Çoluk çocuk sofranızın başında, bir yandan yemek yiyorsunuz, bir yandan da parçalanmış vücutları, kafasının yarısı kopmuş, bacağının bir kısmı sarkan bebeleri, çocukları izliyorsunuz.
İşte medenî dünyanın insanlığa ikramı bu.
Kapı komşunuzda olmuş gibi izliyor, kapı komşunuzda yaşanıyor gibi hissediyorsunuz olanları.
Medenî olma farkı bu.
Hıristiyan Batı kültürünün ikramı insanlığa.
Evde kurulan her cümlenin içinde şu kelimelerden bir veya bir kaçı var; Bomba, Savaş uçağı, İntihar komandosu, Katliam, Sabaha kadar yoğun ateş altında kaldı, Onlarca sivil öldü...
İlkokul birinci sınıfa giden çocuk bunlarla meşgul.
Okuma yazmayı henüz öğrenememiş olabilir, ama yukarıdaki kelimeleri çoktan ezberlemiş.
Medenî dünya bu.
Çocuklar birbirini; Seni bombalarım, başına füze yağdırırım, sana intihar saldırısında bulunurum... diye tehdit ediyor.
Gelişim çağında bir çocuk için ne kadar da faydalı.
En ünlü pedagoklar sittin sene düşünseler bu kadar etkili bir eğitim yöntemi bulamaz.
Birebir etkileşim!
Medeniyet sadece bunları sunmuyor sofralarımız, başka bir şey daha yapıyor; Yeni bir insan tipi yetiştiriyor.
Umursamaz,
Vicdani rahatsızlık duymaz,
“Bana ne? Amaaaan!” demeyi en büyük ideal kabul eden çağdaş insan tipi.
Teşbih olmasın ama şuna benzemiyor mu?
Bir karga, az önce birlikte kanat çırptığı fakat kısa bir dalgınlıkla modern bir aracın altında kalıp parçalanan arkadaşının leşine konup midesini doyuruyor, hiç umursamıyor.
Fark ne?
Benim cebimde bir milyon bile yok, ’bana ne ondan veya bundan’ demeye utanmayan insanla, arkadaşının leşine konan karga arasında ne fark var ki?
Kolay mı medenî olmak!
Parçalanmış insan vücudu seyredip kahvaltı yapmak kolay mı?
Kedi, Aslangiller familyasındandır. Ama 40 tane Kedi bir araya gelse, bir tane Aslan etmez.
İşte medenî dünyanın insanlığa ikramı bu.
Kapı komşunuzda olmuş gibi izliyor, kapı komşunuzda yaşanıyor gibi hissediyorsunuz olanları.
Medenî olma farkı bu.
Hıristiyan Batı kültürünün ikramı insanlığa.
Evde kurulan her cümlenin içinde şu kelimelerden bir veya bir kaçı var; Bomba, Savaş uçağı, İntihar komandosu, Katliam, Sabaha kadar yoğun ateş altında kaldı, Onlarca sivil öldü...
İlkokul birinci sınıfa giden çocuk bunlarla meşgul.
Okuma yazmayı henüz öğrenememiş olabilir, ama yukarıdaki kelimeleri çoktan ezberlemiş.
Medenî dünya bu.
Çocuklar birbirini; Seni bombalarım, başına füze yağdırırım, sana intihar saldırısında bulunurum... diye tehdit ediyor.
Gelişim çağında bir çocuk için ne kadar da faydalı.
En ünlü pedagoklar sittin sene düşünseler bu kadar etkili bir eğitim yöntemi bulamaz.
Birebir etkileşim!
Medeniyet sadece bunları sunmuyor sofralarımız, başka bir şey daha yapıyor; Yeni bir insan tipi yetiştiriyor.
Umursamaz,
Vicdani rahatsızlık duymaz,
“Bana ne? Amaaaan!” demeyi en büyük ideal kabul eden çağdaş insan tipi.
Teşbih olmasın ama şuna benzemiyor mu?
Bir karga, az önce birlikte kanat çırptığı fakat kısa bir dalgınlıkla modern bir aracın altında kalıp parçalanan arkadaşının leşine konup midesini doyuruyor, hiç umursamıyor.
Fark ne?
Benim cebimde bir milyon bile yok, ’bana ne ondan veya bundan’ demeye utanmayan insanla, arkadaşının leşine konan karga arasında ne fark var ki?
Kolay mı medenî olmak!
Parçalanmış insan vücudu seyredip kahvaltı yapmak kolay mı?
Kedi, Aslangiller familyasındandır. Ama 40 tane Kedi bir araya gelse, bir tane Aslan etmez.