Niçin aşkın
kollarında soluyorsun
Yolun girdaplarında
nefessiz kalarak yine ürperiyorsun
Arkası gelmeyen
merak sağanağında
gözyaşlarına yaslanarak bekliyorsun
Tükenmeyen
umudunla ve kalbi
serinliğinle ey hak
diyerek sabrı nefesleniyorsun
Seni anlamak
ve halinde uyanmak
Ufukların yüklüğünde
rüyalara kanmak ve hazza açılmak
Aşkın yelkenleriyle
ummanın derinliğinden
seslenen o gönülleri yoklamak
Hicranın kollarında
vicdanı aklamak ve nefsin
pervazlarında hakkıyla emin olmak
Nice rüzgârlar
yenilmiştir aşk için
Nefesler gerilmiştir farkı
fark etmek niteliği kimler için
Bir sevda
mevsiminde buğulanmak
ve aşkın refakatinde
soluklanmak kimin
Ey hasret sabret,
umudun toprağındadır kutlu
bereket ve nöbetçi sürura nazar et
Artık bahtım
açık sevdalım bilirim
Gönül yelpazemde bir
sazendedir bu mahzun kimliğim
Sen gönlümde
bahar açtıkça ve umudun
hazzını teneffüs ettikçe buradayım
Kim ne derse desin
aldırmayan zamanın farkındayım
ve kalbin refakatinde adımım
An vaktin
öznesidir, esin katresidir
Ruh hilkatin
penceresinden seyreden
bahtın hecesidir
Ah dur durak
bilmeyen ayrılıklar
ve hikmetin
vurgunlarını yaşayan yanıklar
Neyi bekliyorsun,
hissiyatın rehberliğinde çarmıha
geriliyorsun, ölüme gülüyorsun
Nice rıhtımlar
rüzgâra öyle direnir
Onun serencamında
anlamlaşan derdi kim nereden bilir
Vuran dalgaların
inhisarını ve açılan sayfaların
itirafını masun gönül bilir
Dirlik
ne için umutla bestelenir,
birlik kalbin penceresinde uhdedir
ve nefesin bilir
Artık kapılma
karanlık duygulara
At gönlünden ve kapılma
seni senden alan asılsız payeye
Suyun sessizliğinde
gizlenen ve bereketin umudunda
filizlenen sermayeye
Duy
sukutun vurgununu,
hevesin bozgunluğundaki
solgunluğunun kalbi yorduğunu
Gün güneşin
ve gecenin niyetidir
Açılan eller niçin kefalet
eden sanattır ve farkıyla aktır
Duyguların yetimliği,
niyetlerin gerekçesizliği hangi
hesaba denk düşer bak
Aklın
kalbinde derlenen sanattır
ve zihnin merak içinde
tasnif edilen müjdeli ulaktır
Mustafa CİLASUN
kollarında soluyorsun
Yolun girdaplarında
nefessiz kalarak yine ürperiyorsun
Arkası gelmeyen
merak sağanağında
gözyaşlarına yaslanarak bekliyorsun
Tükenmeyen
umudunla ve kalbi
serinliğinle ey hak
diyerek sabrı nefesleniyorsun
Seni anlamak
ve halinde uyanmak
Ufukların yüklüğünde
rüyalara kanmak ve hazza açılmak
Aşkın yelkenleriyle
ummanın derinliğinden
seslenen o gönülleri yoklamak
Hicranın kollarında
vicdanı aklamak ve nefsin
pervazlarında hakkıyla emin olmak
Nice rüzgârlar
yenilmiştir aşk için
Nefesler gerilmiştir farkı
fark etmek niteliği kimler için
Bir sevda
mevsiminde buğulanmak
ve aşkın refakatinde
soluklanmak kimin
Ey hasret sabret,
umudun toprağındadır kutlu
bereket ve nöbetçi sürura nazar et
Artık bahtım
açık sevdalım bilirim
Gönül yelpazemde bir
sazendedir bu mahzun kimliğim
Sen gönlümde
bahar açtıkça ve umudun
hazzını teneffüs ettikçe buradayım
Kim ne derse desin
aldırmayan zamanın farkındayım
ve kalbin refakatinde adımım
An vaktin
öznesidir, esin katresidir
Ruh hilkatin
penceresinden seyreden
bahtın hecesidir
Ah dur durak
bilmeyen ayrılıklar
ve hikmetin
vurgunlarını yaşayan yanıklar
Neyi bekliyorsun,
hissiyatın rehberliğinde çarmıha
geriliyorsun, ölüme gülüyorsun
Nice rıhtımlar
rüzgâra öyle direnir
Onun serencamında
anlamlaşan derdi kim nereden bilir
Vuran dalgaların
inhisarını ve açılan sayfaların
itirafını masun gönül bilir
Dirlik
ne için umutla bestelenir,
birlik kalbin penceresinde uhdedir
ve nefesin bilir
Artık kapılma
karanlık duygulara
At gönlünden ve kapılma
seni senden alan asılsız payeye
Suyun sessizliğinde
gizlenen ve bereketin umudunda
filizlenen sermayeye
Duy
sukutun vurgununu,
hevesin bozgunluğundaki
solgunluğunun kalbi yorduğunu
Gün güneşin
ve gecenin niyetidir
Açılan eller niçin kefalet
eden sanattır ve farkıyla aktır
Duyguların yetimliği,
niyetlerin gerekçesizliği hangi
hesaba denk düşer bak
Aklın
kalbinde derlenen sanattır
ve zihnin merak içinde
tasnif edilen müjdeli ulaktır
Mustafa CİLASUN