Gönül Bahçemdesin Canım Annem
Dün seni düşündüm yine.
Anne diye dolaştım etrafta yanımdaydın sanki bakındım ama seni göremedim.
Ben biliyorum görmesem de ben yanımda olduğunu biliyorum,
Hissediyorum, O sıcaklığını, O şefkatini.
O bitmek bilmeyen sevginin hasretinin yanımda olduğunu biliyorum.
Seni kelimelerle ifade etmek ne kadar zor. Oysa binlerce güzel söz söylenebilir hakkında. Ama seni anlatmak o kadar zor ki annem.
Dün gece yine sen geldin aklıma anne. Hep geliyorsun.
Gelmediğin zamanlar az zaten. Bu defa daha başka geldin anne.
Ayrılalı hayli zaman oldu, ne çabuk geçiyor anne sanki dün gibi.
"Olan ölene olur, kalan hayatına devam eder" derler, doğrudur. Demek ki ne yaparsan yap hayat devam ediyor, ama özlemler geçmiyor be anne.
Nerde o büyük heyecanla memlekete gidişler...
Nerde "Annem geliyor" diye heyecanla bekleyişler...
Bunları unuttuk be anne…
Ölüm var buna inanıyoruz da kabul etmek zor geliyor.
Çok zaman anne sanki hep yanımda hissediyorum.
Hep benimlesin san ki, yanımdasın güzel yüzlü annem.
Öyle zamanlar oluyor ki, o sıcaklığını duyuyorum birden aklıma geliyor.
"Benim annem yok ki" derken arkama döndüğümde varmış da gitmiş gibi hisse kapılıp "Acaba gelebilir mi?" diye düşünüyorum işte o zaman bir boşluk yaşıyorum.
Dün seni düşündüm yine. Anne diye dolaştım etrafta yanımdaydın sanki bakındım ama seni göremedim.
Hüzünlü günlerimiz oldu, beraber ağladık, sevinçli günlerimiz oldu beraber sevindik.
Geldin de şöyle bakıp gittin mi acaba ne yapıyorlar mı dedin.
Geliyorsun da diyemiyor musun yoksa?
Giden gelebilir mi sevdiklerini ziyaret edebilir mi?
Edemez tabiî ki edemez.
Yanımda hissediyorum çoğu zaman anne.
Sanki yatağımda yatarken gelip üstümü örtüyormuşsun gibi bir an "Gerçekten geldin mi" diyorum.
Çocuklara soruyorum sanki biri vardı diyecekmiş gibi.
Ben biliyorum ki yoksun bu benim içimdeki özlemim belki bir hayal.
Ama hayal de olsa güzel. Ne de olsa seninle kurulan bir hayal.
Annem.. annem.. ben sensiz hep eksiğim..
Yanında olmasam da, sen yine benimlesin.
Benim için her an yanımdasın anne.
Ben biliyorum görmesem de ben yanımda olduğunu biliyorum,
Hissediyorum,
O sıcaklığını,
O şefkatini.
O bitmek bilmeyen sevginin hasretinin yanımda olduğunu biliyorum.
Seni düşündüm yine anne. Şimdi yanımda olsan "Ben gitmedim desen ne yaparım" diye
Hayal tabii.
Hayatı boyunca mutlu olamamış annem benim.
Hayatını bizlere admış annem benim.
Bana bakışlarıyla ne demek istediğini anlatırdı.
Ben de anlardım. Bana diyemezdi "Eşinle nasılsın?" diye ama ben anlardım.
"Sen üzülme benim canım anam" derdim "Ben iyiyim bundan iyisi olmaz" derdim.
Bir yandan sevinir bir yandan da yaşadığı hayat tecrübesinden dolayı korkuları devam ederdi.
Bütün acılar üstüme yağınca sen bana açılan şemsiyesin annem.
Ben ne kadar üzülsem de, sıkıntı çeksem de senin yaşadıklarının yanında konuşulmaz ki annem.
Yüzü gülmemiş annemin tek moral kaynağı bizdik. Biz kardeşler de üzersek ne kalır geriye
Hayat insana yaşaması gerekeni yaşatır.
Annem gibilerinin yanında bizimkisi çok basit kalır.
Hiçbir zaman sıkıntılarımı anlatmadım.
Üzemezdim annem seni.
Ben hayat yoluna çıkarken "Üzüntülerimi, sıkıntılarımı, acılarımı, kimseyle paylaşmayacağım" diye kendimle bir karar almıştım ve de paylaşmadım. Her zaman kendi içimizde çözdük.
Ben ve kardeşlerim olarak çok iyi bir ailemiz olmadı.
İnsan her yönden şanslı olamıyor.
Ama çok çok iyi bir annemiz vardı.
Biz çok değerli bir anneye sahip olmanın gücüyle büyüdük.
Bizler annemden ne kadar uzak olsak da o her daim bizimleydi.
Mesafeler uzak olsa da yüreğim hep seninle canım annem.
Bugün de yarın da yüreğin kadar yanındayım annem.
Dünya dedikleri bu herhalde bir varsın bir yoksun.
Önemli olan ise varken kıymetin bileceksin.
Yokluğunda dualarla yad edeceksin.
Sen de canım annem yattığın yerde huzurla yat.
Dualarımız sana ve gerçekten anne olanlara.
Sen de benim hasretimsin...
Gönül bahçemdesin annem,
Özlemlerin en güzeli seni özlemek,
Her günün sonunda özlediğimsin annem,
Her baba, baba olamadığı gibi
Her anne anne de olamaz.
Anne olan yüreklere sevgiyle.
