Zaman değişir, çağlar geçer…
Dinler çoğalır, ideolojiler çıkar…
Medeniyetler kurulur, devletler yıkılır…
Liderler ölür, önderler yeni ülkeler kurar…
Bilgiler artar, iletişim kolaylaşır.
Her şey değişir;
Ama
Vicdanın sesi değişmez.
Vicdan ilahi ruhun sesidir.
Doğru, temiz, adil ve tevhide uygun olanın kaynağıdır.
İnsanlar hangi ülke, din ve medeniyet ülküsüne sahip olursa olsunlar
Her an insanı yoklar, uyarır, titretir, silkeler, doğrultur.
İnsanlığa yönelen tehditlerde vicdanın sesi; sınırları, şehirleri, coğrafyaları aşar
Hangi ülke ve kıtada olursa olsun insanların artık birbirinin komşusu olduğu çağlara eriştik.
Hiçbir yer ve insan uzak değil…
İnsanların feryadını, çığlığını, imdadını, sevincini duyuyorsunuz.
Hiçbir coğrafik ve kamusal sınır insanların bu iletişimini koparamıyor…
Ama
Bugün dünyanın bir yerinde olan değil yanı başımızdaki komşumuza yabancı kaldık.
Ülkeler canlı izledikleri bombardımanlarda öle yaşlı, çocuk ve kadınların feryatlarını duymuyor…
Aynı dini paylaşanlar dahi korkularından seslerini çıkaramıyorlar…
Her dem İnsan diye bağıranlar, insana-insanlığa yönelmiş saldırıda sessiz kalıyorlar…
Diplomatik, stratejik, kültürel, ideolojik engeller hangi vicdanı yok edebilir…
Terör-Terörist ithamları bu bombaları nasıl meşru kılabilir?
Gazze’ye yağan bombaları umursamıyorlar,
Ülke liderleri terörist (!) yaftasıyla mahkum etmeye çalışıyor direnişi,
Halkların sesi henüz çıkmıyor,
Ama
Vicdanları onları rahat bırakır mı?
Kaçtıkları sorumluluklar, aldıkları tedbirler onları kurtarabilecek mi?
Kendi evi, sokağı, şehri, ülkesi olduğunda duyarlı olacaksın ama başkası dediğin insanlara yönelik saldırıda sessiz kalacaksın.
Bu nasıl ahlak, bu nasıl irade?
“Kendi için istediğini, başkası içinde istemek” ahlakın temeli değil miydi?
Göz yumduğun, uzak gördüğün işgal ve ilhakların
Seni çok yakında yakalamayacağını nerden biliyorsun?
Başka bir insanı yaralayan, acı çektiren, yok eden;
Seni de yok ediyor demektir.
Ey vicdan,
Varsın biliyorum,
Sahibin senin sesine kulak vermiyor
Sesin sesini bastırmaya çalışıyor
Nefsine, çıkarlarına, korkularına, sevdiklerine seni kurban ediyor
Onları sana tercih ediyor.
Ama sen konuşmaya devam et
Onu ancak sen ikna edebilirsin
İnsanlığı ancak sen kurtarabilirsin
İnsana insanlığını ancak sen hatırlatabilirsin…
Dinler çoğalır, ideolojiler çıkar…
Medeniyetler kurulur, devletler yıkılır…
Liderler ölür, önderler yeni ülkeler kurar…
Bilgiler artar, iletişim kolaylaşır.
Her şey değişir;
Ama
Vicdanın sesi değişmez.
Vicdan ilahi ruhun sesidir.
Doğru, temiz, adil ve tevhide uygun olanın kaynağıdır.
İnsanlar hangi ülke, din ve medeniyet ülküsüne sahip olursa olsunlar
Her an insanı yoklar, uyarır, titretir, silkeler, doğrultur.
İnsanlığa yönelen tehditlerde vicdanın sesi; sınırları, şehirleri, coğrafyaları aşar
Hangi ülke ve kıtada olursa olsun insanların artık birbirinin komşusu olduğu çağlara eriştik.
Hiçbir yer ve insan uzak değil…
İnsanların feryadını, çığlığını, imdadını, sevincini duyuyorsunuz.
Hiçbir coğrafik ve kamusal sınır insanların bu iletişimini koparamıyor…
Ama
Bugün dünyanın bir yerinde olan değil yanı başımızdaki komşumuza yabancı kaldık.
Ülkeler canlı izledikleri bombardımanlarda öle yaşlı, çocuk ve kadınların feryatlarını duymuyor…
Aynı dini paylaşanlar dahi korkularından seslerini çıkaramıyorlar…
Her dem İnsan diye bağıranlar, insana-insanlığa yönelmiş saldırıda sessiz kalıyorlar…
Diplomatik, stratejik, kültürel, ideolojik engeller hangi vicdanı yok edebilir…
Terör-Terörist ithamları bu bombaları nasıl meşru kılabilir?
Gazze’ye yağan bombaları umursamıyorlar,
Ülke liderleri terörist (!) yaftasıyla mahkum etmeye çalışıyor direnişi,
Halkların sesi henüz çıkmıyor,
Ama
Vicdanları onları rahat bırakır mı?
Kaçtıkları sorumluluklar, aldıkları tedbirler onları kurtarabilecek mi?
Kendi evi, sokağı, şehri, ülkesi olduğunda duyarlı olacaksın ama başkası dediğin insanlara yönelik saldırıda sessiz kalacaksın.
Bu nasıl ahlak, bu nasıl irade?
“Kendi için istediğini, başkası içinde istemek” ahlakın temeli değil miydi?
Göz yumduğun, uzak gördüğün işgal ve ilhakların
Seni çok yakında yakalamayacağını nerden biliyorsun?
Başka bir insanı yaralayan, acı çektiren, yok eden;
Seni de yok ediyor demektir.
Ey vicdan,
Varsın biliyorum,
Sahibin senin sesine kulak vermiyor
Sesin sesini bastırmaya çalışıyor
Nefsine, çıkarlarına, korkularına, sevdiklerine seni kurban ediyor
Onları sana tercih ediyor.
Ama sen konuşmaya devam et
Onu ancak sen ikna edebilirsin
İnsanlığı ancak sen kurtarabilirsin
İnsana insanlığını ancak sen hatırlatabilirsin…