Gönül insanının büyüklüğü bilgisiyle değil , Hakla olan bağlılığıyla ve saygısıyla belli olur.
Ona göre ilimlerin bitiş noktası hep halk olmalıdır.
Ona göre pratik hayata uygulanamayacak bilgilerin hiçbir ehemmiyeti yoktur.
Gönül insanı günaha karşı her zaman tetikte kendini Rabbinden uzaklaştıracak herşeye karşı da çok titiz davranır.
Nefsiyle her konuda mücadele etmeye azimlidir.
Onun hayatının her döneminde tek amacı Allah'ı anlatabilmektir.Bütün hareketlerini buna göre ayarlar.
Her zaman sabırlı ve temkinlidir.Ama bu sabır aktif sabırdır.
O konuşmaktan çok davranışlarıyla örnek olmaya çalışır.
O bir küheylan gibi her zaman koşar.
O derdini sadece Allah'a açar ve derdinden de şikayetci değildir.
Yaptığı iyilikler karşısında halktan kesinlikle bir menfaat beklemez.O herzaman Allah'ın rızasını kazanmak için çalışır.
Allah'ın hatırının söz konusu olduğu yerde bütün benliğini ve kendini unutur.
O kimseyle tartışmaz ve herkesle iyi geçinir.
Kendi hareketlerinin ve çabasının yanında Allah'ın inayetini unutmaz.
Her zaman birlik ve ittifaktan yanadır ve böyle davrandığı zaman Allah'ın Rahmetine mazhar olacağını düşünür.
Gönül insanının kitabında benim yapmam , başarmam gibi merdut düşünceler yoktur.
O insanlardan bir insan olma payesini hiçbir şeye geğişmez.
O kendisine kötülük dahi yapılsa bunları iyilikle savar. Kimsenin ayıbını araştırmaz görse bile göz yumar.
Gönül insanı arkadaşlarına karşı kesinlikle kıskançlık, haset gibi duyguları beslemez.Aksine onlara destek olur.
O her zaman ''ben'' yerine ''biz'' kullanır.
O namdan şandan kaçar.
O kötülükleri iyilikle savar ve iyilik abidesi olarak hayatını devam ettirir.
O sünnet ve Kur'an yörüngeli hayatında hiçbir zaman Allah'ın kapısından ayrılmaz.
Gönül insanı hiç kimseden korkmaz.
Gönül insanı kimseye küsmez ve gücenmez.
Gönül insanı arkadaşlarının sürçmelerinde onlara yardım etmeyi düşünür ve onlardan uzaklaşmayı kesinlikle düşünmez
'' Bu dünya darılma dünyası değil dayanma dünyasıdır'' der.
Ona göre ilimlerin bitiş noktası hep halk olmalıdır.
Ona göre pratik hayata uygulanamayacak bilgilerin hiçbir ehemmiyeti yoktur.
Gönül insanı günaha karşı her zaman tetikte kendini Rabbinden uzaklaştıracak herşeye karşı da çok titiz davranır.
Nefsiyle her konuda mücadele etmeye azimlidir.
Onun hayatının her döneminde tek amacı Allah'ı anlatabilmektir.Bütün hareketlerini buna göre ayarlar.
Her zaman sabırlı ve temkinlidir.Ama bu sabır aktif sabırdır.
O konuşmaktan çok davranışlarıyla örnek olmaya çalışır.
O bir küheylan gibi her zaman koşar.
O derdini sadece Allah'a açar ve derdinden de şikayetci değildir.
Yaptığı iyilikler karşısında halktan kesinlikle bir menfaat beklemez.O herzaman Allah'ın rızasını kazanmak için çalışır.
Allah'ın hatırının söz konusu olduğu yerde bütün benliğini ve kendini unutur.
O kimseyle tartışmaz ve herkesle iyi geçinir.
Kendi hareketlerinin ve çabasının yanında Allah'ın inayetini unutmaz.
Her zaman birlik ve ittifaktan yanadır ve böyle davrandığı zaman Allah'ın Rahmetine mazhar olacağını düşünür.
Gönül insanının kitabında benim yapmam , başarmam gibi merdut düşünceler yoktur.
O insanlardan bir insan olma payesini hiçbir şeye geğişmez.
O kendisine kötülük dahi yapılsa bunları iyilikle savar. Kimsenin ayıbını araştırmaz görse bile göz yumar.
Gönül insanı arkadaşlarına karşı kesinlikle kıskançlık, haset gibi duyguları beslemez.Aksine onlara destek olur.
O her zaman ''ben'' yerine ''biz'' kullanır.
O namdan şandan kaçar.
O kötülükleri iyilikle savar ve iyilik abidesi olarak hayatını devam ettirir.
O sünnet ve Kur'an yörüngeli hayatında hiçbir zaman Allah'ın kapısından ayrılmaz.
Gönül insanı hiç kimseden korkmaz.
Gönül insanı kimseye küsmez ve gücenmez.
Gönül insanı arkadaşlarının sürçmelerinde onlara yardım etmeyi düşünür ve onlardan uzaklaşmayı kesinlikle düşünmez
'' Bu dünya darılma dünyası değil dayanma dünyasıdır'' der.