Said Bin Amir (r.a.), sahabe-i kiramdan, Hz. Ömer'in halifelik yıllarında vali tayin ediyordu. Halk o zatı şikâyet ediyorlardı Hz. Ömer (r.a.)'e.
Hz. Ömer aslında onu atarken, uzun bir düşünceden sonra atamıştır. Hz. Ömer birisini atama yapacağı zaman, uzun uzun denerdi, ondan sonra karar verirdi. Sonra şöyle dua ediyordu:
(Rabbim,
devlet iradesi elinde bulunduranlara, firaset nasib eyle.
Yoksa yanlış olan insanları göreve getirebilirler.) diyordu.
Şikâyet edenler ile Hz. Said'i çağırıyordu, karşılaştırıyorlardı tarafları, arkadan çekiştirmiyordu, önyargılı davranmıyordu, hemen karar vermiyordu. Çağırıyordu şikâyet edenleri ve şikâyet edilenleri.
Büyük halife şikâyetçilere soruyordu,
-Söyleyin bakalım şikâyetlerinizi.
Diyorlardı ki;
-Gündüz evden geç çıkıyor.
-Mahkemelere geç geliyor.
-Gece biri yanına giderse, onun şikâyetini dinlemiyor.
-Her ay, bir gün tatil yapıyor.
Doğrusu, biz günlük hayatımızda bunları yapmıyor muyuz? Birisini azarlıyoruz farkında bile olmuyoruz, görevlerimizi ihmal üzerine ihmal edip durmuyor muyuz? ...
Hz. Ömer (r.a.) dinliyordu, sonra diğer tarafa söz hakkı veriyordu,
-Söyle bakayım Said...
Said Bin Amir diyordu ki;
-Ey mü'minlerin emiri, benim hanımım hastadır, evin işlerini yalnız başına görüyor, ben zaman zaman hamur yuğuruyorum, ekmek hazırlıyorum, ekmek hazır olunca abdest alıp dışarı çıkıyorum. Onun için geç kalabiliyorum ey mü'minlerin emiri.
-Şikâyetçiler diyordu geceleri çalışmıyordu, gelenleri dinlemiyordu.
-Hz. Ömer anlat Said diyordu,
-Hz. Said, gönlüm konuşmak istemiyor ey mü'minlerin emiri, bıraksanız da konuşmasam.
-Said, söyle diyordu Hz. Ömer.
-Ben gece ve gündüzü ikiye böldüm. Gündüz, mahlukatın işi ile meşgulüm, gece ise Yaratan'ın. O'nun kulu olmaya çalışıyorum. Bütün gece kendimi Mevlâ'ya veririm.
-Ayda bir kez hiçkimseyle görüşmezsin diyorlardı da ordakiler, Said Bin Amir şöyle diyordu;
-Benim hizmetçim yoktur mü'minlerin emiri, bütün işlerimi toplarım, ayda bir günü, onlar için ayırırım. Elbiselerimin tümünü elden geçiririm, temizlerim, yıkarım, yamarım, bütün bir gün onunla meşgul olurum.
Hz. Ömer dönüyordu, şikâyete gelenlere,
-Gidin hadi onun kadrini bilin, şikâyet etmeyin onu. diyordu.
Sonra dönüyordu Hz. Said'e onlar gittikten sonra, bin dinar veriyordu Said'e. Hz. Said alıp gelirken hanımı diyordu,
-ALLAH'a şükürler olsun, bu para, çok ihtiyacımızı halledecektir artık. Kendime bir yardımcı alabileceğim, ihtiyaçlarımı giderebileceğim, elbise, yiyecek alabileceğim diyordu.
Hz. Said diyordu,
-Hanım ALLAH'tan kork,bizden daha muhtaçları var, ihtiyaç sahibi insanlar vardı, bu altınları onlara harcasam. Müsade eder misin? diyordu.
Hanımı kabul ediyordu da, o dinarları ufak ufak keselere koyuyorlardı, fakirlerin adlarını yazıyorlardı, o an büyük bir kısmını, çoğunluğunu dağıtıyorlardı. Birkaç dinar kalmıştı, onları da hanımına teslim ediyordu,
-Bunları ufak ufak harca diyordu. Belki ihtiyacını karşılar diyordu.
