Bir gün bir adam Hz. Peygamber Efendimize gelerek bazı şeyler istedi. Allah Resulü (sav):
-Yanımda sana vereceğim bir şey yok, git benim adıma satın al, mal geldiğinde öderim, dedi.
Fahri Kâinat Efendimizin (sav) sıkıntıya girmesine gönlü razı olmayan Ömer (ra):
-Ya Rasulullah! Yanında varsa verirsin, yoksa Allah Sen'i gücünün yetmeyeceği şeyle mükellef kılmamıştır. Neden kendini sıkıntıya sokuyorsun, dedi.
Allah Rasulü'nün (sav) Hz. Ömer'in (ra) bu sözünden hoşnut olmadığı mübarek yüzlerinden belli oldu. Bunun üzerine Ensar'dan bir zat (Bu kişinin Hz. Bilal (ra) olduğu söylenir):
-Anam babam sana feda olsun Ya Rasulullah! Ver! Arş'ın sahibi azaltır diye korkma, dedi.
Bu sahabenin sözleri Efendimizin (sav) çok hoşuna gitti. Tebessüm ederek:
-Ben de bununla emrolundum, buyurdular.
Rasulullah (sav) Efendimiz o kadar cömertti ki elinde bir şey olmadığı zaman borç alarak infak ederdi. Eldekini paylaşmak kolay belki. Ya olmayanı bulup buluşturup vermek. Bu ne kadar zor değil mi?
Doç.Dr.Nihat Hatipoğlu
