"Ey ölümlü zalim nefsim!-
Elbette bir gün nefesin kesilecek. Hem de hiç ummadığın bir anda, hiç beklemediğin bir yerde. İşte o zaman umutlarin tükenecek, dünyan kararacak, göz kapaklarin hiç açilmamak üzere kapanacak, ağlasanda duyamayacak kadar sağirlasacaksın. Kalbinden hiçbir ses gelmeyecek, nabzın etrafindaki vaveylaya inat, hiç atmayacak. O kibirle, gururla, firavun gibi tozlari savurduğun ayaklarinin mecali kesilecek, nice günahlar islediğin ellerin iki yanında mıhlanmış gibi duracaklar. O hain gülüşün ile, hiç solmayacakmış gibi duran meymenetli yüzün buruşup pörsüyecek ve hışımlı bir eda ve abes bir çehre ile terkedeceksin o çok sevip, uğruna en kiymetli şeylerini tereddütsüz feda ettigin dünyani...
Ve terkedileceksin dostlarin tarafindan, küreklerinden atılan toprağın altında birakilarak! Ne neslin, ne malin, ne canin, ne rütben, ne de dünyevi dostların hiçbir teselli veremeyecekler sana. O dem sesler kesilecek, tek renkli dünyana göç edeceksin! Bağırmak isteyeceksin bağıramayacaksin, pişman oldugunu defalarca haykirmak isteyeceksin, dilin tutulacak. Geri dönmek isteyeceksin, 'Bir kez daha!' diyeceksin. Kapilarn sımsıkı kapali oldugunu göreceksin. Hiçkira hiçkira ağlamak isteyeceksin, gözünden tek damla yaş akmadiğıni göreceksin. Kendi kendine hayiflanip, bes para kiymeti olmayacak serzenişlerde bulunacaksin. Habire; sen vardim dedin, yok oldun iste! Sen oldum dedin öldün be işte.
Sen bildim dedin unutuldun iste. Gözün varken görmedin, kulağın varken dinlemedin, kalbin varken hissetmedin, aklin varken anlamadin. Simdi hepsini kaybettin. Sana hizmet eden bütün arzularin; artik senin nankörlügün, nâkadirsinasligin, vefasizligin, emanete hiyanet etmekligin yüzünden senden şikâyet etmeye baslayacaklar.
Ey zalim nefsim! En ufak bir menfaatin için, en habis şeytanlarin ayaklarni öpecek kadar zillete düşüyorsun. Sonsuz ve hakiki bir menfaat için neden basini secdeye götürmekte tereddüt ediyorsun? Hangi cesaretle kulluğun izzetini elinin tersiyle itiyorsun? Karanlik ve soğuk cehennem ateşinin seni yakmayacagina dair elinde bir senet mi var? O karacik ve daracik kabre konulmamak için bir taahhüt mü aldin yoksa? Titre nefsim, titre! Titre de kendine gel! Çünkü ölüm gelince titreyemeyeceksin...
_________________
Elbette bir gün nefesin kesilecek. Hem de hiç ummadığın bir anda, hiç beklemediğin bir yerde. İşte o zaman umutlarin tükenecek, dünyan kararacak, göz kapaklarin hiç açilmamak üzere kapanacak, ağlasanda duyamayacak kadar sağirlasacaksın. Kalbinden hiçbir ses gelmeyecek, nabzın etrafindaki vaveylaya inat, hiç atmayacak. O kibirle, gururla, firavun gibi tozlari savurduğun ayaklarinin mecali kesilecek, nice günahlar islediğin ellerin iki yanında mıhlanmış gibi duracaklar. O hain gülüşün ile, hiç solmayacakmış gibi duran meymenetli yüzün buruşup pörsüyecek ve hışımlı bir eda ve abes bir çehre ile terkedeceksin o çok sevip, uğruna en kiymetli şeylerini tereddütsüz feda ettigin dünyani...Ve terkedileceksin dostlarin tarafindan, küreklerinden atılan toprağın altında birakilarak! Ne neslin, ne malin, ne canin, ne rütben, ne de dünyevi dostların hiçbir teselli veremeyecekler sana. O dem sesler kesilecek, tek renkli dünyana göç edeceksin! Bağırmak isteyeceksin bağıramayacaksin, pişman oldugunu defalarca haykirmak isteyeceksin, dilin tutulacak. Geri dönmek isteyeceksin, 'Bir kez daha!' diyeceksin. Kapilarn sımsıkı kapali oldugunu göreceksin. Hiçkira hiçkira ağlamak isteyeceksin, gözünden tek damla yaş akmadiğıni göreceksin. Kendi kendine hayiflanip, bes para kiymeti olmayacak serzenişlerde bulunacaksin. Habire; sen vardim dedin, yok oldun iste! Sen oldum dedin öldün be işte.
Sen bildim dedin unutuldun iste. Gözün varken görmedin, kulağın varken dinlemedin, kalbin varken hissetmedin, aklin varken anlamadin. Simdi hepsini kaybettin. Sana hizmet eden bütün arzularin; artik senin nankörlügün, nâkadirsinasligin, vefasizligin, emanete hiyanet etmekligin yüzünden senden şikâyet etmeye baslayacaklar.
Ey zalim nefsim! En ufak bir menfaatin için, en habis şeytanlarin ayaklarni öpecek kadar zillete düşüyorsun. Sonsuz ve hakiki bir menfaat için neden basini secdeye götürmekte tereddüt ediyorsun? Hangi cesaretle kulluğun izzetini elinin tersiyle itiyorsun? Karanlik ve soğuk cehennem ateşinin seni yakmayacagina dair elinde bir senet mi var? O karacik ve daracik kabre konulmamak için bir taahhüt mü aldin yoksa? Titre nefsim, titre! Titre de kendine gel! Çünkü ölüm gelince titreyemeyeceksin...
_________________