Aile yuvasını korumak
Cenâb–ı Allah kadar kullarını seven hiç kimse yoktur. Bunun içindir ki, insanları uyaran ve müjdeleyen Peygamberler göndermiştir. Allah kadar iyilik etmeyi seven de
yoktur.
Karı–koca karşılıklı olarak birbirlerine nazikâne şekilde hitap edip, zerafet ölçüsünde davranmalıdırlar. Birbirlerine karşı; “efendi”, “bey”; “hatun”, “hanım” gibi nazikane ifadelerle hitap etmelidirler.
Bizde yerleşmiş örfe göre, erkek yabancıların yanında hanımının isminden bahsetmez. Hanımından bahse mecbur kaldığı yerde; “refikam”, “ayalim”, “çocuklarımın anası”, v.b. gibi ifadeler kullanır. Hanım da kocasından bahsederken; “bizim bey”, “bizimki”, “bizim efendi” gibi tâbirler kullanır.
Karı–kocanın birbirlerini kıskanmaları gayet normaldir. Kıskançlıkla ilgili şu hadis–i şerife bakalım:
Muğiyre’den (r.a.): “Bir kere Sa’d b. Ubade: ‘Karımın yanında bir erkek görürsem hiç aman vermeden onu kılıcımın keskin ağzı ile vurur tepelerim’ demişti.
“Bunun üzerine Peygamber Efendimiz mecliste bulunanlara: “Sa’d’ın bu kıskançlığına şaşıyor musunuz? Allah’a yemin ederim ki, ben ondan daha kıskancım. Allah’ın kıskançlığı da benimkinden çoktur. Bunun içindir ki –gizli olsun, açık olsun– fuhuş ve kötü şeyleri yasaklamıştır. Cenâb–ı Allah kadar kullarını seven hiç kimse yoktur. Bunun içindir ki, insanları uyaran ve müjdeleyen Peygamberler göndermiştir. Allah kadar iyilik etmeyi seven de yoktur. Bunun içindir ki, kullarına cenneti va’d buyurmuştur’ dedi.”
(Hayatü’s–Sahabe, c.3/274)
Hz. Ali de (r.a.) kıskanmayanları kınayarak şöyle demiştir: “İşittiğime göre kadınlarınız çarşı ve pazarlarda erkekler arasında gezip dolaşıyorlar. Sizde kıskançlık duygusu yok mu? Şunu bilin ki kıskanmayan kimsede hayır yoktur.”
Cenâb–ı Allah kadar kullarını seven hiç kimse yoktur. Bunun içindir ki, insanları uyaran ve müjdeleyen Peygamberler göndermiştir. Allah kadar iyilik etmeyi seven de
yoktur.
Karı–koca karşılıklı olarak birbirlerine nazikâne şekilde hitap edip, zerafet ölçüsünde davranmalıdırlar. Birbirlerine karşı; “efendi”, “bey”; “hatun”, “hanım” gibi nazikane ifadelerle hitap etmelidirler.
Bizde yerleşmiş örfe göre, erkek yabancıların yanında hanımının isminden bahsetmez. Hanımından bahse mecbur kaldığı yerde; “refikam”, “ayalim”, “çocuklarımın anası”, v.b. gibi ifadeler kullanır. Hanım da kocasından bahsederken; “bizim bey”, “bizimki”, “bizim efendi” gibi tâbirler kullanır.
Karı–kocanın birbirlerini kıskanmaları gayet normaldir. Kıskançlıkla ilgili şu hadis–i şerife bakalım:
Muğiyre’den (r.a.): “Bir kere Sa’d b. Ubade: ‘Karımın yanında bir erkek görürsem hiç aman vermeden onu kılıcımın keskin ağzı ile vurur tepelerim’ demişti.
“Bunun üzerine Peygamber Efendimiz mecliste bulunanlara: “Sa’d’ın bu kıskançlığına şaşıyor musunuz? Allah’a yemin ederim ki, ben ondan daha kıskancım. Allah’ın kıskançlığı da benimkinden çoktur. Bunun içindir ki –gizli olsun, açık olsun– fuhuş ve kötü şeyleri yasaklamıştır. Cenâb–ı Allah kadar kullarını seven hiç kimse yoktur. Bunun içindir ki, insanları uyaran ve müjdeleyen Peygamberler göndermiştir. Allah kadar iyilik etmeyi seven de yoktur. Bunun içindir ki, kullarına cenneti va’d buyurmuştur’ dedi.”
(Hayatü’s–Sahabe, c.3/274)
Hz. Ali de (r.a.) kıskanmayanları kınayarak şöyle demiştir: “İşittiğime göre kadınlarınız çarşı ve pazarlarda erkekler arasında gezip dolaşıyorlar. Sizde kıskançlık duygusu yok mu? Şunu bilin ki kıskanmayan kimsede hayır yoktur.”