Kaybeden mi insan
Kazanan mı insan
Gittikçe zaman
Şahlanan
Aklınca baki kalan
Ey zavallı Ademoğlu, Havva kızı
Kendini bilmekten aciz
İnsan
Kim verdi ki garanti sana
Zannediyorsun ebedi kalıcan
Ölüme çare mi buldun be ahmak
İlla elden ayaktan mı kesilicen
İlla doktordan mı duyacan
“ Her nefis ölümü tadacaktır.”
Demiyor mu
Rabb’im, Rabb’in, Rabb’imiz
Yüce Kitabı Kur’an-ı Azizi Müşan
İlla duyman gerekse aciz faniden
Dur ben söyliyeyim
Vallahi, Billahi, Tallahi
Ölümü tadıcam, tadıcan, tadıcaz
Ey fani
Git mezara
Bak merhumelere
Merhumlara
Et, kemik, deri …
Evet evet
İşte hala tazece duranlar var orada
Hadi sana fırsat
Ayağa kaldırsana
Neyini kaybetti ki
Artık kan dolaşamıyor vucudunda
Kalbi mi durdu
Pil takıp çalıştırsana
Baştan yarat demiyorum
Varolanı bana geri kazandırsana
Aklını başına al
Artık hayatı kavra
Anan sana hamileydi
Dünyaya doğurdu
Dünya da sana hamile
Er geç doğacaksın
Bu yol çok mu yorucu
Şer yokuş yukarı
Hayır yokuş aşağı
Yokuş yukarı çıkma kardeşim
Düşük doğar
Yüz bulamazsın
Huzuru mahşerde
Bak
Yokuş aşağı inmek kolayken
Ne işin var orada
Issız tepede
Oraya kale yapılmaz ki
Taş nerde
Tuğla nerde
Kolayı varken
Bu zorluk niye
Kaçabilirsen kaç
Allah’ın mülkünden nereye çıkıcan?
Doğu, Batı, Kuzey, Güney
Her yer,
Her şey…
“O” değil mi
Yoktan var eden
Yaratılmış ney varsa
Gözünün, gönlünün
Aldığı, almadığı
Mutlak yaratan
O güneş ki
Ay bastırır
Dünyaya ışık
Kimine sıhhat
Aşırıya gidene hastalık verir
Salataya, üzüme, bibere gidip
Yeşertirken
Kiraza, domatese, nara gider
Kızartır
Kimini acı yaparken
Kimini ballandırır
Söyle kardeş,
Burada güneş mi
Meyve mi akıllıdır?
O ayki
Güneşi bastırır
Gece yolu aydınlatır
Yokla kalmışa yön verir
Kameri Şakka’nın
Birinci derece şahididir.
O su ki
Ateşi söndürür
Bedene can verir
Şeftaliyi tatlı
Biberi acı ediverir
Temizliğin olmazsa olmazı
Abdestin çıkmazı
Azizliğin saflığı
Yemeğin harcı
Tarlanın, bağın
Kışın, yazın
Beklenen yağmuru,
Yağan karı
Söyle kardeş,
Burada su mu
Sebze mi akıllıdır?
O tuz, o şeker ki
Varlığı yapıtaşı
Ayrılığı zehirdir
O dünya, o evren ki
Dengesi bir
Aklı dengesiz
Yörüngesi bir
Kendince padişah
Kendince yörüngesiz
Söyle kardeş,
Aya dünyayı takip ettiren
Gezegenlere yörüngesini belirleyen
Kendi zevki midir ?
O ilmi kendinde gizli alemler ki
Biz sadece bir yüzündeyiz
Tüm bunları
Ve tüm yaratılmışları yaratan
Bir tek Rabb ki
Doğrulmamış, doğmamış ve doğurmamış
Vaadinden dönmeyen
Bir, tek
Hakk gerçek
Kul ki
Düşmezse bilmez
Kalkarsa görmez
“O” kuluna şah damarından daha yakınken
Kul kim ki
Kendini beğenmiş
Haddini bilmez
Ey nefis
Ey nefis
Sen ne kafir, vicdansız
Neymişsin nefis
Sen olmazsan şeytan
Şentan olmazsa sen
Hiç
Sesleneceği tek yol
Gözetebileceği tek açık
Nefis, nefis, nefis
Zannetmeki
Ey kul
Nefis çok leziz
Nefse değil
Nefsini de
Seni de
Yaratana kul ol
İmamım kayığından sonra
Mahşerde dahi tanımaz seni
Ne İblis,
Ne Nefis…
Kazanan mı insan
Gittikçe zaman
Şahlanan
Aklınca baki kalan
Ey zavallı Ademoğlu, Havva kızı
Kendini bilmekten aciz
İnsan
Kim verdi ki garanti sana
Zannediyorsun ebedi kalıcan
Ölüme çare mi buldun be ahmak
İlla elden ayaktan mı kesilicen
İlla doktordan mı duyacan
“ Her nefis ölümü tadacaktır.”
