Hanzala yüzünü dönmeyecek,Hanzala bizi özlemeyecek
Hanzala yüzünü dönmeyecek,Hanzala bizi özlemeyecek
Yavuz Başak /
Hanzala yüzünü dönmeyecek, Hanzala bizi özlemeyecek. Filistin deyince gözümün önüne tanıştığım Filistinli bir çocuk sonra da Hanzala geliyor, Hanzala bir yıkıntıya bakıyor bazen... Kendisi gibi bir çizgiden ibaret taşı kavrayarak fırlatıyor zulme. O çizgi tonlarca ağırlığa dönüşüyor kalbimde. Hanzala yüzünü dönmüyor bize. Küskün mü? Ya da yıllardır devam eden bu şaklabanlığın çekimser suretlerine dayanamıyor bakınca. Elleri kanlı bir askerin karşısında dimdik. Elleri arkasında... Gözlerini göremiyorum Hanzala´nın. Hissediyorum, yüksekten bakıyor bu filme. Filme bakar gibi bakıyor! Bana bakar gibi. Sana bakar gibi. Dünyaya bakar gibi. Ama bakıyor Hanzala! Çözse ellerini toprağa yetişecek, biliyorum. Sadece taş almayacak oradan, Birikmiş Filistinli çocukların ahını da alacak. Sessizliğe kendini mahkum etmiş 1.5 milyarlık Alemi İslam´ın çaresizliğini de… 6 milyarlık dünyanın günahını da… Alacak Hanzala ve fırlatacak baktığı yere...
O hep içinde kalacak bu hedefin. Ama bize dönüp bakmayacak bile. Tv den bir ses yükselecek. Sinema karelerinden. Belleklerde cesaretle haykıran jönler. Hayal giyinmiş bedenlerle insanlığı tekrar edecek. Ve hatırlatacak öfkeyle. Saniye geçmeden kare tamamlanıp biçilecek bedeli dışarıda kalmanın. İnsan olmanın yükü senaryoda kalacak. Biliyoruz hepsi hayal ürünü. Biliyoruz çekip gidecek sahne bitince herkes. Saçlar düzelecek, ağrılar iyileşecek.
Cesaret gömleğini dolabına asacak bir görevli. Hayat devam edecek. Bir iz kalacak oradan belli ki. Özleyeceğiz ayağa kalkmanın filimcesini. Özleyeceğiz Hanzalayı. ‘´Gazze´nin gözyaşları´´. Görünmeyecek hiç. Hanzala yüzünü dönmeyecek. Hanzala bizi özlemeyecek.