Günümüz müslümanları olarak hep bir çelişki, bir ikilem taşırız içimizde zaman zaman bu hareketlerimize de yansır.Muhterem yönetici beyin ikiyüzlü bir yazı şeklinde tebessüm zamanı formunda yazdığı gibi.Aslında nifak demeye çekiniyorum bu kavrama.Çünkü nifak, münafıklık kavramları daha çok islamiyete keskin bir düşmanlık beslediği, imanı olmadığı, halde Müslüman mış gibi görünen, işin burasında da kalmayıp gizliden aksiyona döken ve kendi gibilerle bu düşmanlık için dayanışmaya girmeye çalışan gruplara verilen ağır bir kavram. O yüzden bu kelimeler yerine çelişki, ikilem gibi daha iddasızları tercih ediyorum.
Dedik ya çelişki içindedir günümüz müslümanı. Acaba işlediği hayırlarda, hareketlerde hava atma, böbürlenme, övülme isteği var mı? Yaptığı ibadetler ihlasa, samimiyete bezenmiş mi? Bezenmemiş mi? Günahlardan , ayıplardan Yaradan korkusuyla mı kaçınıyor? Elalem ne der diye mi? Niyeti sağlam mı? Değil mi? Yaradana , Onun Habibine ve onların sevdiği Allah dostlarına , Salih kullara , ümmeti Muhammede olan sevgisinde samimi mi değil mi? Acaba bu yazı ne amaçla yazılıyor?.. Uzar gider bu liste……
Gereklidir bu çelişki…insanın kendini uyanık tutması zalim benliğinin oyununa gelmemesi için dozunda gereklidir.Lakin insana ümit kaybettiriyor,Kendi kendine onulmaz, çare bulunmaz gibi gelen bir karamsarlığa itiyorsa tehlikeli, hele hele Bir de nasılsa samimiyetsiz fikriyle insanı yaptığı ibadetlerden , hayırlardan , zahiri güzel davranış ve tavırlardan soğutuyorsa çok tehlikeli…
İnsan bilmeli ki ne olursa olsun Rabbin kapısından başka kapı yok!
Ve bu kapıya ancak Onun koyduğu kurallara uyarak, Onun sevdiklerini severek ve onlara ittiba ederek varılır.
Bu nokta da... bunu yapmaya çalışırken kendini , ikiyüzlü, çelişki içinde bulsa da fark etmez.İki yüzlü bir oyuncu gibi oyun oynadığını zannetse bile , özellikle tek başına kaldığı anlarda bu oyununa devam edecek, edecek, edecek, edecek…
Rabbinin hoşuna gittiğini bildiği fakat kendi hoşlanmadığı bir şey varsa kendi kendine bende bundan hoşlanıyorum telkinini yapacak.
Nasıl ki altı-yedi yaşlarında küçük bir kız çocuğu , sabi evcilik oynar Bilir ki kendisi gerçek ev hanımı değil. Ama yine de oynar, taklid eder , öğrenir.Müslüman da ahlaklı, dürüst , ihlaslı olmayı, iştiyakına göre derviş, abid, aşık olmayı özellikle yalnızken hep oynayacak, oynayacak……
Nasıl ki Rabbim Lutuf ve Keremiyle zamanı gelince O küçük kız çocuğunu , bir genç kız , efendisine muti melek gibi bir hayat arkadaşı ve kendi güzel , gönlü güzel bir anne yapıyorsa .Yani oyunu gerçeğe çeviriyorsa .Müslüman da ümit etmeli ki aynısını Lutuf ve keremiyle ona da yapacak İnşallah.
Dedik ya çelişki içindedir günümüz müslümanı. Acaba işlediği hayırlarda, hareketlerde hava atma, böbürlenme, övülme isteği var mı? Yaptığı ibadetler ihlasa, samimiyete bezenmiş mi? Bezenmemiş mi? Günahlardan , ayıplardan Yaradan korkusuyla mı kaçınıyor? Elalem ne der diye mi? Niyeti sağlam mı? Değil mi? Yaradana , Onun Habibine ve onların sevdiği Allah dostlarına , Salih kullara , ümmeti Muhammede olan sevgisinde samimi mi değil mi? Acaba bu yazı ne amaçla yazılıyor?.. Uzar gider bu liste……
Gereklidir bu çelişki…insanın kendini uyanık tutması zalim benliğinin oyununa gelmemesi için dozunda gereklidir.Lakin insana ümit kaybettiriyor,Kendi kendine onulmaz, çare bulunmaz gibi gelen bir karamsarlığa itiyorsa tehlikeli, hele hele Bir de nasılsa samimiyetsiz fikriyle insanı yaptığı ibadetlerden , hayırlardan , zahiri güzel davranış ve tavırlardan soğutuyorsa çok tehlikeli…
İnsan bilmeli ki ne olursa olsun Rabbin kapısından başka kapı yok!
Ve bu kapıya ancak Onun koyduğu kurallara uyarak, Onun sevdiklerini severek ve onlara ittiba ederek varılır.
Bu nokta da... bunu yapmaya çalışırken kendini , ikiyüzlü, çelişki içinde bulsa da fark etmez.İki yüzlü bir oyuncu gibi oyun oynadığını zannetse bile , özellikle tek başına kaldığı anlarda bu oyununa devam edecek, edecek, edecek, edecek…
Rabbinin hoşuna gittiğini bildiği fakat kendi hoşlanmadığı bir şey varsa kendi kendine bende bundan hoşlanıyorum telkinini yapacak.
Nasıl ki altı-yedi yaşlarında küçük bir kız çocuğu , sabi evcilik oynar Bilir ki kendisi gerçek ev hanımı değil. Ama yine de oynar, taklid eder , öğrenir.Müslüman da ahlaklı, dürüst , ihlaslı olmayı, iştiyakına göre derviş, abid, aşık olmayı özellikle yalnızken hep oynayacak, oynayacak……
Nasıl ki Rabbim Lutuf ve Keremiyle zamanı gelince O küçük kız çocuğunu , bir genç kız , efendisine muti melek gibi bir hayat arkadaşı ve kendi güzel , gönlü güzel bir anne yapıyorsa .Yani oyunu gerçeğe çeviriyorsa .Müslüman da ümit etmeli ki aynısını Lutuf ve keremiyle ona da yapacak İnşallah.
