EVLİLİĞE İLK ADIM
Yazar: Hasan Hüsnü
KAPIDA SELAM
Yarı şaka yarı ciddi, daha nikâh salonuna girilirken, ayak üzerine basmalar sanki aile yuvasına değil bir mücadele sahnesine ilk adımların atılmakta olduğu intibaını yansıtmaktadır. Hakim olmak sevdaları, kazanmak sedaları, hayalleri? Çünkü ortada iki kişi var. iki ortak, bir şirket. Çünkü öğreti bu: Şahsi menfaatlerin halel getirmemek gerek! Çünkü o başka, kendisi başka! Öyleyse aile nerede? Hakikî anlamda isle ortada kalmıyor. Artık karı ve kocadan birinin, hasbel beşer en ufak bir kusurlu davranışı, öbürünün karşısına dikilmesine, fırtınaların kapsamına sebep oluyor. Bunun adını da geçimsizlik koymuşlar. Halbuki, geçimin, evliliğin ilk anından beri bu eve gelmemiş, girmemiş olduğundan kimsenin haberi yok. O zaman ne olur? O zaman, bu mücadele–muhataralar, psikolojik yönden hayatı tarumar eder. Sinirler gerilir. Sahte bir düzeltici olarak içki, kumar oyalanmaları araya girer. Zamanla daha aşikâr davranış kursuları, uyku bozuklukları meydana çıkar. Bu ruhi sıkıntı, insanda yer eder, yerleşir… Artık iştahsızlık, zayıflama veya şişmanlama, kalp ve deveran, mide ve hazım sistemi hastalıkları başta olmak üzere, bir sürü hastalıklar da, teker teker, meydana çıkmaya başlar.Bütün bunlar neyin karşılığı? Bütün bunlar kadının “Bu benim kocamdır” erkeğin “İşte benim hanımım budur” deyip oturmadıkları için olmaktadır. Zira, her an boşanma kapısı ardına kadar açık dururken, mücadele bitmez, aile yuvası sükun bulmaz.
Cenab-ı Peygamber (s.a.v.) Efendimiz: “Size en güzel bir şey söyleyeyim mi? nikâh yapmaktır. Size en kötü bir şey söyleyeyim mi? Nikâh bozmaktır.” buyurdular. Boşanma bizde de var. fakat boşanma, zaruret halinde domuz etine cevaz verildiği gibi.
Bir insan düşüneceğiz ki, bütün kuvvetin ve kudretin Cenab-ı Hak (CC)’da olduğunu idrak edere, yuvanın kurulduğunu görecek ve sonra başka, tak¬dir-i ilâhi’nin karşısına çıkar gibi, ayrılmaya boşanmaya ze¬min hazırlayan bir istikamette hareket il, ayrılacak, boşanacak.
Bunlar, kocalık, karılık veya çocuk boyunduruğu, esareti altından kurtulmak için ayrılıyorlar, özgür olmaya çalışıyorlar ama, haddi zatında, aile yuvasının esaretinden, esas esarete düşüyorlar. Özgürlük, Hak (CC)’a esarette, ilâhî emirlere uymaktadır. Bunun dışında bulunan, esaretin ızdırapları içinde inleyecektir.
Hz. Mevlâna: “Kadın, Hak (CC) nu¬rudur, sevgili değil! Kadın Hak nurudur; ancak karşısına geçilip el pençe divan durulmalı, arzu ve isteklerine o derecede hassas ve amada olunmalıdır ki, gözlerini dahi kaldırıp bakmamalıdır, incinebilir.” buyurur. “Çağ içi” düşünürleri veya yazarları, kadının adeta göklere yüceltilmiş bu değerini, hayal edebilmişler midir?
Cenab-ı Peygamber (SAV): “Akıllı ve ehli dil kocalar yanında, kadın daima galiptir” buyururlar.
Erkek, bu mukaddes ve müberek yuvanın bir kanadını teşkil etmesi bakımından, değerini otomatikman kazanmış oluyor. Biri güzel, öbürü daha güzel. Bir sevgili, öbürü daha bir sevgili. Aile yuvası değil, sanki güzellikler, sevgililer mecmuası. Merde kaldı münakaşa, münazaa, menfaat, mücadele? Evet insanlar bu tarz düşünmüş ve hareket edebilmiş olsalardı, bu günkü boşanmalara gerekçe gösterilen bir sürü (sudan sebepler) kendiliğinden ortadan kalkmış ve bin netice ayrılmalar, boşanmalar da parmakla sayılacak kadar azalmış olmaz mı idi?
