Bir hüzün kaplamıştı her yanımı , kurtulmaya çalıştım , kağıt kalem şahit olsun istedim ...
Emanetullah...
''Yine bir günün son saatleri ....''
Bu cümle çok tanıdık artık bana ... Çok kısa aralıklarla zihnimi meşgul eden bir hatırlatma !
Ümitliyim ... Belki 'yarın ' diyorum , yarın bu cümleyi kullanmaya gerek duymayacağım, 'yarın ' ın farkına varacağım ve dopdolu geçireceğim
belki YARIN 'ımı ! ...
Ama nerdeee ... İnsanım bende , Rabbımın aciz kulluyum ...
Unutuyorum (?) ; kurduğum cümleleri üstünden çok geçmese de ...
Ders almıyorum ; hayatımda zuhur eden imtihanlardan ...
Düşünmüyorum ; neyi , ne zaman , nasıl yapabileceğimi ...
Fark etmiyorum ; zamanın yeterli olduğunu ama benim zamanla yetinmeyi bilmediğimi ...
Kızmıyorum ; alışagelmiş davranışlarımı değiştirmediğimden ...
YAPAMIYORUM ... EDEMİYORUM .... !!!
Bak hala oturmuş yakınıyorum buralarda , unutuyorum yine bir şeyi , en önemlisini , düşündüğünde , nefsine hattırlattığında gücünün toparlandığını
hissetmeni sağlayan o muğlak ama açık cümleyi ;
[size=12pt]TEVEKKELTÜ ALA 'ALLAH !!![/size]
Birden titredin di mi ? Tevekkül dedim !!! Allah dedim !!!
Kolay mı duyan uzvun dile gelmeyip diğer uzuvları dillendirmemesi .... ?
Aslında ne kadar basit her şey ; iman ettin mi kalbin bütünüyle , kalpteki kan damarlar vasıtasıyla taşıyor Allah aşkını vücuda .
Kalp de , vücud ta unutmasın ,her zaman hatırlasınlar ve aşklarında bir derece eksilme olmasın diye , kan ; gezinip duruyor o AŞK 'la ,
durmuyor yerinde , körelttirmiyor , gezinip gezinip her yere işlettiriyor ilmik ilmik O Aşk'ı ve sonra tevekkül ediveriyor vücud Allah 'a
vücud nereden bilsin herkesin onun gibi güçlü olmadığını ?
Vücud , ruh ile birleşti mi , aynı Aşk 'la yanıp tutuşuyor ikisi de ... fakat nefis , nefis karışıyor araya ...
Nefis bilir mi tevekkülü ???
Ruh'a karışıp karışıp tevekkülü unutturmak istiyor , istemiyor nefis Sevgi'yi , pes ettiriyor , ağıtlar yaktırıyor ...
Birde , Akıl var çok şükür , o ki ; kalpteki imanı tattı mı bir kere , başlıyor tevekkül etmeye ,
ara sıra unutturyor nefs ama o zamanda vücud dile geliyor ,bütünleşiyor ve ulaştırıyor yine gerçeğe ...
Şimdi yendim seni nefs , şimdi yendim ...!!!
Kalbim , Vücudüm , Aklım sağ olsun ...
her şeyden evvel ALLAH AŞK'I vaar olsun !!!
Davacı Genç
Emanetullah...
''Yine bir günün son saatleri ....''
Bu cümle çok tanıdık artık bana ... Çok kısa aralıklarla zihnimi meşgul eden bir hatırlatma !
Ümitliyim ... Belki 'yarın ' diyorum , yarın bu cümleyi kullanmaya gerek duymayacağım, 'yarın ' ın farkına varacağım ve dopdolu geçireceğim
belki YARIN 'ımı ! ...
Ama nerdeee ... İnsanım bende , Rabbımın aciz kulluyum ...
Unutuyorum (?) ; kurduğum cümleleri üstünden çok geçmese de ...
Ders almıyorum ; hayatımda zuhur eden imtihanlardan ...
Düşünmüyorum ; neyi , ne zaman , nasıl yapabileceğimi ...
Fark etmiyorum ; zamanın yeterli olduğunu ama benim zamanla yetinmeyi bilmediğimi ...
Kızmıyorum ; alışagelmiş davranışlarımı değiştirmediğimden ...
YAPAMIYORUM ... EDEMİYORUM .... !!!
Bak hala oturmuş yakınıyorum buralarda , unutuyorum yine bir şeyi , en önemlisini , düşündüğünde , nefsine hattırlattığında gücünün toparlandığını
hissetmeni sağlayan o muğlak ama açık cümleyi ;
[size=12pt]TEVEKKELTÜ ALA 'ALLAH !!![/size]
Birden titredin di mi ? Tevekkül dedim !!! Allah dedim !!!
Kolay mı duyan uzvun dile gelmeyip diğer uzuvları dillendirmemesi .... ?
Aslında ne kadar basit her şey ; iman ettin mi kalbin bütünüyle , kalpteki kan damarlar vasıtasıyla taşıyor Allah aşkını vücuda .
Kalp de , vücud ta unutmasın ,her zaman hatırlasınlar ve aşklarında bir derece eksilme olmasın diye , kan ; gezinip duruyor o AŞK 'la ,
durmuyor yerinde , körelttirmiyor , gezinip gezinip her yere işlettiriyor ilmik ilmik O Aşk'ı ve sonra tevekkül ediveriyor vücud Allah 'a
vücud nereden bilsin herkesin onun gibi güçlü olmadığını ?
Vücud , ruh ile birleşti mi , aynı Aşk 'la yanıp tutuşuyor ikisi de ... fakat nefis , nefis karışıyor araya ...
Nefis bilir mi tevekkülü ???
Ruh'a karışıp karışıp tevekkülü unutturmak istiyor , istemiyor nefis Sevgi'yi , pes ettiriyor , ağıtlar yaktırıyor ...
Birde , Akıl var çok şükür , o ki ; kalpteki imanı tattı mı bir kere , başlıyor tevekkül etmeye ,
ara sıra unutturyor nefs ama o zamanda vücud dile geliyor ,bütünleşiyor ve ulaştırıyor yine gerçeğe ...
Şimdi yendim seni nefs , şimdi yendim ...!!!
Kalbim , Vücudüm , Aklım sağ olsun ...
her şeyden evvel ALLAH AŞK'I vaar olsun !!!
Davacı Genç