RAHMAN VE RAHİM OLAN ALLAH'IN ADIYLA.
İyiler ile kötüler birbirlerinden ne kadar farklıdırlar! İyi insanlar, bir kimseyi günah işlerken gördükleri zaman dıştan onu ayıplarlarken, içten onun için dua ederler. Kötü insanlar ise, ondan öc alıp rahatlamak için onu ayıplarlar.
Kötü insanlar, genellikle onur kırıcı, küçük düşürücü tarzda hareket ederler. Halbuki gerçek mü'min, kardeşine yalnızken öğüt veren, topluluk içinde de onun kusurunu örten kimsedir. Kötü insanlar ise, bunun tersini yaparlar; bir insanı günah işlerken gördükleri zaman onu hemen orada rezil rüsvâ etmeye kalkarlar. İşte bunlar hakikati göremeyen ve Allah'ın merhametinden uzak kimselerdir.
Kişinin aklını denemek istediğinde, onun yanında birini öv ve ne diyeceğine bak. Şayet onun ''Onu tanırım; onun şöyle kötülükleri, böyle fenâlıkları vardır.'' diyerek onu kötülemeye çalıştığını görürsen, anla ki, onun içi altüst olmuş bir viranedir, onda irfân ve mârifet yoktur. Fakat anlatılan kişiyi kötülemek yerine onun iyiliklerini söyler veya onun kusurlarını dile getirildiğinde bunu güzel bir yorumla yorumlayarak, ''Belki yanılmıştır veya o konuda geçerli bir özrü yada gerekçesi vardır.'' gibi sözlerle adı geçenin kusurlarını örtmeye çalıştığını görürsen de bil ki, onun içi şen, sağlam ve bakımlıdır, o irfân ve mârifet sahibidir.
Çünkü gerçek mü'min, kardeşinin namus ve onurunun, kusur ve noksanlıklardan uzak ve emin olması için çalışır.
Kaynak: Mutevekkil : ) İbn Atâ (kuddise sirruh
İyiler ile kötüler birbirlerinden ne kadar farklıdırlar! İyi insanlar, bir kimseyi günah işlerken gördükleri zaman dıştan onu ayıplarlarken, içten onun için dua ederler. Kötü insanlar ise, ondan öc alıp rahatlamak için onu ayıplarlar.
Kötü insanlar, genellikle onur kırıcı, küçük düşürücü tarzda hareket ederler. Halbuki gerçek mü'min, kardeşine yalnızken öğüt veren, topluluk içinde de onun kusurunu örten kimsedir. Kötü insanlar ise, bunun tersini yaparlar; bir insanı günah işlerken gördükleri zaman onu hemen orada rezil rüsvâ etmeye kalkarlar. İşte bunlar hakikati göremeyen ve Allah'ın merhametinden uzak kimselerdir.
Kişinin aklını denemek istediğinde, onun yanında birini öv ve ne diyeceğine bak. Şayet onun ''Onu tanırım; onun şöyle kötülükleri, böyle fenâlıkları vardır.'' diyerek onu kötülemeye çalıştığını görürsen, anla ki, onun içi altüst olmuş bir viranedir, onda irfân ve mârifet yoktur. Fakat anlatılan kişiyi kötülemek yerine onun iyiliklerini söyler veya onun kusurlarını dile getirildiğinde bunu güzel bir yorumla yorumlayarak, ''Belki yanılmıştır veya o konuda geçerli bir özrü yada gerekçesi vardır.'' gibi sözlerle adı geçenin kusurlarını örtmeye çalıştığını görürsen de bil ki, onun içi şen, sağlam ve bakımlıdır, o irfân ve mârifet sahibidir.
Çünkü gerçek mü'min, kardeşinin namus ve onurunun, kusur ve noksanlıklardan uzak ve emin olması için çalışır.
Kaynak: Mutevekkil : ) İbn Atâ (kuddise sirruh