Gıybet, hem ALLAH huzûrunda ve hem de insanların hakkı olması bakımından çok büyük mes’ûliyeti mûcib bir hatâ ve büyük bir günâhtır. Gıybet edenlerin dili, kıyâmet günü fecî bir manzara arz ederek bütün mahlûkat arasında mahcûb ve rezîl olacaktır.
Gıybet, ibâdetlerin sevâbını yok eder. Zahmet çekerek, sıkıntılara katlanarak ibâdet yapıp da, bunun sevâbını yok etmek, akılsızlık, cahillik ve ahmaklık değil midir? İbâdetler ALLAHü teâlâya arz olunurken bunları gıybet ve faydasız sözlerle sahibimizin karşısına çıkarmak kadar edepsizlik olur mu?
Halid bin Rebi hazretleri anlatır: “Dostlarım bir Müslümanı gıybet ettiler, ben mâni olmadım. O gece rü’yada siyah bir kimsenin, pis kokulu domuz etini bir tabağa koyup getirdiğini ve önüme koyup yüksek sesle, ‘Hadi ye!’ dediğini gördüm. ‘Ben Müslümanım, Müslüman domuz eti yemez’ dedim. ‘Ama Müslümanın etini yersin, o bundan bin kat daha harâmdır’ diyerek o etten bir parça kesip ağzıma koydu. Uyandım, o et ağzımda idi ve pis kokuyordu. Kırk gün onun pis kokusunu ağzımda duydum.”
Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki: “Mi’râc gecesi Cehennemi bana gösterdiler, etleri parça parça edilip, ağızlarına konduğu birtakım insanlar gördüm. Kendilerine bu kokmuş etleri yiyin diyorlardı. Bunların kimler olduğunu suâl ettim. Cehennem meleklerinin reisi Mâlik, bunlar gıybet edenlerdir, gıybet edenler şeytanın dostlarıdır, dedi.”, “Cehennemden en son çıkarılan kimse, gıybetten tevbe edendir. Yâni tevbe ederken helâllaşmayandır. Cehenneme girenlerin ilki ise, gıybetten tevbe etmeden ölen kimsedir.”, “Bir gıybet edeni, ALLAHü teâlâ on şeyle cezalandırır:
1- Rahmetinden uzak eder.
2- Meleklerden uzak eder.
3- Taatini, iyiliklerini yok eder.
4- Resûlullahın ruhunu ondan çevirir.
5- ALLAHü teâlâ ona gadap eder.
6- Ruhunu teslim ederken, onu baş aşağı eder.
7- Kabir azâbını şiddetli eder.
8- Ölüm zamanında amellerini sevâpsız bırakır.
9- Cehenneme yakın eder.
10- Cennetten uzak eder.”
