Sukut eden
nefesin fihanı firkattir
Umudun
sessizliğinden nükseden
hicran hangi vakitte açacaktır
Anlaşılmaya
muhtaç olam ihlas, ruhun
ve kalbin aşka ram olan sevdasıdır
Hak bu lahzada
idrakte dirlik bulacaktır, üşüten
zamanın hüznü sürurla ihya olacaktır
Kul ne vakit
çaresizdir, bu minval üzre acizdir
Kalbin inşiraha
tabi değilse, kulluk mecnunun
hülyasında dilegelen hasret-ielemdir
Veli sabrın ilminden,
vicdanın muvazenesinden kanaate
ermiş bir nefestir, rıza için feday-ı namzettir
Fanilik
adına ne varsa, elinin tersiyle iten
ahsen-i bedeldir, vuslat için ceht eden zaferdir
Sevenin kalbi buruktur,
umudu buğulu bir soluktur
İradesine
kefil olmayan bir kul ne vakit
aşkın ilzanımdan feyzeden ülfete maruftur
Hasret
hevesin değil, his umudun payesinden
südur eden şiar değil, kalp ihlasa turaptır
Kul olan,
akıl ve iradesinden mesul olan ahenktir,
hakikatin meyanından dem alan murattır
Heveslerin nefsinden
nüksetmesin, hissin ruhuna elem zerketmesin
Huşu
halin ecrinden serdeten perdedir,
hazz-ı peyedir, vicdanın nidasını hıncın kesmesin
Gönül
ruhun feyzinden beslenir,
kalp o vakit nazargah olmaya amadedir
İrade
aşkın ihsanında demlemeye
muhtaç çaredir, nefse heba edilmesin
Ne zaman yalnız kalırsan,
ruhunun bitap halinde neye muhtaçsan
Kalbininden
nükseden umudu soldurmadan, nefsin
sahibine ram ol, çile o an azmine şevk versin
Öyle biran gelirki,
yitik nefesin halinde ki sefilsin
Tarumar olmuş
bir izanın sahnesinde malup olmuş
çaresiz bir hicransın, sessizliğe çekilirsin
Düşündüren
her ne varsa, varlığın adına o an
yaşamak en veballi bir cenahsa teslim ol
yaratan adına, çekinme zira sen müddet-i nefessin
Hidayet üzre
varlığını ikame etmek adına
tevdi edilmiş cansın, insan ve kul olmak için yarışan
bahtiyar olmak için yarışansın, kendi nefsine rakip olan vicdansın
Mustafa CİLASUN
nefesin fihanı firkattir
Umudun
sessizliğinden nükseden
hicran hangi vakitte açacaktır
Anlaşılmaya
muhtaç olam ihlas, ruhun
ve kalbin aşka ram olan sevdasıdır
Hak bu lahzada
idrakte dirlik bulacaktır, üşüten
zamanın hüznü sürurla ihya olacaktır
Kul ne vakit
çaresizdir, bu minval üzre acizdir
Kalbin inşiraha
tabi değilse, kulluk mecnunun
hülyasında dilegelen hasret-ielemdir
Veli sabrın ilminden,
vicdanın muvazenesinden kanaate
ermiş bir nefestir, rıza için feday-ı namzettir
Fanilik
adına ne varsa, elinin tersiyle iten
ahsen-i bedeldir, vuslat için ceht eden zaferdir
Sevenin kalbi buruktur,
umudu buğulu bir soluktur
İradesine
kefil olmayan bir kul ne vakit
aşkın ilzanımdan feyzeden ülfete maruftur
Hasret
hevesin değil, his umudun payesinden
südur eden şiar değil, kalp ihlasa turaptır
Kul olan,
akıl ve iradesinden mesul olan ahenktir,
hakikatin meyanından dem alan murattır
Heveslerin nefsinden
nüksetmesin, hissin ruhuna elem zerketmesin
Huşu
halin ecrinden serdeten perdedir,
hazz-ı peyedir, vicdanın nidasını hıncın kesmesin
Gönül
ruhun feyzinden beslenir,
kalp o vakit nazargah olmaya amadedir
İrade
aşkın ihsanında demlemeye
muhtaç çaredir, nefse heba edilmesin
Ne zaman yalnız kalırsan,
ruhunun bitap halinde neye muhtaçsan
Kalbininden
nükseden umudu soldurmadan, nefsin
sahibine ram ol, çile o an azmine şevk versin
Öyle biran gelirki,
yitik nefesin halinde ki sefilsin
Tarumar olmuş
bir izanın sahnesinde malup olmuş
çaresiz bir hicransın, sessizliğe çekilirsin
Düşündüren
her ne varsa, varlığın adına o an
yaşamak en veballi bir cenahsa teslim ol
yaratan adına, çekinme zira sen müddet-i nefessin
Hidayet üzre
varlığını ikame etmek adına
tevdi edilmiş cansın, insan ve kul olmak için yarışan
bahtiyar olmak için yarışansın, kendi nefsine rakip olan vicdansın
Mustafa CİLASUN