Yazar: Hasan Hüsnü
KAPIDA SELAM
Yarı şaka yarı ciddi, daha nikâh salonuna girilirken, ayak üzerine basmalar sanki aile yuvasına değil bir mücadele sahnesine ilk adımların atılmakta olduğu intibaını yansıtmaktadır. Hakim olmak sevdaları, kazanmak sedaları, hayalleri? Çünkü ortada iki kişi var. iki ortak, bir şirket. Çünkü öğreti bu: Şahsi menfaatlerin halel getirmemek gerek! Çünkü o başka, kendisi başka! Öyleyse aile nerede? Hakikî anlamda isle ortada kalmıyor. Artık karı ve kocadan birinin, hasbel beşer en ufak bir kusurlu davranışı, öbürünün karşısına dikilmesine, fırtınaların kapsamına sebep oluyor. Bunun adını da geçimsizlik koymuşlar. Halbuki, geçimin, evliliğin ilk anından beri bu eve gelmemiş, girmemiş olduğundan kimsenin haberi yok. O zaman ne olur? O zaman, bu mücadele–muhataralar, psikolojik yönden hayatı tarumar eder. Sinirler gerilir. Sahte bir düzeltici olarak içki, kumar oyalanmaları araya girer. Zamanla daha aşikâr davranış kursuları, uyku bozuklukları meydana çıkar. Bu ruhi sıkıntı, insanda yer eder, yerleşir… Artık iştahsızlık, zayıflama veya şişmanlama, kalp ve deveran, mide ve hazım sistemi hastalıkları başta olmak üzere, bir sürü hastalıklar da, teker teker, meydana çıkmaya başlar.Bütün bunlar neyin karşılığı? Bütün bunlar kadının “Bu benim kocamdır” erkeğin “İşte benim hanımım budur” deyip oturmadıkları için olmaktadır. Zira, her an boşanma kapısı ardına kadar açık dururken, mücadele bitmez, aile yuvası sükun bulmaz.
Cenab-ı Peygamber (s.a.v.) Efendimiz: “Size en güzel bir şey söyleyeyim mi? nikâh yapmaktır. Size en kötü bir şey söyleyeyim mi? Nikâh bozmaktır.” buyurdular. Boşanma bizde de var. fakat boşanma, zaruret halinde domuz etine cevaz verildiği gibi.
Bir insan düşüneceğiz ki, bütün kuvvetin ve kudretin Cenab-ı Hak (CC)’da olduğunu idrak edere, yuvanın kurulduğunu görecek ve sonra başka, tak¬dir-i ilâhi’nin karşısına çıkar gibi, ayrılmaya boşanmaya ze¬min hazırlayan bir istikamette hareket il, ayrılacak, boşanacak.
Bunlar, kocalık, karılık veya çocuk boyunduruğu, esareti altından kurtulmak için ayrılıyorlar, özgür olmaya çalışıyorlar ama, haddi zatında, aile yuvasının esaretinden, esas esarete düşüyorlar. Özgürlük, Hak (CC)’a esarette, ilâhî emirlere uymaktadır. Bunun dışında bulunan, esaretin ızdırapları içinde inleyecektir.
Hz. Mevlâna: “Kadın, Hak (CC) nu¬rudur, sevgili değil! Kadın Hak nurudur; ancak karşısına geçilip el pençe divan durulmalı, arzu ve isteklerine o derecede hassas ve amada olunmalıdır ki, gözlerini dahi kaldırıp bakmamalıdır, incinebilir.” buyurur. “Çağ içi” düşünürleri veya yazarları, kadının adeta göklere yüceltilmiş bu değerini, hayal edebilmişler midir?
Cenab-ı Peygamber (SAV): “Akıllı ve ehli dil kocalar yanında, kadın daima galiptir” buyururlar.
Erkek, bu mukaddes ve müberek yuvanın bir kanadını teşkil etmesi bakımından, değerini otomatikman kazanmış oluyor. Biri güzel, öbürü daha güzel. Bir sevgili, öbürü daha bir sevgili. Aile yuvası değil, sanki güzellikler, sevgililer mecmuası. Merde kaldı münakaşa, münazaa, menfaat, mücadele? Evet insanlar bu tarz düşünmüş ve hareket edebilmiş olsalardı, bu günkü boşanmalara gerekçe gösterilen bir sürü (sudan sebepler) kendiliğinden ortadan kalkmış ve bin netice ayrılmalar, boşanmalar da parmakla sayılacak kadar azalmış olmaz mı idi?