Hayat çizelgesi üstlenilen rollerle ve ibret levhalariyla doludur. Gelinken çektirirseniz, kayinvalide iken bu kez kendiniz çekebilirsiniz. O yüzden mantikli olup ne çekmek, ne de çektirmek gerekiyor.
“Kapi mi çaldi? Kim geldi?”
“Kim olacak tabii ki, annen.”
“Ne dedin anlamadim?”
“Anlamayacak ne var bunda? Yine annen geldi dedim.”
“Yavas ol annem duyacak.”
“Sey, çocuklar geçiyordum ayaküstü ne yapiyorsunuz diye sorayim dedim. Insallah rahatsiz etmedim.”
“Aaaa! Ne rahatsizligi annecigim. Zaten biz de seni özlemistik. Ne iyi ettin de geldin.”
“Güzel gelinim, rahatsiz misin, niye sesin çikmiyor?”
“Sanirim kizim rahatsiz ben kalkayim. Zaten baban da beni merak eder. Haydi hosça kalin.”
“Ama annecigim öyle hemen kalkilir mi? Aksam yemegine kalsaydin. Degil mi hayatim?”
“Yok! Yok! Baska zaman. Firsat bulursaniz siz gelin…”
Her ne kadar kayinvalidelerin zulmü dillere destan olmussa da maalesef böyle gelinlere de rastlaniyor. Kendisine karismasa bile kayinvalidesinin varligindan rahatsiz olan gelinlerin sayisi hiç de küçümsenecek gibi degil.
Kayinvalideleri tarafindan ezilen kimi kadinlarin kizlari, suuraltlarinda tepkisel olarak sanki kendi kayinvalidelerinden annelerinin intikamini aliyorlar. “Annem ezildi ben ezilmeyecegim” diye kendilerini koruma psikolojisine giriyorlar.
Halbuki, karsilikli hosgörü, anlayis ve saygiyla davranilmalidir. Bugünün gelininin yarinin kayinvalidesi olacagi göz önünde tutulmalidir. Kayinvalidesine kötü davranan gelini, yarinlarda kötü bir gelinin bekledigi, “Ne ekersen onu biçersin.”sözü unutulmamalidir.
Eskiler “Dört atanin hakki birdir.” diyerek esin ana-babasinin insanin kendi anasi, babasi gibi hukukunun olduguna dikkat çekmislerdir.
Zaten Peygamberimiz (sas), “Içinde akrabalarla irtibat1i kesen birisinin oldugu bir topluluga rahmet inmez.” (Buhari, Edeb)
“0ki kisi vardir ki, kiyamet günü Allah onlara rahmet nazaryla bakmaz; akrabalariyla ilgiyi kesen kimse ve kötü komsu.” (Deylemi Müsnedü’l-Firdevs) buyurmaktadir.
Üstelik bu akraba, anne hükmünde olan kayinvalide olursa is daha da degisir. Güzel sözün bile sadaka oldugu dinimiz elbette kayinvalideye iyi davranilmasini ister.
Peygamberimiz, “Kadinlarin en hayirlisi, kendisine baktigi zaman kocasini sevindiren, bir sey yapmasni istediginde itaat eden, nefsi ve mali hususunda kocasinin hoslanmadigi tutum ve davranislardan kaçinan kadindir.” (Müsned, 2:251) buyuruyor.
Sanirim hiçbir erkek esinin annesine kötü davranmasindan hoslanmaz. Zaten hayirli bir kadin da esini üzmemek için esinin annesine saygili davranir. Onu memnun eder.
Bazen gelinler “Biz ne kadar iyi davransak da kayinvalidemiz kötü, bizi sevmiyor.” diyorlar. Iyilik yapana iyilik yapmak kolaydir. Fazilet, kötülüge iyilikle karsilik vermektedir. Peygamberimiz:
“Akrabalarina iyilik eden kisi, sadece onlarin iyiliklerine karsilik veren degildir. Akrabalarina asil iyilik eden kisi, akrabalari kendisiyle iliskilerini kopardiklarinda, onlara iyilik yapmaya devam edendir.” (Buhari, Edeb: 15) buyuruyor.
