Horasan Valisi, Abdullah bin Tahir çok adil biriydi. Jandarmaları birkaç hırsız yakalamış, valiye bildirmişlerdi. Getirilirken hırsızlardan birisi kaçtı. O sırada Hiratlı bir demirci, Nişapur'a gitmişti. Demirciyi gece eve giderken, jandarmalar yakaladılar ve diğer zanlılarla beraber valiye çıkardılar. Vali dedi ki:
- Hepsini hapsedin!
Bir suçu olmayan demirci, hapishanede hemen abdest alıp, namaz kıldı. Ellerini uazatıp:
- Ya Rabbi! Bir suçum olmadığını ancak sen biliyorsun. Beni bu zindandan ancak sen kurtarırsın!" diye dua etti.
Vali uyurken, rüyasında dört kuvvetli kimsenin gelip, tahtını ters çevirdikleri zaman uykudan uyandı. Hemen kalkıp, abdest aldı. İki rekat namaz kıldı. Tekrar uyudu. Tekrar o dört kimsenin tahtını yıkmak üzere olduğunu gördü ve uyandı. Kendisinde bir mazlumun ahı olduğunu anladı.
Vali hemen hapishane müdürünü çağırtıp sordu:
- Acaba bu gece hapishanede mazlum birisi kalmış mı?
Müdür dedi ki:
- Bunu bilemem efendim, yalnız biri namaz kılıyor, çok dua ediyor. Gözyaşları döküyor.
- Hemen adamı buraya getirin! dedi.
Demirciyi valinin yanına getirdiler. Vali halini sorup, durumu anladı ve dedi ki:
- Sizden özür diliyorum. Hakkınızı helal edin ve şu bin gümüş hediyemi kabul edin... Herhangi bir arzumuz varsa lütfen bana gelin...
Demirci de cevabında dedi ki:
- Ben hakkımı helal ettim. Verdiğiniz hediyeyi kabul ettim. Fakat işimi, dileğimi sizden istemeye gelmem!
- Neden gelmezsiniz?
- Çünkü benim gibi bir fakir için, senin gibi bir valinin tahtını birkaç defa tersine çeviren sahibimi bırakıp da dileklerimi başkasına söylemek kulluğa yakışır mı? Namazlardan sonra ettiğim dualarla beni nice sıkıntılardan kurtardı. Pek çok muradıma kavuşturdu. Nasıl olur da başkasına sığınırım? Rabbim, nihayeti olmayan rahmet hazinesinin kapısını, ihsan sofrasını herkese açmış iken, başkasına nasıl giderim? Kim istedi de vermedi? Kim geldi de, boş döndü? İstemesini bilmezsen alamazsın! Huzuruna edeple çıkmazsan rahmetine kavuşamazsın! dedi.
Bu sözler karşısında vali gözyaşlarını tutamadı...
- Hepsini hapsedin!
Bir suçu olmayan demirci, hapishanede hemen abdest alıp, namaz kıldı. Ellerini uazatıp:
- Ya Rabbi! Bir suçum olmadığını ancak sen biliyorsun. Beni bu zindandan ancak sen kurtarırsın!" diye dua etti.
Vali uyurken, rüyasında dört kuvvetli kimsenin gelip, tahtını ters çevirdikleri zaman uykudan uyandı. Hemen kalkıp, abdest aldı. İki rekat namaz kıldı. Tekrar uyudu. Tekrar o dört kimsenin tahtını yıkmak üzere olduğunu gördü ve uyandı. Kendisinde bir mazlumun ahı olduğunu anladı.
Vali hemen hapishane müdürünü çağırtıp sordu:
- Acaba bu gece hapishanede mazlum birisi kalmış mı?
Müdür dedi ki:
- Bunu bilemem efendim, yalnız biri namaz kılıyor, çok dua ediyor. Gözyaşları döküyor.
- Hemen adamı buraya getirin! dedi.
Demirciyi valinin yanına getirdiler. Vali halini sorup, durumu anladı ve dedi ki:
- Sizden özür diliyorum. Hakkınızı helal edin ve şu bin gümüş hediyemi kabul edin... Herhangi bir arzumuz varsa lütfen bana gelin...
Demirci de cevabında dedi ki:
- Ben hakkımı helal ettim. Verdiğiniz hediyeyi kabul ettim. Fakat işimi, dileğimi sizden istemeye gelmem!
- Neden gelmezsiniz?
- Çünkü benim gibi bir fakir için, senin gibi bir valinin tahtını birkaç defa tersine çeviren sahibimi bırakıp da dileklerimi başkasına söylemek kulluğa yakışır mı? Namazlardan sonra ettiğim dualarla beni nice sıkıntılardan kurtardı. Pek çok muradıma kavuşturdu. Nasıl olur da başkasına sığınırım? Rabbim, nihayeti olmayan rahmet hazinesinin kapısını, ihsan sofrasını herkese açmış iken, başkasına nasıl giderim? Kim istedi de vermedi? Kim geldi de, boş döndü? İstemesini bilmezsen alamazsın! Huzuruna edeple çıkmazsan rahmetine kavuşamazsın! dedi.
Bu sözler karşısında vali gözyaşlarını tutamadı...
