Artık çıkıp sana gelemem
Ruhumun hicranını hasredip, şevkinle sürura erişemem
Mütebessim haline nazar edemem, kalbimin hüznüyle göçmeyi hiç istemem
Gülmeye hasretim, burukluğu artık terk etmeliyim, vicdanını hali olmaya kefilim
Neden senden uzaktayım
Sensizliğin sürgününde ki bir şafakta yalnızlığa ağlarım
Dağlanan yüreğime çaresiz şifa sunamam,solan yaprağın firkatine ulaşamam
Hıçkırıklarımı hiç saklayamam, rıhtımların yalnızlığında nefes alıp ferahlayamam
Martılar çığlık atıyor
Nasdibine koşan azmin feryadıyla şakıyor, umutla yakarıyor
Sensizliğin zindanında hicran ne kadar acımasızca vuruyor, şakaklarım çatlıyor
Gözlerim kan çanağına dönüşüyor, dökülen yaşlar artık feryadıma kifayet etmiyor
Sensiz olmak ardır
Nazarlar sürgün misali korkular yaşamaktadır, nar farkıdır
Aşk nasıl bir ilham ki dağlayan, buğulayan, hicrana salan, hüzün katan sağanaktır
Ağlamak neye yarayacaktır, hissedilmeyen kalp artık duracaktır,gün kararacaktır
Niye sızlar bu yüreğim
Kapanan kapıları açmaya takatim yetmeyecek bilirim
Ruhunun firkatine ram olmuş bir divanenin vecdindeyim, sukut eder göçerim
Derdimin sahibine iltaca etmeyi, solan umutlarım için halleşmeyi hüznüme veririm
Gönül yasan affetmeli
Mağfiret ve rahmetim sahibi bu hakikat üzre dile gelmeli
Bahtın saiki kimdir yakinen bilinmeli, sabır ve kanaat içinde sukut edilmeli
Nasibin vakti var dikkat edilmeli,azmin ve niyetin ihlasınla bütünleşip serdedilmeli
Zan artık kalbinde dinmeli
Kaygıların ruhunu esir etmemeli, sevdanın karası şehredilmeli
Haline zerkedilen ne kadar gam varsa, kalbi inşirahınla ihsanına dönüşmeli
Gözyaşların ruhununh ve kalbinin vecdi için dillenmeli, nefsin aşkın alinde ölmeli
Kalan nefesin müddetli
Heba olan vakitlerin, nitelikten uzak halin için istiğfar edilmeli
Kalbinin nazargah olduğu gerçeği her amelinde hissedilmeli,nafile an terk edilmeli
Vuslatın mukadder olduğu, furkanın inhisarında aşkla bütünleşip tahkik eylenmeli
Mustafa CİLASUN
Ruhumun hicranını hasredip, şevkinle sürura erişemem
Mütebessim haline nazar edemem, kalbimin hüznüyle göçmeyi hiç istemem
Gülmeye hasretim, burukluğu artık terk etmeliyim, vicdanını hali olmaya kefilim
Neden senden uzaktayım
Sensizliğin sürgününde ki bir şafakta yalnızlığa ağlarım
Dağlanan yüreğime çaresiz şifa sunamam,solan yaprağın firkatine ulaşamam
Hıçkırıklarımı hiç saklayamam, rıhtımların yalnızlığında nefes alıp ferahlayamam
Martılar çığlık atıyor
Nasdibine koşan azmin feryadıyla şakıyor, umutla yakarıyor
Sensizliğin zindanında hicran ne kadar acımasızca vuruyor, şakaklarım çatlıyor
Gözlerim kan çanağına dönüşüyor, dökülen yaşlar artık feryadıma kifayet etmiyor
Sensiz olmak ardır
Nazarlar sürgün misali korkular yaşamaktadır, nar farkıdır
Aşk nasıl bir ilham ki dağlayan, buğulayan, hicrana salan, hüzün katan sağanaktır
Ağlamak neye yarayacaktır, hissedilmeyen kalp artık duracaktır,gün kararacaktır
Niye sızlar bu yüreğim
Kapanan kapıları açmaya takatim yetmeyecek bilirim
Ruhunun firkatine ram olmuş bir divanenin vecdindeyim, sukut eder göçerim
Derdimin sahibine iltaca etmeyi, solan umutlarım için halleşmeyi hüznüme veririm
Gönül yasan affetmeli
Mağfiret ve rahmetim sahibi bu hakikat üzre dile gelmeli
Bahtın saiki kimdir yakinen bilinmeli, sabır ve kanaat içinde sukut edilmeli
Nasibin vakti var dikkat edilmeli,azmin ve niyetin ihlasınla bütünleşip serdedilmeli
Zan artık kalbinde dinmeli
Kaygıların ruhunu esir etmemeli, sevdanın karası şehredilmeli
Haline zerkedilen ne kadar gam varsa, kalbi inşirahınla ihsanına dönüşmeli
Gözyaşların ruhununh ve kalbinin vecdi için dillenmeli, nefsin aşkın alinde ölmeli
Kalan nefesin müddetli
Heba olan vakitlerin, nitelikten uzak halin için istiğfar edilmeli
Kalbinin nazargah olduğu gerçeği her amelinde hissedilmeli,nafile an terk edilmeli
Vuslatın mukadder olduğu, furkanın inhisarında aşkla bütünleşip tahkik eylenmeli
Mustafa CİLASUN