Düsünüyorum
Düsünüyorum;zamanın bir anında, mekanın bir noktasında,ömrümün bir deninde,bir kendime bir dünya'ya bakıp düsünüyorum.
Bu dünya'da önemli olan nedir? Hayatın manası ne? Ne icin dünya'ya geldik? Ne icin yaratıldık? Kim sürekli bizimle ilgileniyor?
Dünyamızı dolduran siyaset, futbol, sanatcılar'ın hayatları ve ekmek kavgası mı sadece..Baska bir sey yok mu bu cercevenin dısındaki sonsuzlukta,Beyinlerimize hapsolmus ruhlarımız sanki,belirli bir kalıbın icinde sıkışmış gibiyiz
Kazasını parcalayıp cıkamayan, sonsuzluga ucamayan kelebekler gibi uyanıs icin ölümü mü bekliyoruz yoksa?
Bu günümü yasamak mı gaye ?Koşuşturan insanlarla dolu etraf.Okyanusları unutmuş kücük damlalarla o yalanıyoruz.
Batıp giden ruhlar,yitip kaybolanlara bakıp bakıp DÜŞÜNÜYORUM..
DÜŞÜNÜYORUM Neden?!neden durup düşünen insanlar az? ve neden düşünmeden yasayan insanlar bu kadar cok? Televziyon,bilgisayar ve gazetelerin sahte ısıklarında uyusan beyinlerimiz daha fazlasının düşünemıyorumda ondan mı?Giderek zayıflayan ailevi ilişkiler yüzünden mi?Rahatsız edilme korkusuyla kapısını komsularımıza sıkı sıkı kapayışımız mı sebep?Yoksa en sevgili nefislerimiz mi oluyor? Vermekle fakirlesecegimizden korkup da, uzatamıyormuyuz yardım ellerimizi muhtaclara?Cocuklarımıza ögretmeyi unutuyormuyuz,sevgiyi ve merhameti Belki'de bu yüzden vahsileşerek büyüyorlar?
Bizlere de aynı sey mi oluyo yoksa farkına varmadan?Hiç ögrenemedik mi
merhameti ve sevgiyi vermeyi?
DÜŞÜNÜYORUM; neden yanlısa giden yollar bu kadar kolay bu kadar süslü ve göz alıcı?Dogruya ulasmak icin zorluklarla karsılasarak gitmek mı gerek ille de?
dÜŞÜNÜYORUM;ölümün kıyametin oldugu bu dünyada; onlara, sonsuz kurtulusu kazandırmaya calısmanın en büyük nımet oldugunu hayatımızın kac anında hissetmişizdir? Ve neden bu anlar bu kadar az? Beyinlerimiz,ruhlarımız gönüllerimiz süslü oyuncaklarla dolu.Evet ama tek suclu bunlar mı? Ya onlara dogru uzanan ellerimiz secen biz degılmıyız hic sorumlulugumuz yok mu?
Düşünüyorum;varlıgın boynuna kemente atıp, yüregi binlerce derece sıcaklıkta kaynayan fezanın karanlıgında günde 2,5 milyon kılometre yol alarak ucan bir atın üzerinde dörtnalla giderken, sonsuzlugu ve sonsuzluga hükmedeni bütün insanlıgın bir insan, bütün varlıgın ortasında bir gönül
DÜSÜNÜYORUM; BÜTÜN İNSANLIGIN BİR İNSAN,BÜTÜN VARLIGIN ORTASINDA BİR GÖNÜL.......
SELAM VE DUA ILE
Düsünüyorum;zamanın bir anında, mekanın bir noktasında,ömrümün bir deninde,bir kendime bir dünya'ya bakıp düsünüyorum.
Bu dünya'da önemli olan nedir? Hayatın manası ne? Ne icin dünya'ya geldik? Ne icin yaratıldık? Kim sürekli bizimle ilgileniyor?
Dünyamızı dolduran siyaset, futbol, sanatcılar'ın hayatları ve ekmek kavgası mı sadece..Baska bir sey yok mu bu cercevenin dısındaki sonsuzlukta,Beyinlerimize hapsolmus ruhlarımız sanki,belirli bir kalıbın icinde sıkışmış gibiyiz
Kazasını parcalayıp cıkamayan, sonsuzluga ucamayan kelebekler gibi uyanıs icin ölümü mü bekliyoruz yoksa?
Bu günümü yasamak mı gaye ?Koşuşturan insanlarla dolu etraf.Okyanusları unutmuş kücük damlalarla o yalanıyoruz.
Batıp giden ruhlar,yitip kaybolanlara bakıp bakıp DÜŞÜNÜYORUM..
DÜŞÜNÜYORUM Neden?!neden durup düşünen insanlar az? ve neden düşünmeden yasayan insanlar bu kadar cok? Televziyon,bilgisayar ve gazetelerin sahte ısıklarında uyusan beyinlerimiz daha fazlasının düşünemıyorumda ondan mı?Giderek zayıflayan ailevi ilişkiler yüzünden mi?Rahatsız edilme korkusuyla kapısını komsularımıza sıkı sıkı kapayışımız mı sebep?Yoksa en sevgili nefislerimiz mi oluyor? Vermekle fakirlesecegimizden korkup da, uzatamıyormuyuz yardım ellerimizi muhtaclara?Cocuklarımıza ögretmeyi unutuyormuyuz,sevgiyi ve merhameti Belki'de bu yüzden vahsileşerek büyüyorlar?
Bizlere de aynı sey mi oluyo yoksa farkına varmadan?Hiç ögrenemedik mi
merhameti ve sevgiyi vermeyi?
DÜŞÜNÜYORUM; neden yanlısa giden yollar bu kadar kolay bu kadar süslü ve göz alıcı?Dogruya ulasmak icin zorluklarla karsılasarak gitmek mı gerek ille de?
dÜŞÜNÜYORUM;ölümün kıyametin oldugu bu dünyada; onlara, sonsuz kurtulusu kazandırmaya calısmanın en büyük nımet oldugunu hayatımızın kac anında hissetmişizdir? Ve neden bu anlar bu kadar az? Beyinlerimiz,ruhlarımız gönüllerimiz süslü oyuncaklarla dolu.Evet ama tek suclu bunlar mı? Ya onlara dogru uzanan ellerimiz secen biz degılmıyız hic sorumlulugumuz yok mu?
Düşünüyorum;varlıgın boynuna kemente atıp, yüregi binlerce derece sıcaklıkta kaynayan fezanın karanlıgında günde 2,5 milyon kılometre yol alarak ucan bir atın üzerinde dörtnalla giderken, sonsuzlugu ve sonsuzluga hükmedeni bütün insanlıgın bir insan, bütün varlıgın ortasında bir gönül
DÜSÜNÜYORUM; BÜTÜN İNSANLIGIN BİR İNSAN,BÜTÜN VARLIGIN ORTASINDA BİR GÖNÜL.......
SELAM VE DUA ILE