Benzetseydiniz gönlünüzü neye benzetirdiniz, bir düşünün aşkına, gönülsüz olabilir miydiniz? Gönülsüz anlayabilir miydiniz sevdiklerinizi, hiç dokunmadan sevebilir miyizdiniz geçmiş günlerinizi, hiç ağlamadan anlayabilir miydiniz yitirdiklerinizi, hiç düşünmeden verebilir miydiniz kıymet verdiklerinizi?
Ah gönlüm kaç dirhem mürekkep harcadım senin için, emek verdiğim yılları bir kenara koydum, ne çilelerden geçtim senin için, seni tanımak için ne kadar kitap okudum, gönül kırmayayım diye ne kadar uğraştım, baharları özledim senin için, bitmeyen gecelerinde ömrümün sen bana hicranlı gözyaşları, hüzünlü dakikalar hediye ettin, ne diyeyim sana canın sağ olsun.
Birlikte gelmedik mi bu garip dünyaya, gelincikli buğday tarlalarının kenarından geçmedik mi? Uğur böceklerini ellerimizde gezdirmedik mi? Seninle beraber seyretmedik mi kül rengi bulutların toplanışını, sonra beklediğimiz yağmurun ince ince yağışını dinlemedik mi?
Ah gönlüm biz seninle uzun uzun yürüyüp hayatın anlamı üzerinde düşünmedik mi? En çok sevdiklerimizi seninle kaybetmedik mi? Yıllar sonra anlamadık mı? , Rasulullah ve onların sevdiklerini en çok sevmedikçe kamil insan olamayacağımızı geç de olsa farketmedik mi?
Ah gönlüm artık senin durağın burasıdır, çevreni iyi tanı, “Nolaydım nolaydım derviş olaydım, ben de dervişlere kardeş olaydım” demen, sana yaraşan sözdür.
Ah gönlüm ben bir “Güzel” tanıyorum, onsekizbin aleme rahmettir biliyorum,
Onu anmadan geceleri huzura kavuşturmak zor oluyor,
Onu düşündüğümde, her derdim hazan yaprakları gibi önüme düşüyor,
Onu düşlüyorum. Ah gönlüm O olmasaydı ben ne yapardım? Nasıl geçerdim korkulardan, acılardan sıkıntılardan.
O da bizi biliyor, biliyorum. Onu anarken duyduğum ferahlıktan anlıyorum. Hiç sesini duymadım ki hatırlasam, hiç yüzünü görmedim ki sana anlatsam.
Kederle dolmuş yürekler mutlaka Rasulullah’ı (sav) B)B)B)B)anmalı, canlar O’nu Yaratan’a feda olmalı.
Ah gönlüm O’nu andıkça sevenler, sevdikçe daha çok ananlar var biliyor musun?
Onun ruhunu yakın hissedebilmek için geceleri gözyaşı dökenler var biliyor musun?
Ah gönlüm sen de Onun sevgisiyle dolmalısın, baharlar gelsin, goncalar açsın, ferahlık cana yetişsin, dertlere derman erişsin.
Ah gönlüm kaç dirhem mürekkep harcadım senin için, emek verdiğim yılları bir kenara koydum, ne çilelerden geçtim senin için, seni tanımak için ne kadar kitap okudum, gönül kırmayayım diye ne kadar uğraştım, baharları özledim senin için, bitmeyen gecelerinde ömrümün sen bana hicranlı gözyaşları, hüzünlü dakikalar hediye ettin, ne diyeyim sana canın sağ olsun.
Birlikte gelmedik mi bu garip dünyaya, gelincikli buğday tarlalarının kenarından geçmedik mi? Uğur böceklerini ellerimizde gezdirmedik mi? Seninle beraber seyretmedik mi kül rengi bulutların toplanışını, sonra beklediğimiz yağmurun ince ince yağışını dinlemedik mi?
Ah gönlüm biz seninle uzun uzun yürüyüp hayatın anlamı üzerinde düşünmedik mi? En çok sevdiklerimizi seninle kaybetmedik mi? Yıllar sonra anlamadık mı? , Rasulullah ve onların sevdiklerini en çok sevmedikçe kamil insan olamayacağımızı geç de olsa farketmedik mi?
Ah gönlüm artık senin durağın burasıdır, çevreni iyi tanı, “Nolaydım nolaydım derviş olaydım, ben de dervişlere kardeş olaydım” demen, sana yaraşan sözdür.
Ah gönlüm ben bir “Güzel” tanıyorum, onsekizbin aleme rahmettir biliyorum,
Onu anmadan geceleri huzura kavuşturmak zor oluyor,
Onu düşündüğümde, her derdim hazan yaprakları gibi önüme düşüyor,
Onu düşlüyorum. Ah gönlüm O olmasaydı ben ne yapardım? Nasıl geçerdim korkulardan, acılardan sıkıntılardan.
O da bizi biliyor, biliyorum. Onu anarken duyduğum ferahlıktan anlıyorum. Hiç sesini duymadım ki hatırlasam, hiç yüzünü görmedim ki sana anlatsam.
Kederle dolmuş yürekler mutlaka Rasulullah’ı (sav) B)B)B)B)anmalı, canlar O’nu Yaratan’a feda olmalı.
Ah gönlüm O’nu andıkça sevenler, sevdikçe daha çok ananlar var biliyor musun?
Onun ruhunu yakın hissedebilmek için geceleri gözyaşı dökenler var biliyor musun?
Ah gönlüm sen de Onun sevgisiyle dolmalısın, baharlar gelsin, goncalar açsın, ferahlık cana yetişsin, dertlere derman erişsin.