Ne söylesem
Nazarı
kalbi olanı
fark edip kal etsem
Ruhunun
hicran damlalarını
hiç usanmadan dinlesem
Zafiyetlerin
mahcubiyetiyle gözyaşlarımı
silsem, ah edip umut beslesem
Acı
haber
tez ulaşır
Yüreği titretir,
izanın bizarlığı başlar
Nefesi
biten kim varsa,
fani olan ten sessizliğe
bakınsa hal sızlar
Kul
tefekküre açtır,
fikre muhtaçtır,
muhabbet hakikattır,
sabır edebi taçtır
Ne
vakit sussam
Halin melalini
aralayıp, ibretle baksam
Farkettiğim
kim varsa, hangi
umudun hazzıyla yakarmışsa
Kanaat etmeyi
bilen bir muratsa, içim sızlar,
nedametim artar, nefsim konuysa
Mevta
ne kadar sessiz
Üç parşa kefenin
içinde sanki kimsesiz
Temaşa eden
kim varsa kefil olmaktan
imtina eden nedensiz
Ruh
nasıl mahzun,
irade şimdi mahkum,
akletmeyen kim varsa acı sahipsiz
Sela verildi,
ismi zikredildi
Şerefeden artık okunmayan
mahzun ezanlar gibiydi
Kul için şevk,
nefse amede kılınan sefillikti,
ibreti evet,adeta ölüydü
Kim
fikredip
düşünmeliydi,
cehdedip aşkına bürünmeli,
sevdasıyla göçmeliydi
İçim burkuluyor nedense
Onca
kalabalık var ve fakat
kimbilir hangi mevsimde
Mavera nedir,
iman neden taklide mahsup
edilir, keyfiyet hala bir seçimse
Ey gönül
artık susmalısın,
sende olmayanı başka
sinede aramamalısın dedimse
Naaş
toprapa gömüldü
Kıraat eden hocalar nasılda
yarışın efsununa büründü
Ne okundu,
hangi ayet anlaşıldı,
sahipsizlerin sahibi zaten belliydi
Neden
nefes bitmeden
hakkıyla teslim olmak
geçikendi, şimdi kim aciz biriydi
Mustafa CİLASUN