Son günlerde ayyuka çıkan kavgalar, hararetli tartışmalar, birbirini suçlamalar küskünlükler-dargınlıklar, restleşmeler, işçinin işsizin, emeklinin, çalışanların memurların, esnafın, öğrencilerin,
kimsesizlerin, köylülerin hangi sorunlarını çözmek için girişilmiş bir yarışın göstergeleridir?
Yolsuzlukların, vergi kaçağının, kayıt dışının, çetelerin, haksız kazanç yollarının tıkanması, sosyal devlet hizmetlerinin arttırılması, açlık ve yoksulluğun önlenmesi gibi temel sorunlarımızın yani varolma koşullarını taşıyan sorunların çözümü için mi yapılıyor? Yoksa bu sorunları gizlemek ve derinleştirmek için mi ortaklık bulandırılıyor?
Sorunların çözümü için olmadığına göre son dediğimiz içindir.. Başka fikri olan var mı?
Son açıklamalara göre ülkemizde üç milyon aile açlık sınırında yaşıyor.
Bunların en alttaki %5’lik kesiminin aylık geliri 251 YTL, ikinci %5’lik dilimin 450 YTL üçüncü %5’lik kesimin 571 YTL olarak saptanmıştır. Bunlar yaklaşık 11 Milyon kişi ediyor. 42 Milyon insanın ise yoksulluk sınırında yaşadığını gösteriyor rakamlar..
Açlık ve yoksulluk içinde yaşayan 53 Milyonun dışında kalan 17 milyon ise normal yaşama olanaklarına sahip. Bunların %5’lik üst kesiminin aylık geliri 11 Bin YTL ve üstündedir..
Bu tablo devletin egemenlik alanı içinde bu güne dek izlediği yani izlettirildiği politikanın bir ürünüdür. Demek ki bu politika 17 Milyonun yaşayabileceği, varolma koşullarını yaratma öncelikli uygulanmıştır. İşte tepedeki kavgaların asıl nedeni bu gerçeği toplumdan gizlemek içindir. Dikkatleri başka tarafa yönlendirmek içindir…
Bu politika uygulanırken izlenirken de yaldızlı sözler edildi durmadan.. Başta “Vatan millet devlet bayrak” olmak üzere ne kadar “milli dini etik” değer varsa bunlar adına politikanın izlendiği söylendi durmadan.
Bunlara ek olarak da “büyük Türkiye, dünyada 20 Ekonomiden biri olmak” söylemden düşmedi hiç. Sonuçta ise yukarıda açıkladığımız rakamların gösterdiği bir toplum olmaktan kurtulamadık.
Bu kavgalar küsmeler restleşmeler yukarıdaki rakamlar daha da netleşsin, keskinleşsin diye mi yapılıyor yoksa bu çapraşık görüntüler ortadan kalksın diye mi?
17 Milyonun içinde yer alanlara 53 Milyon içinde yer alanların bu soruya yanıtı aynı olabilir mi?
17 Milyonun bakış açısıyla düşünürsek “her şey yerli yerinde, sorun yok, iyiye gidişimiz kesin, kalkınan büyüyen Türkiye söylemi çok doğru, dünya raflarını süsleyen Türk malları söylemi gurur verici, dünya varsıllar listesine gelişmiş ülkelerden daha çok varsıl sokmak ise büyüklüğümüzün bir göstergesi..” diyebiliriz. Bu açıdan sorunlar adına söylemler ise “yoksulluk bahanesinden” ibaret..
Ama 53 Milyon adına konuşursak bunarlı söyleme şansımız yok.
“Milli birlik ve beraberliğe en çok muhtaç olduğumuz bu günlerde..” bir yanda 17 milyondan söz etmek bir solculuk(?) işi midir dersiniz.. Bu çoğunluğu azınlık aleyhine kışkırtmak” oluyor mu dersiniz? Yoksa “bir sınıfın ötekine..” diye başlayan bir içeriğe mi girmiş oluruz böyle düşünmekle? “Önemli olan vatandır gerisi teferruattır” mı demeliydik? Örneğin o 17 milyon içinde 22 Bin büyük varsılın sermayelerinin yarısından fazlasını yurt dışı bankalarında olmasını da teferruat mı saymamız gerekir?
Bir yanda 17 milyon insan ötede 53 milyon insan.. Hepsi “büyük bir gelişme Türkiye’de” yaşıyor.. Birilerinin servetleri yurt dışında olması “milli birlik ve beraberliğimize” inanılmaz katkı sağlıyor.. Herkes ak pak alnıyla, büyük görev aşkıyla yanıp tutuştuğu niçin işsizlik üretimsizlik, kirlilik, dünya raporlarında yer alan rüşvet suçlamaları, ayyuka çıkmış yolsuzluk söylemleri, haksız kazanç yolların varlığı gibi “önemsiz” konular üzerinde kimse kafa yormuyor. Çünkü herkesin işi var ve bu tür konularla ilgilenecek zamanı bulunmuyor.
Siyasetimiz de bu koşullarda insanlara uğraşacakları önemli konuları önlerine sunuyor. Hatta onlara “bakın bizler nasıl kavga ediyoruz siz de edin” diyerek teşvik örnekleri bile sunuyor.. İnsanlarımız da sabah akşam siyasetin kendilerine sunduğu malzemeleri işleyerek görevlerini yapıyor..
Bu siyaseti yapanlar belli çıkarları korumak adına yapıyor. Bunu anlamak kolay. kolay olmayan bu siyaseti alkış tutan, destek verenlerin neden alkışladıklarını anlamaktadır. Göstergeler, raporlar bu destekçileri şakşakçıları etkilemiyor mu?
