İslam hukukunda, “kefaet” terimiyle ifade edilen denklik, evlenecek eşler arasında, dini, iktisadi ve sosyal bakımından bir dengenin olması demektir. Kur’an ve sünnette kefaeti gerektiren bir hüküm mevcut değildir. Bu durum hukukçuların daha ziyade evlilikte uyumu sağlamak için kabul ettikleri bir tedbir olarak karşımıza çıkmaktadır. Esas itibarıyla evlilikte erkeğin kadına denk olması aranmaktadır. Hanefi mezhebinde kocanın kadına denkliği başlıca şu hususlarda aranır; soy, Müslüman oluş, dindar oluş, hürriyet, servet ve meslek. Akıl baliğ olan bir kadın, velisinin rızasını almadan evlenebilir. Ancak seçmiş olduğu eşinin ailesine denk olması gerekmektedir. Eğer denk değilse kızın ailesi bu evliliğe itiraz edebilir ve feshettirebilir. Ancak bunun kurulmuş bir evliliği sona erdirme sebebi olarak kabul edilmesi ayrı bir problem doğurur. Bu sebeple hukukçuların bir kısmı denkliği gerekli görmesine mukabil, bazı hukukçular denkliği, İslam’ın getirdiği eşitlik anlayışına aykırı olduğu için reddetmektedir.
Kefaeti yani denkliği günümüzde evliliğin devamı bakımından dikkate alınması faydalı görünen bir unsur olarak kabul etmek, ancak nihai seçimi taraflara bırakmak daha uygun görünmektedir.
Bu durumda anne ve babanın evlat üzerindeki emeklerini göz önüne alırsak çocukların eş seçiminde onların da söz söyleme haklarının bulunması normaldir. Evlenecek eşler arasında bir denkliğin olması, dünürlerin arasında da dengeyi sağlayacaktır; böylece kurulan yuvanın mutluluğu uzun ömürlü olacak, mutlulukları akrabalar arasına da yayılacaktır.
Sonuç olarak evlilik öncesi taraflar birbirlerini anlamak ve kabul etmek için çaba göstermeli, işi aceleye getirmeden birbirleri ile uzlaşarak, dayanışma içinde kendilerinin ve çocuklarının yuvalarını kurmalıdırlar. Ancak bütün iyi niyet ve çabalara rağmen olaylar anlaşmazlıklara sürüklenip çözümsüzleşiyorsa, bu durumda iki tarafın güzellikle evlilikten vazgeçmeleri haklarında en hayırlısı olabilir.
fussilet_19
Daunızda bulunmak ümidi ile...B)
Kefaeti yani denkliği günümüzde evliliğin devamı bakımından dikkate alınması faydalı görünen bir unsur olarak kabul etmek, ancak nihai seçimi taraflara bırakmak daha uygun görünmektedir.
Bu durumda anne ve babanın evlat üzerindeki emeklerini göz önüne alırsak çocukların eş seçiminde onların da söz söyleme haklarının bulunması normaldir. Evlenecek eşler arasında bir denkliğin olması, dünürlerin arasında da dengeyi sağlayacaktır; böylece kurulan yuvanın mutluluğu uzun ömürlü olacak, mutlulukları akrabalar arasına da yayılacaktır.
Sonuç olarak evlilik öncesi taraflar birbirlerini anlamak ve kabul etmek için çaba göstermeli, işi aceleye getirmeden birbirleri ile uzlaşarak, dayanışma içinde kendilerinin ve çocuklarının yuvalarını kurmalıdırlar. Ancak bütün iyi niyet ve çabalara rağmen olaylar anlaşmazlıklara sürüklenip çözümsüzleşiyorsa, bu durumda iki tarafın güzellikle evlilikten vazgeçmeleri haklarında en hayırlısı olabilir.
fussilet_19
Daunızda bulunmak ümidi ile...B)