Sonra,
Hanım bunları sakla, yakında senden ve benden saha fakir olanlar kapıya geleceklerdir de, onları boş çevirmeyelim. diyordu.
Hz. Ömer aslında onu atarken, uzun bir düşünceden sonra atamıştır. Hz. Ömer birisini atama yapacağı zaman, uzun uzun denerdi, ondan sonra karar verirdi. Sonra şöyle dua ediyordu:
(Rabbim,
devlet iradesi elinde bulunduranlara, firaset nasib eyle.
Yoksa yanlış olan insanları göreve getirebilirler.) diyordu.
Şikâyet edenler ile Hz. Said'i çağırıyordu, karşılaştırıyorlardı tarafları, arkadan çekiştirmiyordu, önyargılı davranmıyordu, hemen karar vermiyordu. Çağırıyordu şikâyet edenleri ve şikâyet edilenleri.
Büyük halife şikâyetçilere soruyordu,
-Söyleyin bakalım şikâyetlerinizi.
Diyorlardı ki;
-Gündüz evden geç çıkıyor.
-Mahkemelere geç geliyor.
-Gece biri yanına giderse, onun şikâyetini dinlemiyor.
-Her ay, bir gün tatil yapıyor.
Doğrusu, biz günlük hayatımızda bunları yapmıyor muyuz? Birisini azarlıyoruz farkında bile olmuyoruz, görevlerimizi ihmal üzerine ihmal edip durmuyor muyuz? ...
Hz. Ömer (r.a.) dinliyordu, sonra diğer tarafa söz hakkı veriyordu,
-Söyle bakayım Said...
Said Bin Amir diyordu ki;
-Ey mü'minlerin emiri, benim hanımım hastadır, evin işlerini yalnız başına görüyor, ben zaman zaman hamur yuğuruyorum, ekmek hazırlıyorum, ekmek hazır olunca abdest alıp dışarı çıkıyorum. Onun için geç kalabiliyorum ey mü'minlerin emiri.
-Şikâyetçiler diyordu geceleri çalışmıyordu, gelenleri dinlemiyordu.
-Hz. Ömer anlat Said diyordu,
-Hz. Said, gönlüm konuşmak istemiyor ey mü'minlerin emiri, bıraksanız da konuşmasam.
-Said, söyle diyordu Hz. Ömer.
-Ben gece ve gündüzü ikiye böldüm. Gündüz, mahlukatın işi ile meşgulüm, gece ise Yaratan'ın. O'nun kulu olmaya çalışıyorum. Bütün gece kendimi Mevlâ'ya veririm.
-Ayda bir kez hiçkimseyle görüşmezsin diyorlardı da ordakiler, Said Bin Amir şöyle diyordu;
-Benim hizmetçim yoktur mü'minlerin emiri, bütün işlerimi toplarım, ayda bir günü, onlar için ayırırım. Elbiselerimin tümünü elden geçiririm, temizlerim, yıkarım, yamarım, bütün bir gün onunla meşgul olurum.
Hz. Ömer dönüyordu, şikâyete gelenlere,
-Gidin hadi onun kadrini bilin, şikâyet etmeyin onu. diyordu.
Sonra dönüyordu Hz. Said'e onlar gittikten sonra, bin dinar veriyordu Said'e. Hz. Said alıp gelirken hanımı diyordu,
-ALLAH'a şükürler olsun, bu para, çok ihtiyacımızı halledecektir artık. Kendime bir yardımcı alabileceğim, ihtiyaçlarımı giderebileceğim, elbise, yiyecek alabileceğim diyordu.
Hz. Said diyordu,
-Hanım ALLAH'tan kork,bizden daha muhtaçları var, ihtiyaç sahibi insanlar vardı, bu altınları onlara harcasam. Müsade eder misin? diyordu.
Hanımı kabul ediyordu da, o dinarları ufak ufak keselere koyuyorlardı, fakirlerin adlarını yazıyorlardı, o an büyük bir kısmını, çoğunluğunu dağıtıyorlardı. Birkaç dinar kalmıştı, onları da hanımına teslim ediyordu,
-Bunları ufak ufak harca diyordu. Belki ihtiyacını karşılar diyordu.
Sonra,
Hanım bunları sakla, yakında senden ve benden saha fakir olanlar kapıya geleceklerdir de, onları boş çevirmeyelim. diyordu.