İslâm âlimlerinden, “Hasen Fehmî Efendi”, Âile seâdeti bâbında şöyle derdi: “Güzel huylu” olmalı bir erkek, hanımına. Şefkat ve muhabbetle davranmalı hep ona. Ev içinde, dâimâ “güler yüzlü” olmalı. Ona karşı yumuşak ve nâzik davranmalı.
Önce selâm vermeli, girince eve erkek.
Hatırını sormalı, hem (nasılsın?) diyerek.
Neş’esiz, üzüntülü görürse onu eğer,
Tesellî eylemeli söyleyip güzel şeyler.
Onu çok sevdiğini bildirmeli kendine.
İştirak etmelidir sevincine, derdine.
Ağır ve zor işleri, meselâ çarşı pazar,
İşlerini, hanıma yaptırmamalı zinhâr.
Onu, hiç bir sûrette aslâ dövmemelidir.
Dövmek değil, sert bile hiç söylememelidir.
Onun huysuzluğuna sabırlı olmalıdır.
Bir günden daha fazla dargın durmamalıdır.
Ahlâkında, huyunda değişiklik görünce,
Kabâhati, kendinde aramalı ilk önce.
Ona, yanında iken ve yanında olmadan,
“Hayır duâ” etmeli, kaçmalı “bedduâ”dan.
Çünkü o, gece gündüz beyi için çalışır.
Ve onun en vefâlı “hayat arkadaşı”dır.
Onun, kat’î sûrette kırmamalı kalbini.
Zîrâ o, beyi için adamıştır kendini.
Bâzı erkek vardır ki, nâziktir ona buna.
Lâkin “arslan” kesilir evinde hanımına.
Şunu bilmelidir ki, “kalp kırma”nın günâhı,
Sanki yıkmak gibidir, kazmayla Beytullah’ı.
Hattâ en büyük günah, küfür’den sonra gelen,
Mü’mini incitmektir, şu veyâ bu sebepten.
“Îmân”dan sonra ise, en kıymetli ibâdet,
Bir mü’minin kalbini sevindirmektir elbet.
Yine bilmelidir ki, hanım “esir” değildir.
Rabbin bir emâneti, bir “Cennet nîmeti”dir.
Bu yüzden, hanımını üzmemeli bir erkek.
Ve ona güvenmeli, çok muhabbet ederek.
Öyle olmalıdır ki hanımıyla gerçekten,
Bilsin ki: “Beyim beni, çok seviyor herkesten”.
Önce selâm vermeli, girince eve erkek.
Hatırını sormalı, hem (nasılsın?) diyerek.
Neş’esiz, üzüntülü görürse onu eğer,
Tesellî eylemeli söyleyip güzel şeyler.
Onu çok sevdiğini bildirmeli kendine.
İştirak etmelidir sevincine, derdine.
Ağır ve zor işleri, meselâ çarşı pazar,
İşlerini, hanıma yaptırmamalı zinhâr.
Onu, hiç bir sûrette aslâ dövmemelidir.
Dövmek değil, sert bile hiç söylememelidir.
Onun huysuzluğuna sabırlı olmalıdır.
Bir günden daha fazla dargın durmamalıdır.
Ahlâkında, huyunda değişiklik görünce,
Kabâhati, kendinde aramalı ilk önce.
Ona, yanında iken ve yanında olmadan,
“Hayır duâ” etmeli, kaçmalı “bedduâ”dan.
Çünkü o, gece gündüz beyi için çalışır.
Ve onun en vefâlı “hayat arkadaşı”dır.
Onun, kat’î sûrette kırmamalı kalbini.
Zîrâ o, beyi için adamıştır kendini.
Bâzı erkek vardır ki, nâziktir ona buna.
Lâkin “arslan” kesilir evinde hanımına.
Şunu bilmelidir ki, “kalp kırma”nın günâhı,
Sanki yıkmak gibidir, kazmayla Beytullah’ı.
Hattâ en büyük günah, küfür’den sonra gelen,
Mü’mini incitmektir, şu veyâ bu sebepten.
“Îmân”dan sonra ise, en kıymetli ibâdet,
Bir mü’minin kalbini sevindirmektir elbet.
Yine bilmelidir ki, hanım “esir” değildir.
Rabbin bir emâneti, bir “Cennet nîmeti”dir.
Bu yüzden, hanımını üzmemeli bir erkek.
Ve ona güvenmeli, çok muhabbet ederek.
Öyle olmalıdır ki hanımıyla gerçekten,
Bilsin ki: “Beyim beni, çok seviyor herkesten”.
