Durgun bir halin yolculuğundayım
Melalim sükûn içinde, yüreğim burukluğun kadrindeydi
Nereye nazar etsem zemheri yanı başımdaydı, sinem hicranı öyle kuşandı
Zihnimin tarumarlığı takatsiz bıraktı, artık ne günün ve nede gecenin farkı vardı
Ruhumun şahit olduğu her şey ayandı
Her ne kadar sırlarımı saklamış olsam da bir bilen vardı
Hesabın haşyeti, kalbimin inayeti inşirahın sebeplerini sessizce yudumladı
Vakit göçüp giderken, düşünceler içimi titretirken, mizan kalbime hüznü yaşattı
Kırılan kalbim, hicran içinde gönül dilim
Her an kapımı çalan sancılı düşlerim geçit hiç vermiyordu
Sinem hamiyet hasretini, vefa suhuletini, insan için hak olan edebi andı
Lakin artık halimde solgunluk vardı, sükûnet her yanımı sardı, paylaşım uzaktı
Aşk suya düşünce dalgalar neler anlattı
Bıçkın yüreğim sevdanın yangınlığında solgunlaşıp kaldı
Artık ne bir hevesim ve ne de bir merakım ufuklardaydı, gönlüm haraptı
Seyrettiğim umutlar, kanatsız çırpınan kuşları hazin bir şekilde kalbime anlattı
Çektiğim cefalar sabrı anlamsız bıraktı
Kanaat bahtım için sessizliğimde çok ağlattı, geriye ne kaldı
Derdin halime nakşeden izleri ve sinemin geçirdiği şevksiz seyirleri neyleyim
Vuran dalgaların dilinde, uçan kuşların sevincinde, aşk şimdi halin derinliğinde
Eşikler vesileler ile umutla o an kesişince
Ölüme ramak kalan hevesler muhabbet şevkiyle filizlenince
İnsan her an muhtaçtır aşk iksirine, sevdanın suskun diline, edebin azizliğinde
Kul olabilmek nasıl mukadderse, ayetlerin meali şimdi sancısıyla zihinde şevkle
Yol, yordam için, hal adabı kul seçimidir
İllaki adamlık bir seçimdir, aşk ne geçimin, nede seçimin erkidir
O müstesnadır, insanla farktır, fedayı sanatta vuslattır, yoksa insan kayıptır
Hevesin sükûnunda, adabın adımlarında, sabrın cenahında, hüzün sağanağındır
Edebiyat sanatın sultasında tevazuudur
Yanmak yazmak adına melali zarifliğiyle hasretme temayülüdür
Ne kadar samimi isen, niyetinde kavi isen, vefa adına sessizliği nefeslensen de
Sakın korkma, asla unutma, hatta yılma hakkaniyet mefkûresinde adalete şaşma
Mustafa CİLASUN
Melalim sükûn içinde, yüreğim burukluğun kadrindeydi
Nereye nazar etsem zemheri yanı başımdaydı, sinem hicranı öyle kuşandı
Zihnimin tarumarlığı takatsiz bıraktı, artık ne günün ve nede gecenin farkı vardı
Ruhumun şahit olduğu her şey ayandı
Her ne kadar sırlarımı saklamış olsam da bir bilen vardı
Hesabın haşyeti, kalbimin inayeti inşirahın sebeplerini sessizce yudumladı
Vakit göçüp giderken, düşünceler içimi titretirken, mizan kalbime hüznü yaşattı
Kırılan kalbim, hicran içinde gönül dilim
Her an kapımı çalan sancılı düşlerim geçit hiç vermiyordu
Sinem hamiyet hasretini, vefa suhuletini, insan için hak olan edebi andı
Lakin artık halimde solgunluk vardı, sükûnet her yanımı sardı, paylaşım uzaktı
Aşk suya düşünce dalgalar neler anlattı
Bıçkın yüreğim sevdanın yangınlığında solgunlaşıp kaldı
Artık ne bir hevesim ve ne de bir merakım ufuklardaydı, gönlüm haraptı
Seyrettiğim umutlar, kanatsız çırpınan kuşları hazin bir şekilde kalbime anlattı
Çektiğim cefalar sabrı anlamsız bıraktı
Kanaat bahtım için sessizliğimde çok ağlattı, geriye ne kaldı
Derdin halime nakşeden izleri ve sinemin geçirdiği şevksiz seyirleri neyleyim
Vuran dalgaların dilinde, uçan kuşların sevincinde, aşk şimdi halin derinliğinde
Eşikler vesileler ile umutla o an kesişince
Ölüme ramak kalan hevesler muhabbet şevkiyle filizlenince
İnsan her an muhtaçtır aşk iksirine, sevdanın suskun diline, edebin azizliğinde
Kul olabilmek nasıl mukadderse, ayetlerin meali şimdi sancısıyla zihinde şevkle
Yol, yordam için, hal adabı kul seçimidir
İllaki adamlık bir seçimdir, aşk ne geçimin, nede seçimin erkidir
O müstesnadır, insanla farktır, fedayı sanatta vuslattır, yoksa insan kayıptır
Hevesin sükûnunda, adabın adımlarında, sabrın cenahında, hüzün sağanağındır
Edebiyat sanatın sultasında tevazuudur
Yanmak yazmak adına melali zarifliğiyle hasretme temayülüdür
Ne kadar samimi isen, niyetinde kavi isen, vefa adına sessizliği nefeslensen de
Sakın korkma, asla unutma, hatta yılma hakkaniyet mefkûresinde adalete şaşma
Mustafa CİLASUN