Ey dünya cekil yolumdan..
Bütün cazibenle, hasmetinle, nefsime hos gelen güzelliginle karsima geçmis, beni kendine çagiriyorsun. r0;Bana gel, bana bak, beni sevr1; diyorsun. Halbu ki, ben ruhlar âleminden yola çikmis, rahmi maderden geçerek senin bagrina inmis, oradan da bir süre oyalandiktan sonra ebed tarafina dogru gidecek olan bir yolcuyum.Sen ise, yolumun üzerindeki bir konaklama yerisin. Bir misafirhanesin. Ama insanlari oyalamak için o kadar çok çesitli ve çok güzel oyncaklarin var ki, gafil kalpler bunlarin gerçek ve ebedi oldugunu düsünerek bütün sevgilerini seni sevmek için kullaniyorlar. Yolculugun diger etaplarini unutup, senin yaninda ebedi kalacaklarimis gibi yasiyorlar. Sen de sahte bir sevgi ile onlari bagrina basiyorsun
Geçici güzelliklerinle insanlari kandirdigini bilen feraset sahibi insanlar sana r0;Yalan Dünyar1; demisler. Geçici oldugun için de, r0;Fani Dünyar1; diyenler olmus. Gerçekten de sen de benin gibi fânisin. Yasin milyarlara varsa da, bir gün gelecek senin de ömrün tükenecek. Seni isitan gunes tavaninda nurlu bir kandil gibi parlayan ay ve etrafinda isildayab diger yildizlar ve güneslerle birlikte birgün sen de yok olacaksin.Yani de benim gibi fânisin. Halbu ki benim Üstâdim, r0; faniyim, fani olani istememr1; diyor. Öyleyse, ben de seni istemiyorum. Ben, bütün duygularimin ebediyen tatmin olacagi ebedi bir âleme yönelmisim.Sahte sevgililerle beni oyalamaya, yolumdan eylemeye çalisma.Ey dünya, çekil yolumdan
Ne insanlar geldi geçti üzerinden. Firavunlari bagrinda barindirdin. Senin hasmetli cazibene kapilarak kendilerini tek hâkim güç zannettiler. Gök yüzüne merdiven dayayip ilâhlik iddiasinda bulundular. Ama bir sinege maglup olarak göçüp gittiler.
Ne sultanlar geldi geçti üzerinden. Kendilerini saltanatin cazibesine kaptirip, misafir olduklarini unuttular. Saltanatlarinin ebediyyen devam edecegini zannettiler. Ama görüldü ki, ne sultanlar ölümsüz, ne de saltanatlari edebî imis
Askerlerinin çokluguna, hazinelerinin zenginligine, topraklarinin genisligine bakarak, r0;Acaba bu devlet yikilir mi?r1; diye soranlar oldugu gibi r0; bu dünya bir padisaha çok, iki padisaha az gelirr1; diyenler de oldu. Ama onlar da sonunda bir mezarlik paylarina razi olup göçüp gittiler. Geride türkülere ve agitlara yansiyan hüzünlü ezgiler biraktilar. Benim gibi bir âcizin ise, geride birakacagi hiçbir seyi bulunmuyor. Aczimden baska sermayem yoktur.
Ey dünya, ömür sermayem, çok az, yapmam gereken lüzumlu isler ise pek çoktur. Bana faydasi olmayan, uzun yolculugumda isime yaramayacak olan ve bana ayakbagi olmaktan baska bir ise yaramayan mesguliyetlerle beni oyalama.
İşim acele, çekil yolumdan ...
Bütün cazibenle, hasmetinle, nefsime hos gelen güzelliginle karsima geçmis, beni kendine çagiriyorsun. r0;Bana gel, bana bak, beni sevr1; diyorsun. Halbu ki, ben ruhlar âleminden yola çikmis, rahmi maderden geçerek senin bagrina inmis, oradan da bir süre oyalandiktan sonra ebed tarafina dogru gidecek olan bir yolcuyum.Sen ise, yolumun üzerindeki bir konaklama yerisin. Bir misafirhanesin. Ama insanlari oyalamak için o kadar çok çesitli ve çok güzel oyncaklarin var ki, gafil kalpler bunlarin gerçek ve ebedi oldugunu düsünerek bütün sevgilerini seni sevmek için kullaniyorlar. Yolculugun diger etaplarini unutup, senin yaninda ebedi kalacaklarimis gibi yasiyorlar. Sen de sahte bir sevgi ile onlari bagrina basiyorsun
Geçici güzelliklerinle insanlari kandirdigini bilen feraset sahibi insanlar sana r0;Yalan Dünyar1; demisler. Geçici oldugun için de, r0;Fani Dünyar1; diyenler olmus. Gerçekten de sen de benin gibi fânisin. Yasin milyarlara varsa da, bir gün gelecek senin de ömrün tükenecek. Seni isitan gunes tavaninda nurlu bir kandil gibi parlayan ay ve etrafinda isildayab diger yildizlar ve güneslerle birlikte birgün sen de yok olacaksin.Yani de benim gibi fânisin. Halbu ki benim Üstâdim, r0; faniyim, fani olani istememr1; diyor. Öyleyse, ben de seni istemiyorum. Ben, bütün duygularimin ebediyen tatmin olacagi ebedi bir âleme yönelmisim.Sahte sevgililerle beni oyalamaya, yolumdan eylemeye çalisma.Ey dünya, çekil yolumdan
Ne insanlar geldi geçti üzerinden. Firavunlari bagrinda barindirdin. Senin hasmetli cazibene kapilarak kendilerini tek hâkim güç zannettiler. Gök yüzüne merdiven dayayip ilâhlik iddiasinda bulundular. Ama bir sinege maglup olarak göçüp gittiler.
Ne sultanlar geldi geçti üzerinden. Kendilerini saltanatin cazibesine kaptirip, misafir olduklarini unuttular. Saltanatlarinin ebediyyen devam edecegini zannettiler. Ama görüldü ki, ne sultanlar ölümsüz, ne de saltanatlari edebî imis
Askerlerinin çokluguna, hazinelerinin zenginligine, topraklarinin genisligine bakarak, r0;Acaba bu devlet yikilir mi?r1; diye soranlar oldugu gibi r0; bu dünya bir padisaha çok, iki padisaha az gelirr1; diyenler de oldu. Ama onlar da sonunda bir mezarlik paylarina razi olup göçüp gittiler. Geride türkülere ve agitlara yansiyan hüzünlü ezgiler biraktilar. Benim gibi bir âcizin ise, geride birakacagi hiçbir seyi bulunmuyor. Aczimden baska sermayem yoktur.
Ey dünya, ömür sermayem, çok az, yapmam gereken lüzumlu isler ise pek çoktur. Bana faydasi olmayan, uzun yolculugumda isime yaramayacak olan ve bana ayakbagi olmaktan baska bir ise yaramayan mesguliyetlerle beni oyalama.
İşim acele, çekil yolumdan ...
BU BİR ALINTI ...