Muhterem TANIK
Dün seni düşündüm yine.
Anne diye dolaştım etrafta yanımdaydın sanki bakındım ama seni göremedim.
Ben biliyorum görmesem de ben yanımda olduğunu biliyorum,
Hissediyorum, O sıcaklığını, O şefkatini.
O bitmek bilmeyen sevginin hasretinin yanımda olduğunu biliyorum.
Seni kelimelerle ifade etmek ne kadar zor. Oysa binlerce güzel söz söylenebilir hakkında. Ama seni anlatmak o kadar zor ki annem.
Dün gece yine sen geldin aklıma anne. Hep geliyorsun.
Gelmediğin zamanlar az zaten. Bu defa daha başka geldin anne.
Ayrılalı hayli zaman oldu, ne çabuk geçiyor anne sanki dün gibi.
"Olan ölene olur, kalan hayatına devam eder" derler, doğrudur. Demek ki ne yaparsan yap hayat devam ediyor, ama özlemler geçmiyor be anne.
Nerde o büyük heyecanla memlekete gidişler...
Nerde "Annem geliyor" diye heyecanla bekleyişler...
Bunları unuttuk be anne…
Ölüm var buna inanıyoruz da kabul etmek zor geliyor.
Çok zaman anne sanki hep yanımda hissediyorum.
Hep benimlesin san ki, yanımdasın güzel yüzlü annem.
Öyle zamanlar oluyor ki, o sıcaklığını duyuyorum birden aklıma geliyor.
"Benim annem yok ki" derken arkama döndüğümde varmış da gitmiş gibi hisse kapılıp "Acaba gelebilir mi?" diye düşünüyorum işte o zaman bir boşluk yaşıyorum.
Dün seni düşündüm yine. Anne diye dolaştım etrafta yanımdaydın sanki bakındım ama seni göremedim.
Hüzünlü günlerimiz oldu, beraber ağladık, sevinçli günlerimiz oldu beraber sevindik.
Geldin de şöyle bakıp gittin mi acaba ne yapıyorlar mı dedin.
Geliyorsun da diyemiyor musun yoksa?
Giden gelebilir mi sevdiklerini ziyaret edebilir mi?
Edemez tabiî ki edemez.
Yanımda hissediyorum çoğu zaman anne.
Sanki yatağımda yatarken gelip üstümü örtüyormuşsun gibi bir an "Gerçekten geldin mi" diyorum.
Çocuklara soruyorum sanki biri vardı diyecekmiş gibi.
Ben biliyorum ki yoksun bu benim içimdeki özlemim belki bir hayal.
Ama hayal de olsa güzel. Ne de olsa seninle kurulan bir hayal.
Annem.. annem.. ben sensiz hep eksiğim..
Yanında olmasam da, sen yine benimlesin.
Benim için her an yanımdasın anne.
Ben biliyorum görmesem de ben yanımda olduğunu biliyorum,
Hissediyorum,
O sıcaklığını,
O şefkatini.
O bitmek bilmeyen sevginin hasretinin yanımda olduğunu biliyorum.
Seni düşündüm yine anne. Şimdi yanımda olsan "Ben gitmedim desen ne yaparım" diye
Hayal tabii.
Hayatı boyunca mutlu olamamış annem benim.
Hayatını bizlere admış annem benim.
Bana bakışlarıyla ne demek istediğini anlatırdı.
Ben de anlardım. Bana diyemezdi "Eşinle nasılsın?" diye ama ben anlardım.
"Sen üzülme benim canım anam" derdim "Ben iyiyim bundan iyisi olmaz" derdim.
Bir yandan sevinir bir yandan da yaşadığı hayat tecrübesinden dolayı korkuları devam ederdi.
Bütün acılar üstüme yağınca sen bana açılan şemsiyesin annem.
Ben ne kadar üzülsem de, sıkıntı çeksem de senin yaşadıklarının yanında konuşulmaz ki annem.
Yüzü gülmemiş annemin tek moral kaynağı bizdik. Biz kardeşler de üzersek ne kalır geriye
Hayat insana yaşaması gerekeni yaşatır.
Annem gibilerinin yanında bizimkisi çok basit kalır.
Hiçbir zaman sıkıntılarımı anlatmadım.
Üzemezdim annem seni.
Ben hayat yoluna çıkarken "Üzüntülerimi, sıkıntılarımı, acılarımı, kimseyle paylaşmayacağım" diye kendimle bir karar almıştım ve de paylaşmadım. Her zaman kendi içimizde çözdük.
Ben ve kardeşlerim olarak çok iyi bir ailemiz olmadı.
İnsan her yönden şanslı olamıyor.
Ama çok çok iyi bir annemiz vardı.
Biz çok değerli bir anneye sahip olmanın gücüyle büyüdük.
Bizler annemden ne kadar uzak olsak da o her daim bizimleydi.
Mesafeler uzak olsa da yüreğim hep seninle canım annem.
Bugün de yarın da yüreğin kadar yanındayım annem.
Dünya dedikleri bu herhalde bir varsın bir yoksun.
Önemli olan ise varken kıymetin bileceksin.
Yokluğunda dualarla yad edeceksin.
Sen de canım annem yattığın yerde huzurla yat.
Dualarımız sana ve gerçekten anne olanlara.
Sen de benim hasretimsin...
Gönül bahçemdesin annem,
Özlemlerin en güzeli seni özlemek,
Her günün sonunda özlediğimsin annem,
Her baba, baba olamadığı gibi
Her anne anne de olamaz.
Anne olan yüreklere sevgiyle.
Muhterem TANIK