Demiyor mu
Rabb’im, Rabb’in, Rabb’imiz
Yüce Kitabı Kur’an-ı Azizi Müşan
İlla duyman gerekse aciz faniden
Dur ben söyliyeyim
Vallahi, Billahi, Tallahi
Ölümü tadıcam, tadıcan, tadıcaz
Ey fani
Git mezara
Bak merhumelere
Merhumlara
Et, kemik, deri …
Evet evet
İşte hala tazece duranlar var orada
Hadi sana fırsat
Ayağa kaldırsana
Neyini kaybetti ki
Artık kan dolaşamıyor vucudunda
Kalbi mi durdu
Pil takıp çalıştırsana
Baştan yarat demiyorum
Varolanı bana geri kazandırsana
Aklını başına al
Artık hayatı kavra
Anan sana hamileydi
Dünyaya doğurdu
Dünya da sana hamile
Er geç doğacaksın
Bu yol çok mu yorucu
Şer yokuş yukarı
Hayır yokuş aşağı
Yokuş yukarı çıkma kardeşim
Düşük doğar
Yüz bulamazsın
Huzuru mahşerde
Bak
Yokuş aşağı inmek kolayken
Ne işin var orada
Issız tepede
Oraya kale yapılmaz ki
Taş nerde
Tuğla nerde
Kolayı varken
Bu zorluk niye
Kaçabilirsen kaç
Allah’ın mülkünden nereye çıkıcan?
Doğu, Batı, Kuzey, Güney
Her yer,
Her şey…
“O” değil mi
Yoktan var eden
Yaratılmış ney varsa
Gözünün, gönlünün
Aldığı, almadığı
Mutlak yaratan
O güneş ki
Ay bastırır
Dünyaya ışık
Kimine sıhhat
Aşırıya gidene hastalık verir
Salataya, üzüme, bibere gidip
Yeşertirken
Kiraza, domatese, nara gider
Kızartır
Kimini acı yaparken
Kimini ballandırır
Söyle kardeş,
Burada güneş mi
Meyve mi akıllıdır?
O ayki
Güneşi bastırır
Gece yolu aydınlatır
Yokla kalmışa yön verir
Kameri Şakka’nın
Birinci derece şahididir.
O su ki
Ateşi söndürür
Bedene can verir
Şeftaliyi tatlı
Biberi acı ediverir
Temizliğin olmazsa olmazı
Abdestin çıkmazı
Azizliğin saflığı
Yemeğin harcı
Tarlanın, bağın
Kışın, yazın
Beklenen yağmuru,
Yağan karı
Söyle kardeş,
Burada su mu
Sebze mi akıllıdır?
O tuz, o şeker ki
Varlığı yapıtaşı
Ayrılığı zehirdir
O dünya, o evren ki
Dengesi bir
Aklı dengesiz
Yörüngesi bir
Kendince padişah
Kendince yörüngesiz
Söyle kardeş,
Aya dünyayı takip ettiren
Gezegenlere yörüngesini belirleyen
Kendi zevki midir ?
O ilmi kendinde gizli alemler ki
Biz sadece bir yüzündeyiz
Tüm bunları
Ve tüm yaratılmışları yaratan
Bir tek Rabb ki
Doğrulmamış, doğmamış ve doğurmamış
Vaadinden dönmeyen
Bir, tek
Hakk gerçek
Kul ki
Düşmezse bilmez
Kalkarsa görmez
“O” kuluna şah damarından daha yakınken
Kul kim ki
Kendini beğenmiş
Haddini bilmez
Ey nefis
Ey nefis
Sen ne kafir, vicdansız
Neymişsin nefis
Sen olmazsan şeytan
Şentan olmazsa sen
Hiç
Sesleneceği tek yol
Gözetebileceği tek açık
Nefis, nefis, nefis
Zannetmeki
Ey kul
Nefis çok leziz
Nefse değil
Nefsini de
Seni de
Yaratana kul ol
İmamım kayığından sonra
Mahşerde dahi tanımaz seni
Ne İblis,
Ne Nefis…