Selam ve dua ile
kimsesizlerin, köylülerin hangi sorunlarını çözmek için girişilmiş bir yarışın göstergeleridir?
Yolsuzlukların, vergi kaçağının, kayıt dışının, çetelerin, haksız kazanç yollarının tıkanması, sosyal devlet hizmetlerinin arttırılması, açlık ve yoksulluğun önlenmesi gibi temel sorunlarımızın yani varolma koşullarını taşıyan sorunların çözümü için mi yapılıyor? Yoksa bu sorunları gizlemek ve derinleştirmek için mi ortaklık bulandırılıyor?
Sorunların çözümü için olmadığına göre son dediğimiz içindir.. Başka fikri olan var mı?
Son açıklamalara göre ülkemizde üç milyon aile açlık sınırında yaşıyor.
Bunların en alttaki %5’lik kesiminin aylık geliri 251 YTL, ikinci %5’lik dilimin 450 YTL üçüncü %5’lik kesimin 571 YTL olarak saptanmıştır. Bunlar yaklaşık 11 Milyon kişi ediyor. 42 Milyon insanın ise yoksulluk sınırında yaşadığını gösteriyor rakamlar..
Açlık ve yoksulluk içinde yaşayan 53 Milyonun dışında kalan 17 milyon ise normal yaşama olanaklarına sahip. Bunların %5’lik üst kesiminin aylık geliri 11 Bin YTL ve üstündedir..
Bu tablo devletin egemenlik alanı içinde bu güne dek izlediği yani izlettirildiği politikanın bir ürünüdür. Demek ki bu politika 17 Milyonun yaşayabileceği, varolma koşullarını yaratma öncelikli uygulanmıştır. İşte tepedeki kavgaların asıl nedeni bu gerçeği toplumdan gizlemek içindir. Dikkatleri başka tarafa yönlendirmek içindir…
Bu politika uygulanırken izlenirken de yaldızlı sözler edildi durmadan.. Başta “Vatan millet devlet bayrak” olmak üzere ne kadar “milli dini etik” değer varsa bunlar adına politikanın izlendiği söylendi durmadan.
Bunlara ek olarak da “büyük Türkiye, dünyada 20 Ekonomiden biri olmak” söylemden düşmedi hiç. Sonuçta ise yukarıda açıkladığımız rakamların gösterdiği bir toplum olmaktan kurtulamadık.
Bu kavgalar küsmeler restleşmeler yukarıdaki rakamlar daha da netleşsin, keskinleşsin diye mi yapılıyor yoksa bu çapraşık görüntüler ortadan kalksın diye mi?
17 Milyonun içinde yer alanlara 53 Milyon içinde yer alanların bu soruya yanıtı aynı olabilir mi?
17 Milyonun bakış açısıyla düşünürsek “her şey yerli yerinde, sorun yok, iyiye gidişimiz kesin, kalkınan büyüyen Türkiye söylemi çok doğru, dünya raflarını süsleyen Türk malları söylemi gurur verici, dünya varsıllar listesine gelişmiş ülkelerden daha çok varsıl sokmak ise büyüklüğümüzün bir göstergesi..” diyebiliriz. Bu açıdan sorunlar adına söylemler ise “yoksulluk bahanesinden” ibaret..
Ama 53 Milyon adına konuşursak bunarlı söyleme şansımız yok.
“Milli birlik ve beraberliğe en çok muhtaç olduğumuz bu günlerde..” bir yanda 17 milyondan söz etmek bir solculuk(?) işi midir dersiniz.. Bu çoğunluğu azınlık aleyhine kışkırtmak” oluyor mu dersiniz? Yoksa “bir sınıfın ötekine..” diye başlayan bir içeriğe mi girmiş oluruz böyle düşünmekle? “Önemli olan vatandır gerisi teferruattır” mı demeliydik? Örneğin o 17 milyon içinde 22 Bin büyük varsılın sermayelerinin yarısından fazlasını yurt dışı bankalarında olmasını da teferruat mı saymamız gerekir?
Bir yanda 17 milyon insan ötede 53 milyon insan.. Hepsi “büyük bir gelişme Türkiye’de” yaşıyor.. Birilerinin servetleri yurt dışında olması “milli birlik ve beraberliğimize” inanılmaz katkı sağlıyor.. Herkes ak pak alnıyla, büyük görev aşkıyla yanıp tutuştuğu niçin işsizlik üretimsizlik, kirlilik, dünya raporlarında yer alan rüşvet suçlamaları, ayyuka çıkmış yolsuzluk söylemleri, haksız kazanç yolların varlığı gibi “önemsiz” konular üzerinde kimse kafa yormuyor. Çünkü herkesin işi var ve bu tür konularla ilgilenecek zamanı bulunmuyor.
Siyasetimiz de bu koşullarda insanlara uğraşacakları önemli konuları önlerine sunuyor. Hatta onlara “bakın bizler nasıl kavga ediyoruz siz de edin” diyerek teşvik örnekleri bile sunuyor.. İnsanlarımız da sabah akşam siyasetin kendilerine sunduğu malzemeleri işleyerek görevlerini yapıyor..
Bu siyaseti yapanlar belli çıkarları korumak adına yapıyor. Bunu anlamak kolay. kolay olmayan bu siyaseti alkış tutan, destek verenlerin neden alkışladıklarını anlamaktadır. Göstergeler, raporlar bu destekçileri şakşakçıları etkilemiyor mu?
Selam ve dua ile