Çocukken yatağımdan her kalkışımda, yerdeki yastık ve minderleri görüp, annemin dağınıklığından dolayı söylenip dururdum.
Büyüdüm, evlendim ve nurtopu gibi bir erkek çocuk sahibi oldum.
Oğlum da bana benzemiş olmalı ki, geceleri kıpır kıpır dönüp, ikide birde yataktan düşüyor.
Ve şimdi ben, rahmetli anacığıma fâtihalar okuyarak, yavrumun düşebileceği yerlere minderler seriyorum...