E K M E K
Ekmeğin üstüne basma kardeşim,
Nimettir Allah’ın gücüne gider.
Sakın ha ,saygını kesme kardeşim,
Yoksulluk gelir de acına gider.
Eskiden ecdadın safraya , aşa ,
Dua ile oturur ,öyle kalkardı .
Ekmeği atmak da, ne demek ,haşa,
En ufak kırığı toplar,korkardı.
Yürürken yollarda, şöyle dikkat et.!
Ayaklar altında Mübarek Nimet.
Parça Ekmeklerle ,yerler rezalet,
Hala ayaktayız ,doğrusu hayret.
Duvar kenarları , pencere dibi,
Atılmış Ekmekler ,mezbele gibi.
Ya çöp bidonları,hele çöplükler,
Savurganlık demek, en münasibi.
Çöpçü kardeşimin içi sızlıyor,
Çöp tenekesini, Ekmekli görmek.
Fakat üzüntüsü onu izliyor,
Öpesi geldiği ,Ekmeği süpürmek.
Hem karnını doyur ,hem ağzını sil,
Ekmeği mendil yap,üstelik kasıl.
Sakın ha kardeşim,tuzak bu usul.
Medenilik hiç değil , ilkellik asıl.
Off..Açlık ; Kaf dağı ,ardında değil,
Elini uzatsan bulabilirsin.
Virane kapıyı Tıklat,bak –eğil,
Açlıkla göz-göze, gelebilirsin.
Sohbet aleminde,sofrada ,hani,
Yemin olsun diye, öpülen Ekmek,
Ne öpeni çarpmıştır,ne öptüreni,
Çarpmaya bir kalksa,suçluları tek-tek,
Ne duyanı kalır ,ne de göreni.
Ekmekle Kur’an-ı, baş tutan Ceddin,
Asya–Avrupa’da ,Etek öptürdü.
Bunu Tarih yazar,sen daha yoktun,
Dünyaya Türklüğü, saygın yaptırdı.
Türklerin önünde ,diz çökenlere,
Eksikli gibiyiz , bak naçar olduk.
Vaktiyle baş-eğip,ter dökenlere,
Yardım dileyerek , el açar olduk.
Bizlere Ürperti ,bir korku ver de,
Ekmeği yerlere ,attırmaYa-RABB.
Sonra da aratıp ,o çöplüklerde,
Açlıkla terbiye ,ettirme Ya-RABB.
Gazabından koru,Ceza-Zilletle,
Çöplükte bir kırık, aratma Ya-RABB.
Merhamet ölçünle, imtihan ette,
Açlıktan yüzleri ,saratma Ya-RABB.
Çünkü Milletimi ,çok muti kıldın,
Adını Yüceltip , hep Şanlı tuttu.
Hem HAKK’ı savunan ,bir Nesil kıldın,
Rabbine aşkını, hep canlı tuttu.
Şevket OKYAY