Farkımızı Fark Edelim
Gözünün görme sınırı olsa da gönül gözünün görme sınırı yoktur. Bazen gözlerini gönlüne çevir. Orada coşan denizleri, akan nehirleri, açan çiçekleri, uçan kelebekleri, kuduran kurtları, kuduzlaşan köpekleri gör.
Yeryüzünde yürürken yol üzerinde ayaklarının altına serilmiş halıları gör. Toprak yiyen, havanın imbiğinden geçen sulardan içen, güneşin yedi rengiyle boyandıktan sonra yetmiş bin renkte görünen otları çiçekleri, sebzeleri ve meyveleri gör.
İncir çekirdeğini küçük görüp de geçip gitme. Onun içindeki ağacı, yapraklarını ve yemişlerini gör de ona göre değer ver. İncir çekirdeğinin içine girme. Ona yön vermeye kalkma. Onun yaşayıp yeşerebileceği ortamı sağla.
Bin yılanın hissiyyatı bir araya gelse yalçın kayalardan kalkarak yücelerde kanat çırparak süzülen bir kartalın hissiyyatını anlamaları mümkün değil.
Bu kafirler müminlere niçin düşman olur sorusunun cevabını verirken Kur’an: “İçlerindeki haset nedeniyle” diyor. (Bakara 109)
Sen haset eden sürüngenlere de acı. Onları vahiyle kanatlandır. İçinde kuduran, kuduzlaşan damarlarını kelebek kanadının tozları, çiçek kokuları ile tedavi et. Kelebeği ve çiçeği yaratan Rabbimiz, rahmet damlaları gibi rahmet ayetleri indirmiş. İşte o ayetlerle kanatlandır. Kur’anla kanatlananlar, meleklerin uçtuğu yerlerin üstünde uçarlar.
Bak, aynı topraktan yiyen, aynı güneşten ısınan ve aydınlanan, aynı havayı soluyan insanların ve hayvanların renkleri birbirinden ayrı.
Koyun ot yiyor et oluyor, yün oluyor, süt oluyor, kan oluyor, gübre oluyor, kemik oluyor. Hiçbiri diğerine karışmıyor. Kan süte renk vermiyor. Gübre ete koku vermiyor. Teknoloji harikası buzdolaplarımız gibi kokuları karıştırmıyor. (bak. K. Kerim Nahl 66, şifa tefsiri 4/364)
Bize düşen görev kayısı çekirdeğini toprağa ekip sulamaktır. Yoksa içine girip de ondan ceviz beklediğimizi söylemek değil. Söylesek de kendimizi yormadan başka bir işe yaramaz. Fikir verelim ama fikrimizi vermeye çalışmayalım.
Çocuğumuzun doğumuna sebep oluruz, ama onun huyunu, aklını, düşüncelerini biz veremeyiz. Biz ancak onu tabiat ayetleri ile Kur’an ayetleri arasında yaşadığını ve kendi şahsiyetinin kurallarını bunlardan alması gerektiğini öğretiriz.
Müzik öğretmeni öğrencisine müziğin bütün kurallarını verir ama kendi kulağını veremez.
Bir atomu yaratmaya, bir çekirdek yapmaya, bir kelebek kanadı boyamaya, gökyüzünden yağmur yağdırmaya, Kur’an surelerinden bir surenin benzerini getirmeye gücü yetmeyen, ölümüne engel olamayan, acıkınca yarım ekmeğe boyun eğen bütün insanlık ailesi Sinan paşanın “Fatır” suresinden iktibas yaparak:
“Cümle fani sürer fenada safa
“Defter-i nakşı “Entüm-ül-fukara”
Dediği gibi bu dünyanın sefasını sürerken Fatır suresinin “Ey insanlar, sizler Allah’a muhtaçsınız” on beşinci ayetini gönül evimizin başköşesine asmalıyız..
Mahmut Toptaş
Gözünün görme sınırı olsa da gönül gözünün görme sınırı yoktur. Bazen gözlerini gönlüne çevir. Orada coşan denizleri, akan nehirleri, açan çiçekleri, uçan kelebekleri, kuduran kurtları, kuduzlaşan köpekleri gör.
Yeryüzünde yürürken yol üzerinde ayaklarının altına serilmiş halıları gör. Toprak yiyen, havanın imbiğinden geçen sulardan içen, güneşin yedi rengiyle boyandıktan sonra yetmiş bin renkte görünen otları çiçekleri, sebzeleri ve meyveleri gör.
İncir çekirdeğini küçük görüp de geçip gitme. Onun içindeki ağacı, yapraklarını ve yemişlerini gör de ona göre değer ver. İncir çekirdeğinin içine girme. Ona yön vermeye kalkma. Onun yaşayıp yeşerebileceği ortamı sağla.
Bin yılanın hissiyyatı bir araya gelse yalçın kayalardan kalkarak yücelerde kanat çırparak süzülen bir kartalın hissiyyatını anlamaları mümkün değil.
Bu kafirler müminlere niçin düşman olur sorusunun cevabını verirken Kur’an: “İçlerindeki haset nedeniyle” diyor. (Bakara 109)
Sen haset eden sürüngenlere de acı. Onları vahiyle kanatlandır. İçinde kuduran, kuduzlaşan damarlarını kelebek kanadının tozları, çiçek kokuları ile tedavi et. Kelebeği ve çiçeği yaratan Rabbimiz, rahmet damlaları gibi rahmet ayetleri indirmiş. İşte o ayetlerle kanatlandır. Kur’anla kanatlananlar, meleklerin uçtuğu yerlerin üstünde uçarlar.
Bak, aynı topraktan yiyen, aynı güneşten ısınan ve aydınlanan, aynı havayı soluyan insanların ve hayvanların renkleri birbirinden ayrı.
Koyun ot yiyor et oluyor, yün oluyor, süt oluyor, kan oluyor, gübre oluyor, kemik oluyor. Hiçbiri diğerine karışmıyor. Kan süte renk vermiyor. Gübre ete koku vermiyor. Teknoloji harikası buzdolaplarımız gibi kokuları karıştırmıyor. (bak. K. Kerim Nahl 66, şifa tefsiri 4/364)
Bize düşen görev kayısı çekirdeğini toprağa ekip sulamaktır. Yoksa içine girip de ondan ceviz beklediğimizi söylemek değil. Söylesek de kendimizi yormadan başka bir işe yaramaz. Fikir verelim ama fikrimizi vermeye çalışmayalım.
Çocuğumuzun doğumuna sebep oluruz, ama onun huyunu, aklını, düşüncelerini biz veremeyiz. Biz ancak onu tabiat ayetleri ile Kur’an ayetleri arasında yaşadığını ve kendi şahsiyetinin kurallarını bunlardan alması gerektiğini öğretiriz.
Müzik öğretmeni öğrencisine müziğin bütün kurallarını verir ama kendi kulağını veremez.
Bir atomu yaratmaya, bir çekirdek yapmaya, bir kelebek kanadı boyamaya, gökyüzünden yağmur yağdırmaya, Kur’an surelerinden bir surenin benzerini getirmeye gücü yetmeyen, ölümüne engel olamayan, acıkınca yarım ekmeğe boyun eğen bütün insanlık ailesi Sinan paşanın “Fatır” suresinden iktibas yaparak:
“Cümle fani sürer fenada safa
“Defter-i nakşı “Entüm-ül-fukara”
Dediği gibi bu dünyanın sefasını sürerken Fatır suresinin “Ey insanlar, sizler Allah’a muhtaçsınız” on beşinci ayetini gönül evimizin başköşesine asmalıyız..
Mahmut Toptaş
