Mevlana Hazretleri, bir gün medresesinde ders verirken talebelerine: “Allah (c.c) Kur’an-ı Mecid’inde, en çirkin ses eşeğin sesidir.” Buyuruyor. “ O kadar hayvanın içerisinde eşeğinin seçilmesinin hikmeti nedir?” diye sordu.
Talebeleri , bu meselenin açıklamasını kendisinden rica ettiler. Mevlana:
“ Her hayvanın kendisine mahsus bir zikri, tespihi, iniltisi vardır. Mesela devenin böğürtüsü, aslanın kükremesi, av hayvanlarının inlemesi, sineklerin vızıltısı, arıların uğultusu onların zikirleridir. İnsanların tespihi ve zikri olduğu gibi gökteki meleklerinde vardır. Halbuki biçare eşek sadece 2 vakitte anırır. Birisi, cinsi yakınlık istediğinde, diğeri acıktığında.
Demek ki eşek, şehvetinin ve boğazının esiridir. Gönlünde Allah’a ait bir dava, bir sevda bulunmayan, sadece midesini ve şehvetini düşünen birisinin sesi Allah katında eşek sesi gibidir ve ya daha aşağıdır.”
Hayvandan daha aşağı ayetinin tokadı da herhalde böyle olan insanların suratına inmektedir. İnsan hayatı; midesi, arzuları, zevkleri, sadece beşeri dertleri için yaşarsa ; hayatında hiçbir ulvi gaye olmasa, onun çıkardığı bütün sesler böyle bir akıbetin habercisidir.
Mevlana , makam münasebeti ile bu dersi verirken, bir başka yerde de insana bu kadar hizmeti olan eşeğe eziyet edilmemesini, her mahlukun yemek ve şehevi istek mevzuunda müşterek olduğu anlatır. “ Eğer, o hayvan bu sebeple hakir görülürse, bu hisleri taşıyan her mahluk hakir görülmelidir. ” der.
***
Mevlana Hazretleri, eşeğin o hallerinden, “ İnsanlar böyle olmamalı” manasına bir ders çıkarmış, eşeği levm etmemiştir. Yoksa o fıtratının gereğini yerine getirmektedir
Talebeleri , bu meselenin açıklamasını kendisinden rica ettiler. Mevlana:
“ Her hayvanın kendisine mahsus bir zikri, tespihi, iniltisi vardır. Mesela devenin böğürtüsü, aslanın kükremesi, av hayvanlarının inlemesi, sineklerin vızıltısı, arıların uğultusu onların zikirleridir. İnsanların tespihi ve zikri olduğu gibi gökteki meleklerinde vardır. Halbuki biçare eşek sadece 2 vakitte anırır. Birisi, cinsi yakınlık istediğinde, diğeri acıktığında.
Demek ki eşek, şehvetinin ve boğazının esiridir. Gönlünde Allah’a ait bir dava, bir sevda bulunmayan, sadece midesini ve şehvetini düşünen birisinin sesi Allah katında eşek sesi gibidir ve ya daha aşağıdır.”
Hayvandan daha aşağı ayetinin tokadı da herhalde böyle olan insanların suratına inmektedir. İnsan hayatı; midesi, arzuları, zevkleri, sadece beşeri dertleri için yaşarsa ; hayatında hiçbir ulvi gaye olmasa, onun çıkardığı bütün sesler böyle bir akıbetin habercisidir.
Mevlana , makam münasebeti ile bu dersi verirken, bir başka yerde de insana bu kadar hizmeti olan eşeğe eziyet edilmemesini, her mahlukun yemek ve şehevi istek mevzuunda müşterek olduğu anlatır. “ Eğer, o hayvan bu sebeple hakir görülürse, bu hisleri taşıyan her mahluk hakir görülmelidir. ” der.
***
Mevlana Hazretleri, eşeğin o hallerinden, “ İnsanlar böyle olmamalı” manasına bir ders çıkarmış, eşeği levm etmemiştir. Yoksa o fıtratının gereğini yerine getirmektedir