Evimdeyim
Şimdi hayat tiyatrosunda bir zamanlar beni rahatsız eden klasik ev hanımı rolündeyim Evi süpürdüm, toz aldım, bulaşıkları yıkadım, yemek yaptım Eşimin işten dönmesini bekliyorum Evimdeyim Benim evim! Eskiden, benim dediğimde sadece kendimi düşünürdüm, şimdi iki kişiyi barındırıyor bu cümle Artık “biz”iz, “biz”im evimiz “Ben”in “biz”leşmesinde en çok eşyaların rolü var Müşterek bir birleşimdi Kız tarafı, erkek tarafı, yatak odası, yemek takımı, perdeleri, karyolası, nihayet bitti tantanası
Düşünüyorum
Severek beğenerek aldım her şeyi, yine de her şeyin bana yabancı olmasından kurtulamıyorum Bu yabancılık daha ne kadar sürecek bilmiyorum Biz oluyorum, bizlikten çıkıp ben oluyorum; bu benlik daha ne kadar sürecek?
Şimdi anlıyorum
Sözde kadını çağdaşlaştırmanın özde kadını depresyona ittiğini şimdi daha iyi anlıyorum Bunu ilk anlamaya başladığımda Allah’ın her şeyi çift olarak yarattığını gördüm Kadın varsa karşılığı erkekti, erkek varsa kadın kadındı
Ezbere söylediğimiz toplumun çekirdek yapısının aile olduğuna dair ezcümleler geliyor aklıma
O aile ne kadar sağlamsa toplumun da o kadar sağlam olacağı hem bize öğretiliyor hem de biz bundan uzaklaştırılıyorduk
Sağlam bir ailem olmalıydı
Yanlıştaydım; aile olmalıydım
Çağdaş kadın kendini oluşturmuş(!) kadındı Oysa ne kadar yalandı Bizim kültürümüzde kadın anaydı, yardı
At silah varsa yanında avrat vardı Babadolu değil anadoluydu ülkem Bizim kültürümüzde kadın yalnızlıkta değil bizlikte nefes alırdı
Şimdi, çağdaşlık onu değerli kılıyordu örtülerinden soyarak çağın bağrına sunmakla Değer bu muydu?
Beni kimse ben adına çağdaşlaştırmasın
Şimdi evimdeyim Klasiğim belki ama huzurluyum Düşüncelerim depresif halimden kurtulabilirse
Evimizdeyim Huzur Aranan şey bu değil mi?
Huzur
Annem bizler gibi olma derdi, ben onlar gibi olmaya özeniyorum Çünkü asıl olan huzur
- din dan din
- hoş geldin
- hoş bulduk
saliha okudan