Bilmem bu sözün üzerine baska söze gerek var mi?
“Kapi mi çaldi? Kim geldi?”
“Kim olacak tabii ki, annen.”
“Ne dedin anlamadim?”
“Anlamayacak ne var bunda? Yine annen geldi dedim.”
“Yavas ol annem duyacak.”
“Sey, çocuklar geçiyordum ayaküstü ne yapiyorsunuz diye sorayim dedim. Insallah rahatsiz etmedim.”
“Aaaa! Ne rahatsizligi annecigim. Zaten biz de seni özlemistik. Ne iyi ettin de geldin.”
“Güzel gelinim, rahatsiz misin, niye sesin çikmiyor?”
“Sanirim kizim rahatsiz ben kalkayim. Zaten baban da beni merak eder. Haydi hosça kalin.”
“Ama annecigim öyle hemen kalkilir mi? Aksam yemegine kalsaydin. Degil mi hayatim?”
“Yok! Yok! Baska zaman. Firsat bulursaniz siz gelin…”
Her ne kadar kayinvalidelerin zulmü dillere destan olmussa da maalesef böyle gelinlere de rastlaniyor. Kendisine karismasa bile kayinvalidesinin varligindan rahatsiz olan gelinlerin sayisi hiç de küçümsenecek gibi degil.
Kayinvalideleri tarafindan ezilen kimi kadinlarin kizlari, suuraltlarinda tepkisel olarak sanki kendi kayinvalidelerinden annelerinin intikamini aliyorlar. “Annem ezildi ben ezilmeyecegim” diye kendilerini koruma psikolojisine giriyorlar.
Halbuki, karsilikli hosgörü, anlayis ve saygiyla davranilmalidir. Bugünün gelininin yarinin kayinvalidesi olacagi göz önünde tutulmalidir. Kayinvalidesine kötü davranan gelini, yarinlarda kötü bir gelinin bekledigi, “Ne ekersen onu biçersin.”sözü unutulmamalidir.
Eskiler “Dört atanin hakki birdir.” diyerek esin ana-babasinin insanin kendi anasi, babasi gibi hukukunun olduguna dikkat çekmislerdir.
Zaten Peygamberimiz (sas), “Içinde akrabalarla irtibat1i kesen birisinin oldugu bir topluluga rahmet inmez.” (Buhari, Edeb)
“0ki kisi vardir ki, kiyamet günü Allah onlara rahmet nazaryla bakmaz; akrabalariyla ilgiyi kesen kimse ve kötü komsu.” (Deylemi Müsnedü’l-Firdevs) buyurmaktadir.
Üstelik bu akraba, anne hükmünde olan kayinvalide olursa is daha da degisir. Güzel sözün bile sadaka oldugu dinimiz elbette kayinvalideye iyi davranilmasini ister.
Peygamberimiz, “Kadinlarin en hayirlisi, kendisine baktigi zaman kocasini sevindiren, bir sey yapmasni istediginde itaat eden, nefsi ve mali hususunda kocasinin hoslanmadigi tutum ve davranislardan kaçinan kadindir.” (Müsned, 2:251) buyuruyor.
Sanirim hiçbir erkek esinin annesine kötü davranmasindan hoslanmaz. Zaten hayirli bir kadin da esini üzmemek için esinin annesine saygili davranir. Onu memnun eder.
Bazen gelinler “Biz ne kadar iyi davransak da kayinvalidemiz kötü, bizi sevmiyor.” diyorlar. Iyilik yapana iyilik yapmak kolaydir. Fazilet, kötülüge iyilikle karsilik vermektedir. Peygamberimiz:
“Akrabalarina iyilik eden kisi, sadece onlarin iyiliklerine karsilik veren degildir. Akrabalarina asil iyilik eden kisi, akrabalari kendisiyle iliskilerini kopardiklarinda, onlara iyilik yapmaya devam edendir.” (Buhari, Edeb: 15) buyuruyor.
Bilmem bu sözün üzerine baska söze gerek var mi?